NEVER BEEN LOVED

22

I admitted when she left me my life became missrable. I left our company and pinasa ko muna kay Andrei ang lahat. Si Sheila? Umamin sa'kin na hindi ko anak ang dinadala niya. Anak pala nila Andrei.

I saw a 1 family. Seeing happy and healthy. Samantalang ako? Iniwan na ako ng asawa ko. It's been 3 years since she left me. I know. Pero hindi ko pinirmahan ang annulment paper namin.

Hinayaan ko siyang lumayo-layo sa mundong ito. Mundong sinaktan siya. Naging taong grasa nga ako dahil sa pagsisisi ko sa kaniya. Kailangan kong akuin ang consiquences na ginawa ko.

I remember the last time i saw her. She's calmly to say that Arvin is her brother.

Una, Ayaw maniwala ni Arvin kay Diana. Kung ako din hindi rin maniniwala.... Bago din ako mapunta sa kalsada ay nag file muna ako ng kaso sa mag-asawa na iyon

Nasentensiyahan sila ng habang buhay na pagkakakulong o Reclusion Perpetua. Nakamit na ni Diana ang Hustisya. Hindi ako naghiganti sa nangyari.

"Hi"

Tumingin ako sa katabi ko. Nakita ko ang isang bata. Ang cute niya.. kung hindi ko lang inabandona ang sarili kong anak siguro kasama ko pa sila.

"Hello, Nasaan magulang mo?"tanong ko.

She's cute little girl. "Patay na po sila mama at papa"saad niya.

I see my wife as her family situation because namatay din ang magulang ng asawa ko nung baby pa sila.

"Bakit pagala-gala ka rito? Alam mo bang delikado?"Tanong ko sa kaniya at tumango siya.

"Wala po akong magagawa dahil ayoko pong mapunta sa ampunan. Ayoko ko pong magpaampon baka po kasi kunin ang kidney ko tas ibenta sa iba tas itapon na lang po ako sa ilog" What? Natawa naman ako sa sinasabi niya.

"Bata, mas delikado rito sa labas. Maari kang marape at kung ano ano pa. "Saad ko.

Ngumiti ako sa kaniya nang sumimangot siya "Pwede naman kitang ampunin"dagdag ko pa.

Lumiwanag naman ang mukha niya at niyakap niya ako. Kahit hindi ko kadugo ito pero mamahalin ko ito.

....

Habang naghahanap ako ng makakain namin ng anak ko ay biglang may kumalabit sa'kin. Parang huminto ang mundo ko nung paglingon ko ay ang nakita ko ang matagal ko nang inaantay.

"Diana..."

Iyon lamang ang tinawag ko sa kaniya at hinulog niya ang dala niya. Umalis rin siya kalaunan. Hindi ko alam kung pinaglalaruan ba kami ng tadhana.

Kinalabit naman ako at lumingon ako. Yung anak-anakan ko pala "Tay, Ang lalim po ng iniisip niyo. Sige kayo baka may lion diyan" natawa naman ako sa sinabi niya.

"Nak, may nakita lang ako"

Napakunot naman noo niya " Tay? May nakikita po ba kayo na hindi ko nakikita?"

Mukhang kailangan ko ata ng pasensiya rito sa batang ito. "Hindi nak, namalikmata lang siguro ako na nakita ko ang asawa ko."saad ko.

.....

We talked at hindi agad talaga naayos ang pagsasama namin. Inampon namin ang bata. Pinangalan namin sa kaniya Salantina Claire Amanda Galiso. Bale apat na anak ko. Dalawa sa asawa ko, Isa sa inampon ko at si Shina.

Nang mamatay si Sheila nawala na din sa katinuan ang kapatid ko. Ako na lang ang nagsilbing ama rito.

"Hon, i have to go okay?" Tanong ko.

Asawa ko ang nagbabantay sa kanila. Naging mas naging better ako sa kaniya.

"Sige, ingat ka. Ako na bahala dito."saad niya at lumapit ako sa mga anak ko. Hinalikan ko muna sila sa noo bago umalis ng bahay.

Sumakay ako ng kotse at nakatanggap ako ng message mula kay mom

From: mom

Shit! Huwag kang aalis ng mansion niyo, Laurence! Nakatakas ang dalawang preso!

To: mom

What? How?

From: mom

Nagkarambulan sa loob ng kulungan at sinamantala nila ang panahon para makatakas doon...

To: mom

I need to protect my family right now hindi ako pwedeng pumalya

Last text ko kay mom at bumaba ng kotse. Pumasok ako sa loob ng bahay at nagulat si Diana na hindi pa ako umalis papuntang trabaho.

"Laurence....."

I hugged her "I will protect you, from now on i will keep you forever. Hindi lang ngayon. Mahal na mahal na mahal kita, Diana"

"Ano bang nangyayari sayo?" Tanong niya.

Humiwalay na ako at humarap sa kaniya "Ang mga balak pumatay sayo, nakatakas sa kulungan"

"What?"

"Ayokong ipaalam sayo pero kailangan nating maghanda. Magtago muna kayo sa kwarto ni Andrei. "Saad ko.

....

Dumating na nga ang oras, nagkahiwalay man kami pero alam kong ligtas sila.

"Laurence.....lumaban ka!"sigaw ni Diana.

Unti na lang....unti na lang....mamaalam na ako. Makikita ko siyang ikakasal sa iba.

.....

"Groom, you may rewrite your vow" the priest said and i chunked. Siya din kasi yung pari namin doon.

Tumingin ako sa asawa kong napakaganda. I can't imagine that i hurt this woman in front of me. I'm so disappointed and frustrated to myself that i hurt her. I let her go but every piece of our love is worth it. She's worth it, and for me she's perfect.

"

In the name of God, I, Laurence Andrew Galiso take you,Diana Angela Samson to be my lawfully wedded Wife, to have and to hold from this day forward, for better, for worse, for richer, for poorer, in sickness and in health, to love and to cherish, until we are parted by death. This is my solemn vow." I vowed at her and i insert the ring in his ring finger.

Tumingin ako sa kaniya and i saw her crying, not from pain. It's Tears of joy. "I love you so much, that's never been changed"i added.

Ngumiti naman siya sa'kin at sumisinghot pa. Ang cute lang haha.

"In the name of God, I, Diana Angela Samson take you, Laurence Andrew Galiso to be my lawfully wedded husband, to have and to hold from this day forward, for better, for worse, for richer, for poorer, in sickness and in health, to love and to cherish, until we are parted by death. This is my solemn vow." she vowed at me.

We both tears at joy.

"I pronounce you husband and wife. Groom, you may kissed the bride" the priest said.