15

536 8 0
                                    

"Post Traumatic Stress Disorder"

Hindi ako makapaniwalang magkakaroon ako nito. "Ano yun,doc?" Tanong ni ate merly.

"The Post Traumatic Stress Disorder is a Mental health problem that People who have experienced severe traumatic events such as natural disasters, war, abuse, or accidents, can develop PTSD." The doctor said.

I was traumatized from my past "Anong pwede naming gawin?"

"We can deal to therapist to get her senses back"

That words made me hopeless.

After a year nalabanan ko ang PTSD. I was gaining right now and I'm so joyful right now.

"Kamusta na kaya si kuya ate merly?" Tanong ko habang nagpapadede ng dalawa kong anak.

"Ewan ko pero hayaan na lang natin siya. Babalik at matatauhan din yun"

Nabuhay ko sila rito sa romblon. Maayos at mapayapa ang buhay namin rito. Nagtayo ako ng Marble Keychain Store. Sa una mahirap i-assess ang ibang bayarin pero katagalan sa dami nang bumibili nakapagpatayo na ako ng tatlong store sa tablas, Apat sa odiongan at lima sa Romblon, Romblon.

Kinaumagahan, inayos ko ang sarili ko at pagtapos nun ay kumain na ako. After that i left the hotel and i saw him eating a Burger. Nilalangaw siya doon at naawa ako sa suot niya. He's wearing white t-shirt na butas- butas at he's wearing a blue pants na parang itinahi lang. Sa tabi nun itim na basura at plastic na blue na dala-dala niya.

What happened to him?

Lumapit ako at nakita ko ulit ang pagkalaki ng mata niya "Diana"

He called me at my name for the first time.

"Laurence,What happened to you?" Tanong ko at natawa naman siya.

"I've been here for 3 years. At first i was disappointed to myself and then I'm still regretting what i've been done to you. Nagagalit din ako kasi.....ako ang dahilan kung bakit hindi ko makita ang anak ko"saad niya.

"Laurence...."

"No,Diana. It's not worth it. Hindi pa 'to ang kabayaran. Do you want me to be in jail? File a case about me. File about Rape. I deserve it. I deserve this. Anytime after this i will die" saad niya.

Umiling ako, what he about to say? I will let him to be suffered? Hindi ako gaganti. Kailan'man hindi magbabago ang tingin ko sa kaniya. Asawa ko pa din siya pero wala na ang tiwala ko ds kaniya.

Diba? Asawa lang pero wala akong tiwala sa kaniya.

"Laurence....nandito ako para kausapin ka at para kausapin ang parents mo" saad ko.

"Diana....babalikan mo ba ako?"

Umiling ako, "Nandito ako para kausapin sila about sa nangyari. Wala kang kinalaman dito. Hindi ako magtatanim ng galit at kailan'man hindi kita kayang saktan" saad ko.

"Kung hindi mo rin lang naman ako babalikan mas mabuting rito na lang ako,Diana. Nangako ako kay mama na hindi kita sasaktan but what i did to my actions? I hurt you and the most traumatic is i forced to has sex with me"he said. Umiling ako.

"Laurence...... Tapos na iyan. Pwede bang kalimutan na lang natin yan? Ayaw kong kamuhian ka at parusahan ka. I learn lot things in life. I know we're imperfect person but we can be better version of Perfect. Laurence.....napatawad na kita matagal na. Nang malaman ko kay kuya ang nangyari sa'yo hindi ako nagatubiling iwan ang anak natin sa kuya ko"saad ko.

"Diana...."

Sumimangot ako at tumulo na ang luhang kanina ko pa piniligilan "I will let you to be a father to them and guide them as long as you want. I love things that can make them happy"i said.

"Them?" Tumango ako.

"Them.....they are twins but i born my son in January 2, 2021 at 11:59 pm but my daughter is January 3,2021 at 12:00 am. They twins but different birthday"i said.

"My children....Thank you.....Thank you, Diana"

I smiled at him "Let's meet your parents now at your house."

......

Sa loob ng kotse tahimik lang kami wala akong imik at wala din siyang imik. Nang makarating na kami sa bahay ng parents niya. Ay hinawakan niya ang kamay ko.

"Bakit, Laurence?"

"I wrote a poem for you. Would you mind if i tell it to you?" Tanong niya at tumango ako.

"You and me, Always forever
There's nothing going to over
Love is so kind to me
That give me permission to in love
And permission to love you
Never give up on you."he says

"Laurence...."

Ngumiti siya sa'kin "I'm still wishing that you gonna love me and let me live with you forever until my lungs give up"

Oo,mahal ko pa din siya.

Pero ang hirap magtiwala. Paano kung maulit yung nangyari 3 years ago? Did i still can survive?

How can i survive if he let me go?

"Laurence.... let's talk about that some other time."

Ngumiti siya ng pilit "I gain the understand of yours. I know you don't have time to hurt again. I know your loving yourself again. Basta andito ako. Mahal na mahal kita. I would do anything for you."he said.

Bumaba na kami at kinausap ko ang guard ng bahay nila. Pinapasok naman kaming dalawa. I saw them eating happily. Tumingin ako kay Laurence at nakita ko sa kaniya ang pangungulila sa magulang niya. Nasasaktan din siyang makitang masaya ang pamilya niya.

Tumingin naman sa'kin si Andrei "Mom, Si Diana is here" he said at natigilan sila sa pagtawa.

Lumingon sila and i saw the tears of mrs. Galiso. "Laurence"

I smiled at them "Good evening, hindi ko po sinasadyang maabala kayo. Gusto ko lang po sana kausapin kayo about sa nangyari sa'min." Saad ko.

"Ate, Naguidance si kuya?" Pabirong Tanong ni andrei at natawa naman siya. Actually siya lang tumawa.

"Ok 'di nakakatawa" he said and he zip his mouth.

Tumingin ako sa magasawa na ngayon ay yakap- yakap na nila si Laurence. Sana ako din no? Maramdaman ang pagmamahal ng isang ina. My mother and father left me. Nakakaramdam ako ng inggit sa kanila. I envy, Laurence.

"Let's talk about this in my office".

NEVER BEEN LOVED Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon