Hoofdstuk 20

31 4 0
                                    

Pov. Nick

We liggen al een tijdje naast elkaar. Het lijkt eeuwig te duren. Zo zou ik de hele dag wel willen liggen, naast Rutger. Ik sta op en loop weg. Ik weet niet goed wat ik moet vinden. Rutger heeft Thomas al, maar als hij graag bij mij wilt zijn dan vind ik dat oké. Maar straks krijg ik van alles de schuld. Ik loop naar beneden en ga zitten op de bank. Rico loopt naar me toe, maar voor het eerst in jaren negeer ik het. Hij komt tegen mijn benen aan liggen, maar ik voel niks. Ik sluit me helemaal af van mijn omgeving.

Ik rek me uit. Ik kijk waar ik ben. Op de bank. Ik heb een deken over mijn lichaam. 'Rutger?' Roep ik. Ik hoor voetstappen en Rutger komt aangelopen. 'Ik zie dat je wakker bent.' Zegt hij. Ik glimlach. 'Ik heb die deken over je heen gelegd. Je lag zo lekker te slapen.' Weer glimlach ik. Ik weet niet wat ik moet denken. Ik had een nachtmerrie over Rutger.

"Hij had me verraden. Ik was in elkaar geslagen door Thomas en de politie had me opgepakt en een contactverbod opgelegd. Ik moest verhuizen en de politie hield me in de gaten. Ik was 1 keer naar de winkel geweest. Daar zag ik Rutger. Ik probeerde hem te ontwijken, maar dat lukt op een een of andere reden niet. Hij liep recht op me af en begon te schreeuwen. Ik stond er maar bij. Ik kon niks doen. Ik stond vastgenageld aan de grond. Mensen hadden de politie gebeld en na het besluit van de rechter kreeg ik lijfstraffen. Als ik niet goed mijn werk deed werk ik geslagen met een zweep. Uiteindelijk was mijn arm er door al die slagen afgevallen en ik werd door het hoofd geschoten."

Ik kijk angstig naar Rutger en vraag. 'Kan ik je wel vertrouwen?' Rutger moet lachen. Hahaha zo grappig Rutger. 'Maar echt?' 'Tuurlijk, waarom zou je me niet kunnen vertrouwen?' 'Rutger, kun je even serieus doen. Ik probeer gewoon een goed gesprek te houden.' Rutger zijn gezichtsuitdrukking wordt serieus. En hij gaat naast me zitten. 'Ey, als je wil dat ik nu weg ga vind ik dat oké. Ik zal niks over dit aan Thomas vertellen. Anders ben ik hem ook kwijt. Ik hoop de je begrijpt dat ik van je hou en je nooit in de steek zal laten.' Hij staat op en loopt weg. Geen idee waar naartoe. Ik hoor de deur dichtslaan en zie hem buiten weglopen. Hij gaat niet naar de overkant. Waarnaartoe weet ik niet. 

furwarring //rutmas//Where stories live. Discover now