Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
#Düğün Bir süre sonra haberi duyar duymaz nasıl olduğuna bakmaya gelen Seher'in kendisine
" Dilan, kendine gel canım. Hadi kalk, seni odana götüreyim de konuşalım. "
Diyen sesi ile ona dönerken ayağa kalkıp kollarını boynuna dolayan Dilan ağlamaklı sesiyle ona
" Benden nefret ettiği halde benimle evlenmek istiyor Seher ve ben, benden nefret eden adama gelin gidiyorum. Hem de onu böylesine severken. Söyle bana Seher, bu ölüm değil de ne? Sevmediğini bildiğin halde sevmek nedir peki? Ölüyorum Seher. Yaşatırken öldürüyor beni sevdiğim ve o bunları yaparken kendimi korumak adına hiç bir şey yapamıyorum. "
Diyerek kendisine
" Ne diyeyim kızım? Kendimi bildim bileli ona ne kadar sevdalı olduğunu bilirim ben. Ama bunu bildiğim ve yaşadıklarını gördüğüm halde elimden bir şey gelmediği için seni teselli etmek dışında başka bir şey yapamıyorum. Keşke yapabilsem. Keşke seni bu sevda'dan vazgeçirerek acı çekmene engel olabilsem. Ama elimde olan bir şey değil ne yazık ki.
Diyen arkadaşına içini dökerek ağladı.
1 hafta sonra... 📆 Düğün Günü... Akşam... 🌃 Töre'nin verdiği baskıyla ailesinin iyiliği için sevdiği halde kendisinden nefret eden adamla geçen bu bir hafta da sırayla nişanlanıp, kınasını yakıp ve kanadan sonra dini nikahını kıyan Dilan Baran'ın babaannesi olan Azade gönderdiği gelinliği giyip ayna karşısına geçti. Gelindiğini ağlamaktan kızarmış olan yorgun gözleri ile baştan aşağı süzerken kendisine
" Çok güzel oldun abla. "
Diyen kardeşine gülümserken
" Güzeldir benim arkadaşım. "
Diyen arkadaşına dönüp ona
" Sağol canım. "
Dedi. Sonra da içeriye gelip kendisine
" Ooo güzellik, çok güzel olmuşsun. Ah, keşke isteğinle olan bir evlilik olsaydı bide. "
Deyip derin bir nefes alıp verdikten sonra yanına gelip sözlerine
" Neyse, damat tarafı geldi. Veda vakti. Anam, kuşağı getirip bana verecek bende. "
Diyerek devam edip susarak gözlerini kapatırken yutkunan daha sonra da
" Bağlayıp seni bir canavara teslim edeceğim. Hepimiz senden, babam adına özür diliyoruz kardeşim. "
Deyip sarılan abisine sarılarak bir süre sessizce ağlayıp bir süre sonra anasının getirdiği kuşağı abisine tekrar sarılıp herkesle vedalaştıktan sonra abisinin koluna girip evden çıkarak kendisini bekleyen Karabey'lerin önünde durmuş kendisine şaşkınlıkla bakan adama doğru yürümeye başladı. 15 dakika süren bir yolculukla varan ikili konağa girip arka bahçede kurulmuş olan masaya otururken bir süre sonra ardından düğün alanı olan arka bahçeye gelip en köşedeki ailesine bakarak ağlayan Dilan bir süre sonra gelip soruyu sormadan önce yaptığı konuşmasını yaptıktan sonra kendisine
" Siz Dilan Yılmaz, Baran Karabey'i eşiniz olarak kabul ediyor musunuz? "
Diye soran nikah memurunun sorusuna ürkekçe
" E. Evet. "
Diyerek cevap verirken gözünden dökülen yaşı hızlıca sildi. Zira aşık olduğu halde istenmeyen karısı olarak evlendiği adamın kendisini güçsüz görsün istemiyordu. Önüne fırlatılan nikah defterini imzalarken içinden " Bugün ağlıyorum Baran ağa. Hem de senin yüzünden. Ama yarın sen, benim için ağlarken ben güleceğim. Hem de katıla katıla. Bu da benim, senin karın olan Dilan Karabey olarak sana verdiğim ilk sözüm olsun." Diyerek kendine söz vermeyi de ihmal etmedi. Resmen karısı olmuştu ve onun için iyi günler olmayacaktı şu saatten sonra. Adı gibi biliyordu bunu. Fakat sırf ailesi iyi olsun diye sesini çıkarmıyor ve bu evliliğe boyun eğiyordu. Ona olan sevgisi de buna etkendi tabi. Yabancı biriyle evlenmemişti sonuçta. 15 yaşından beridir sevdiği adamdı o. Ama yine de hiç bu şekilde hayal etmemişti hani. Telli duvaklı gelini olacağını hayal ediyordu hep. Fakat yaşanılanlar yüzünden hepsi uçarak yok olup girmişti bir bulut gibi ne yazık ki. Evlilik cüzdanını kendisine uzatan memurdan almasına fırsat vermeden hızla alıp giden adamın arkasından şaşkınlıkla bakakalırken böyle bir adamı nasıl sevebildiğini sorgulayıp durdu içinden.
