Sıradan bir iş adamı sandığı babasının aslında hiçte öyle olmadığını en arzu edilmeyecek şekilde öğrenen Özgür ve babasının onu koruması için tuttuğu korumanın hikayesi...
BxB bir kurgudur rahatsız olacaklar okumasın...
~•~Elaine Laila Parker~•~
°|...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Özgür bey babanız çalışma odasında sizi bekliyor." dedi gülümseyerek yardımcımız.
"Geliyorum Leyla." dedim ve istemeyerek de olsa yatağımı terk ettim.
Dolabıma yöneldim. Üzerime ne bulduysam hızla geçirdim.
Yanıma çok bir şey alamamıştım zaten.
Acilen eşyalarımı getirtmem gerek.
Elimi yüzümü yıkadıktan sonra direkt çalışma odasına indim. Kapıyı tıklatıp gel komutunu bekledim.
"Gel bebeğim."
Babam zaten beni beklediği için böyle seslenmesine şaşırmadım.
İçeri girer girmez dikkatimi babamın masasının önünde arkası bana dönük duran adam çekti.
Kaşlarım çatıldı. Bu adam kimdi acaba?
Onu fazla dikkatle süzdüğümü gören babam ayağa kalktı ve eli ile adamı gösterdi.
"Tanıştırayım, Korel Demirhan." dedi gülümseyerek. "Bundan sonra senin özel koruman olacak. Kendisi zamanında özel kuvvetlerde görev yapmış. İyi bir asker."
Sonra eliyle beni yanına çağırdı. İkiletmeden yanına yürüdüm.
"Korel, bu oğlum Özgür, hayatın pahasına sorumlu olduğun kişi."
Gözleri bana döndü ve dikkatle incelemeğe başladı.
Ben de aynı şekilde onu incelemeğe başladım.
Açıkçası o ve ben yan yana çok garip görünüyorduk. Boyum kısa değildi. Fakat bu adam fazla uzundu. Asker olduğu için de ekstradan kalıplıydı.
Belki yaşı fazla değildi. Fakat keskin yüz hatları, sert ifadesi ve kısık gözleri onu olduğundan daha olgun gösteriyordu.
Bu soğuk adamdan azıcık korkmuştum. Bir kere ruhsuzdu. Nereden anladın demeyin. Ben gözlerinden anlarım.
Gözleri bomboş ve soğuk bakıyordu. Bir süre garip garip süzmeye devam etti beni.
'Normal' erkeğe ait olamayacak kadar zayıf bedenim ve bebek gibi yüzüm olması benim suçum değil..?
Gözlerimi ondan çektim ve babama baktım.
"Gerek var mı böyle bir şeye baba?" diye sordum bıkkınca. "Bir sürü koruma vardı zaten evde. Onlar bir şey yapamamışken bir kişi mi bir şey yapacak?"
"Korel o bir sürü aptala benzemez bebeğim." dedi babam sinirini benden saklamak istercesine.
"Doğru en azından onların insan olduğu anlaşılıyor..." diye mırıldandım.
"Bir şey mi dedin çiçeğim?" diye sordu babam şakağıma küçük bir öpücük kondurup.
