NEVER BEEN LOVED

19

TW: DEATH AND SUICIDAL IDEA

What if I never knew

What if I never found you

I'd never have this feeling in my heart

I'm wearing a Beautiful off shoulder gown.

We're here for my second wedding. For the point of forgiving him. I also love him. All we know that have a second chance. Handa na ulit ako sumugal sa pagmamahal ko sa kaniya.

How did this come to be

I don't know how you found me

But from the moment I saw you

Deep inside my heart I knew

I lost my direction when i left him. I feel that i lost my world and also my life because he's not around me. Until i found him but he lost me and he lost all of him.

Baby your my destiny

You and I were meant to be

With all my heart and soul

I give my love to have and hold

And as far as I can see

You were always meant to be my destiny

For arrest him what he did to me, I will judge him a Reclusion Perpetua (Life imprisonment) no bail and it also forever with me. He's guilty because he's in love with me too...and I'm guilty to.

I don't stop loving him....

"Ok ka lang ba talaga?"Tanong ni Step. Lumingon naman ako kay Navelia.

"What?" She asked me while I'm staring at her.

Bakit ba ito naging kaibigan ni Stephanie?

"Wala!" Saad ko.

Umirap lang siya at natawa naman si Step. Nauna siyang bumaba ng Bridal car at inalalayan na ako. Sumunod naman si Navelia at mukhang upset na upset ito.

"Arghhhh..... hindi ko makontak si Zeb!"sigaw niya.

Umiling ako "Pwede ba mamaya mo na kontakin jowa mo...kasal ni Diana oh"saad niya.

"Whatever!"she said..

Umiling na lang ako sa kaniya. Siguro nga yung pain iniiba ugali natin. Mabait kasi yan nung una. Kaklase ko din siya noon actually.

Umakyat na kami at nakita naman ako ni Shina. Agad siyang lumapit samin at niyakap ako. "Shi...."

"Tita Diana, Thank you po.. Mahal na mahal ka po namin."she said.

She's Sheila's Daughter. Her mother died nang maipanganak siya nito. Apparently, pinanagutan naman siya ni Andrei pero huli na ang lahat. He was ready to giving sheila another chance but it seems doesn't suit it for them.

"Sheila....."

Ngumiti ito sa'kin, mutlang-mutla ang mukha niya at pati ang katawan niya nanghihina na "Diana, Salamat..... salamat dahil nandito ka kahit malapit na oras ko. Pero pwedeng ipangako mo sa'kin na kahit anong mangyari o kahit anong desisyon ni Andrei sa anak ko. Pwedeng ikaw ang umampon?. Kung wala na ako, pwede bang ikaw na ang maging pangalawang ina niya?" Nanghihina niyang tanong.

Umiling ako at umiiyak na din "Shei....hindi ka mawawala"

Ngumiti siya ng pilit at tumulo na din ang luha niya "Pero hindi ko na kaya, Diana. Unti-unti na akong kinakain ng sakit ko. Unti-unti na din ako mawawala. Leukemia ang sakit ko. Walang gamot rito" saad niya.

I have no choice to Nooded. I know someday she will deserve a happy ending.

......

When sheila died nasa loob kami ng Morgue. Andrei Crying so hard because Sheila left him.

"Sheila, Bakit mo ko iniwan? Bakit? Gusto ko na mabuo ang pamilya natin. Diba, Gusto mo makita anak natin? Paano mo makikita kung nakahiga ka diyan. Gising ka na oh" umiiyak niyang sambit.

Bawat salita na binigkas niya ramdam namin ang sakit. Lumapit na si Laurence sa kaniya at niyakap siya nito. "kuya, hindi niya deserve to. Pinagsisihan na niya ang ginawa niya sa inyo. Bakit kinuha pa din siya ng Diyos?" Umiiyak niyang sambit habang kayakap ang kapatid niya.

Inakbayan naman ako ni kuya at yumakap ako sa kaniya. "Diana...."

"She doesn't deserve this, she deserves happy ending not this....hindi ako makapaniwalang wala na siya. Kung kelan namin siya bibigyan ng pagkakataon doon naman siya kinuha satin" saad ko.

"Naiintindihan kita,Diana. Napamahal na din ako kay sheila. Mabait siyang bata, maganda at higit sa lahat maalaga rin. Alam kong naimpluwensiyahan lang siya ng mga magulang niya noon. Masakit din sa'kin to dahil parang nawalan na ako ng isa pang kapatid"saad ni kuya.

May sakit din bawat salitang kaniyang sinambit.

.........

Nang mailibing na si Sheila. Andrei didn't eat properly. Umakyat ako sa kwarto niya at binuksan ko ito. Agad ko siyang pinuntahan at inalis ko sa kaniya ang blade.

He's trying to end his Life!

"ANDREI! DON'T DO IT!"sigaw ko sa kaniya.

Umiling siya "Hindi ko na kaya, Diana. Mahal na mahal ko si Shei......susunod na lang ako sa kaniya"

"Sa tingin mo yan ang solution sa problema mo? Paano anak mo? Ikaw na lang ang inaasahan niya pati ba naman ikaw mawawala?" Saad ko sa kaniya.

"Masakit eh.... hindi ako makamove forward or maka move on na wala na siya. Ilang linggo palang pero parang nasa puso ko isang dekada na siyang wala"saad niya.

"Andrei......"

Umiling- iling siya "gustong-gusto ko na siyang bumalik. Miss na miss ko na siya. Hindi ko kayang mabuhay nang wala siya"

Ako din,Andrei. Miss ko na si shei.

"Pero kailangan mong magpakatatag kahit wala na siya. Kahit para sa anak niyo na lang. Bumangon ka ulit at Maging masaya ka kasama ang anak mo. Hindi matutuwa si Sheila kung magmumukmok ka lang rito at iiyak. Walang magandang maidudulot yan sayo" saad ko sa kaniya.

"Congrats, Diana" Andrei said.

Ngumiti ako, Bumangon siya para sa anak niya. Kahit wala na si Sheila nangungulila pa din siya at kita ko iyon sa mata niya. "Are you okay?" Tanong ko sa kaniya.

Kumunot ang noo niya "Oo naman teh, mukha bang matamlay?" Tumawa ako at tinuro ko ang right chest niya "Ito? Kamusta ito?" Tanong ko.

Natahimik siya saglit "Diana......"

"Eyes doesn't lie.....do you miss her so much, right?" Tanong ko

Tumango siya "Yeah.....so much. Kaya nga nagsulat na lang ako ng story namin eh" what? He wrote their story?

"Sinulat mo ang buhay niyo?" Tumango siya sa Tanong ko.

"Something Wrong"he said.