furwarring //rutmas//

Hoofdstuk 25

Pov. Thomas

Ik kijk naar de jongen die net neer is gevallen. Heb ik dat gedaan? Ik voel me een moordenaar. Ik haat mezelf op dit moment. Ik moet hem helpen, maar hij heeft me gevangen genomen. Ik loop naar hem toe en leg hem op het bed in de hoek van de kamer. Ik ga naast hem zitten en leg mijn hand op zijn borstkas om te voelen of hij nog een hartslag heeft. Ja. Ik leg mijn hoofd erop, om te tellen hoeveel hij er heeft per minuut. 65. Prima. Ik voel zijn hand bewegen en ik kijk op. Ik leg mijn hand op zijn hand en hij knijpt er zachtjes in. De jongen draait zich om. Ik zie een kaartje in zijn broekzak zitten en haal het eruit. Het is een rijbewijs. "Aaron Aagter." Ik ga stuk. 'A. A.' Zeg ik zacht. Aaron draait zich weer om en ik kijk nu recht in zijn ogen. Hij kijkt me geschrokken aan. 'Rustig. Ik-' 'HELPP HELPP IEMAND!!!' Hij blijft schreeuwen. Ik sla hem in zijn gezicht. Niemand mag dit zien. Hij valt weer neer en dit keer leg ik hem achter de deur. Niet meer op mijn bed. Ik word moe en val op bed in slaap.

Ik hoor een bons. Er slaat een vuist op een stalen deur. Langzaam open ik mijn ogen. Ik schrik als ik Aaron zonder shirt tegen de deur aan zie. Hij merkt dat ik wakker ben en loopt naar me toe. Hij haalt met zijn vuist uit en ik krijg een bloedneus. Ik denk dat ik die wel verdient heb na dit alles. 'Sorry.' Zeg ik zacht. 'IK HOOR JE NIET, WAT ZEI JE?' Hij hoorde me dus wel. 'Sorry.' Zeg ik geïrriteerd. 'HARDER!!!' 'Soorryyyy!!' Hij draait zich om en laat zijn rug zien. Er zitten allemaal schrammen op, ik schaam me dood en ik wordt rood. Ik kijk weg en voel een hand op mijn wang. Ik kijk recht in zijn ogen en hij begint me te zoenen. Ik laat het maar gebeuren. Ik verdien het. Ik voel iets kouds op mijn rug. Ik stop even en Aaron kijk me met een grijns aan. 'Voelde je dat.' Voorzichtig knik ik. 'Wil je nog een ding zeggen voor je eraan gaat?' Ik verstijf. 'Rutger...' Ik voel een steek in mijn rug en ik val neer op de grond.