Hoofdstuk 30

27 3 1
                                    

Pov. Nick

Ik voel mijn telefoon trillen. Het kan wel even wachten, maar wat als het Samot is? Ach, ik ben er toch binnen 10 minuutjes.
Ik rijd de oprit op en zet de auto op de handrem. Ik kijk om me heen en pak mijn telefoon uit mijn zak. 1 mailtje van Samot en een appje van Rutger. Ik open eerst het mailtje en lees hem door. Mens ben je zo dom? Je hebt 3 dagen geleden nog alles aan mij doorgegeven. Iets in me zegt dat het een val is, maar hij heeft honderd keer gezegd dat niemand erachter zou komen. Ik stel een nieuwe mail op en zeg waar ik nu ben.
Nadat ik dat heb gedaan open ik Whatsapp en ga naar het berichtje van Rutger.

Rutger: Hey Nick, sorry nog, maar ik wist even niet meer wat ik moest doen. Ik hoop dat je wilt praten. Kan je me je locatie sturen? Dan kan ik even langs komen.

Kom je nu mee. Ik kan hem niet mijn locatie sturen, dan denk Samot dat ik hem bedrogen heb. Ik besluit een smoesje te verzinnen, zodat hij niks door heeft.

U: Hey, sorry, maar ik ben heel druk op dit moment. Ik heb net gehoord dat mijn moeder in het ziekenhuis ligt en ik ben nu naar haar op weg. Sorry, maar ik kan je even niet spreken. Bye.

Ik druk op enter en zucht. Nu maar hopen dat hij mij gelooft.

furwarring //rutmas//Where stories live. Discover now