Unexpected Grace

Prologue

Nagising ako dahil sa ingay ng iyak ng bata, nakakapag taka dahil tahimik ang lugar dito saamin atsaka malayo ako sa mga ibang bahay. Lumabas ako para tignan kung saan nanggagaling ang ingay nayon. 

Pag labas ko ng bahay ay sinilip ko ang labas ng gate, pero wala naman kaso habang tumatagal lalong umiingay. Hindi na ako maka pag timpi kaya lumabas na ako ng gate, hahakbang na sana ako nang may makita akong..................BATA!? Kaninong anak to? Hindi kaya to maligno?

Kahit medyo nag tataka or sabihin nating medyo natatakot, binuhat ko parin ang bata. Medyo madumi na ang lampin ng bata pero hindi naman mabaho, kapansin pansin din ang katawan nya na mapayat. Diyos ko po!! di ba to minahal ng magulang at iniwan lang sa harap ng bahay ko? Di ba nila alam na may sakit ako at buwan buwan akong nag papa check up? Sino mag aalaga sa batang to? Nag ta-trabahoo din ako at walang maiiwanan. Nako po! Lord help me!

**********

"Mrs. Monteberde, kailan mo last na naramdaman ang pananakit ng mga muscle mo? Hirap sa paghinga, lymph node swelling at panghihina?" sabi saakin ng isang Hermatologist.

"matagal tagal narin? i think last last month pa, bakit po Doc.?"

"it's a good sign madam, next month bumalik ka dito para ma sure natin kung talagang nakaka survive kana talaga."

Umuwi ako sa bahay at naabutan ko si Nanay na nag huhugas ng plato. Umakyat ako sa kwarto para mag bihis, napangiti ako habang pinag mamasdan ang anak kong natutulog. Hindi ka man galing saakin atleast saakin ka lumaki at lalaki, saakin ka nasanay, saakin ka napamahal, saakin ka tatagal.

**********

"Hello po mommy!" bati saakin ng teacher.

"Hello po nasaan po sya?" 

"Mommy wag kang magugulat ah, yung anak mo nandoon parin sa room kase sya ang.......first place sa quiz!" 

Napa sigaw nalang ako ng 'yehey' dahil sa nalaman, for the first time and at the young age. My baby win! My child win!

**********

"Go school safely anak."

"Bye mommy, i love you."

Dalawang oras bago ang umiwian ng anak ko ay bumisita muna ako sa sementeryo.

"ilang taon ka ng nandyaan, miss na miss na kita." 

Kahit ilang beses kong pigilan ang hirap talaga, pero atleast tanggap ko na. Sayang at hindi man lang natin naranasan yung masaya at buong pamilya. Nag plano kami ng matagal para sa future, bawat pili namin ng gugustuhin at pupuntahan ay lagi naming sinasama ang isa't isa at ang balak namin sa future. Pero tadhana nga naman......hays.

"bye mahal, see you next life."

Tuluyan na akong umalis at pumunta na sa school para sunduin ang anak ko, dumaan din muna kami sa bilihan ng lutong ulam dahil kanin palang ang naluluto ni nanay dahil wala na kaming stuck sa bahay.

Pag dating sa bahay ay naabutan naming nanonood si nanay sa sala, nang mapansin kami ay kinuha nya naman ang dala kong ulam. 

Napangiti ako habang pinag mamasdan si nanay at ang anak ko. Ang saya saya nila tignan tuwing nakikita ko silang nag aasaran bakit parang mag nanay sila?

Nanay sino kaba talaga?

:)