အၾကင္နာေဝေသာေႏြ(အကြင်နာဝေသောနွေ) Complete

Part 22 💛

ပ်ိဳေမေလး ဆိုသည့္ မ႑ပ္ထဲတြင္ ဝတ္ရည္ က မုန္႔လံုးေရေပၚမ်ားလံုးေနသည္။ ရပ္ရန္ျပင္ေနသည့္ ႏြားလွည္းမရပ္ခင္ ႐ွင့္သြန္း က ခုန္ဆင္းကာ ပိေတာက္ပန္းေတြေဝေဝဆာဆာ ပန္ထားတဲ့ ဝတ္ရည္ အနားတိုးကပ္သြားကာ ထန္းလ်က္ပန္းကန္ေ႐ွ႕ထိုင္ခ်လိုက္သည္။

အနီးမွရေနသည့္ ပိေတာက္ပန္းရနံေလးကို တဝႀကီး႐ွဴကာ ျဖဴႏုထဋ္ေနသည့္ မ်က္ႏွာေလးအား ေငးၾကည့္လိုက္သည္။ မနက္မွခူးထားသည့္ ပိေတာက္ပန္းေလးေတြက ခ်စ္ျခင္းေမတၱာမ်ားေၾကာင့္ လန္းဆန္းေနေသးသည္။ ဝတ္ရည္ က ေဘးနား ဒံအိုးထဲတြင္ ထည့္ထားသည့္ မုန္႔လံုးေရေပၚ တခ်ိဳ႕ကို ပန္းကန္ထဲထည့္ကာ သူ႔အား ေငးၾကည့္ေနသည့္ ႐ွင့္သြန္း ဆီေပးလိုက္သည္။

ထန္းလ်က္ခဲ မ်ားေၾကာင့္မဟုတ္ဘဲ၊ ဝတ္ရည္ မ်က္ႏွာေလးေၾကာင့္ မုန္႔လံုးေရေပၚမ်ားက ပိုခ်ိဳေနခဲ့သည္။ အမွတ္အသားတစ္ခုနဲ႔ မုန္႔လံုးေရေပၚက ႐ွင့္သြန္း ပါးစပ္ထဲေရာက္႐ွိသြားကာ အထဲမွ ထန္းလ်က္ခဲအစား င႐ုတ္သီးေတာင့္ႏွစ္ခုထြက္လာခဲ့သည္။ အစပ္မစားႏိုင္တဲ့ ႐ွင့္သြန္း က မ်က္ႏွာႀကီးတစ္ခုလံုးရဲလာကာ မ်က္လံုးမ်ားလည္း နီလာၿပီး မ်က္ရည္မ်ားက်လာေတာ့သည္။

"႐ွင္ အဆင္ေျပရဲ႕လား။''

႐ွင့္သြန္း မလိမ္စြာ ေခါင္းခါလိုက္သည္။ ဝတ္ရည္ က စိုးရိမ္ေနသည့္မ်က္ႏွာႏွင့္ အျခားမ႑ပ္တစ္ခုဆီမွ ေဝေနသည့္ မုန္႔လက္ေဆာင္းတစ္ခြက္အား ယူလာကာ ႐ွင့္သြန္း ႏႈတ္ခမ္းဝနား ေတ့ေပးလိုက္၏။ ႐ွင့္သြန္း က ဝတ္ရည္ ရဲ႕ လက္ေလးကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ညင္သာစြာ အုပ္ကိုင္လိုက္ၿပီး မုန္႔လက္ေဆာင္းမ်ားအားေမာ့ခ်ကာေသာက္လိုက္ေလသည္။

ေအးစိမ့္စိမ့္ မုန္႔လက္ေဆာင္းက လည္ေခ်ာင္းထဲျဖတ္သန္းသြားေသာ္လည္း အငတ္မေျပစြာႏွင့္၊ အုပ္ကိုင္ထားသည့္ ဝတ္ရည္ လက္အား အားႏွင့္ဆြဲလိုက္သည္ေၾကာင့္ အ႐ွိန္လြန္ကာ ေ႐ွ႕တိုးလာသည့္ ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးအား ဦးတည္နမ္းလိုက္သည္။ ေက်နပ္အားရစြာျပံဳးရင္း ေရရြတ္လိုက္သည္က...

"ခုမွ အစပ္ေျပသြားတာ။''

ဝတ္ရည္ ကေတာ့ ထိုေနရာမွာတင္ မ်က္လံုးခပ္ျပဴးျပဴး ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ေလးသာ ငုတ္တုတ္ထိုင္ အေတြးလြန္ေနေတာ့သည္။
###