A mandatory love (1st Generation)

chapter 22

Tatlong araw nakong narito sa kwartong ito. Hindi ko matanggal tanggal ang nasa kamay kong tali.

Bumukas ang pinto at inabot sakin ang pagkain. Hindi n nila tinatanggal ang piring dahil naririto lamang naman ako sa kwartong ito.

"Kainin mo na 'to."

"Ayokong kumain, hindi ako kakain, at malabong tanggapin ko ang pagkain."

Pinantayan niya ako sa pagkakaupo at pinisil ang parehas kong pisngi. "Ayaw mong kumain?" Maya maya pa ay sinikmuraan ako. Napahawak ako sa tiyan at napabaliko ng katawan. Namimilipit ako sa sakit.

"Arghhh! Sigaw ko." Itinayo niya ako gamit ang paghila sa buhok ko. Hinalikan niya ako sa leeg. Pilit kong inaalis siya sakin.

Biglang bumukas ang pinto at napatigil siya sa ginagawa. Pinunasan niya ang bibig niya at pabalibag ako na binitawan. "Sabi ni boss ilabas mo raw iyan."

Masama ang tingin sakin ng lalaki at hinawakan ako para itayo muli. "Maglalakad kalang ng maayos. H'wag kang magsasabi na hinalikan kita......dahil butas ang tagiliran mo sakin." Hindi ako sumagot dahil nanginginig ang mga tuhod ko.

Puro pasa ang mukha ko, braso ko at maging ang mga tuhod at binti ko. Hindi ko na alam kung saan ako huhugot ng lakas para makatayo. Sa tingin ko ay kapag hindi ako hawak ng lalaking ito ay hindi nako makakapaglakad pa.

Paulit ulit nila akong binabagsak sa sahig ng padabog at parang unan lang.

Piniringan niya ang mata ko at nilagyan ako ng tela sa bibig. Pilit akong kumakalas sa taling nasa kamay ko. Tinanggal din nila ang nasa paa ko para makalakad ako ng maayos.

Hindi ko alam kung bakit biglang tumigil an pagtawa ng mga lalaki at maging ang kaninang paglalakad namin ay tumigil rin. Sa lugar na 'to ay sobrang lakas na hangin ang dumampi sa balat ko.

"Ngayon!" Nabingi ako sa pagkakasigaw ng kunsino man ang nasa gilid ko. "Sabihin mo kung sino ang ama ng anak mo....." kusang kumabog ng sobrang bilis ang puso ko sa itinanong ng lalaki.

"Hindi.....ayokong sabihin dahil mapapahamak siya..."

"Ang anak ba ng pamilya monteros." Pagkabanggit non ay may narinig akong kasa ng baril. "Sagot!" Sigaw niya.

"Please....pakawalan niyo na ako..."

Ramdam ko ang pag lapat ng kung anong bagay sa tiyan ko. Natakot ako ng sobra sa ginawa niya. Alam kong baril na ang nasa tiyan ko. Lumunok ako at tunay na pinagpawisan sa kaba.

"Sago---"

"Oo, oo. Si jake monteros, si jake ang ama ng bata sa tiyan ko please! H'wag na h'wag niyong sasabihin sa kan'ya na may anak kami! Please nag mamakaawa ako. Ayokong malaman niya dahil baka kamuhian niya kami lalo. At wag niyo siyang lalapitan h'wag niyo din siyang sasaktan, nagmamakaawa ako."

Tumungo ako at dirediretsong dumikit ang luha sa piring na nakadikit sa mata ko. Naramdaman ko ang ginawa nilang pagtanggal ng piring sa mata ko.

At nang mag angat ako ng tingin sa diretsang direksyon ay nakita ko siya.

Nakita ko ang lalaking, tinaguan ko ng anak, ang lalaking hindi alam na may anak kami, ang lalaking hindi ako mahal, ang lalaking nag bigay sakit sakin.

"Chen?..." bulong niya habang nakakunot ang noo at nagbabalik balik ng tingin sa tiyan ko. "Buntis ka?"

Nakatali si jake sa upuan habang itim na itim ang mga matang naka tingin sakin. Sa tingin ko ay galing pa siya sa trabaho dahil sa suit niya.

Ilang araw na siyang nandito? Bakit siya nandito? 'Eto na katapusan ng sikreto ko, alam na niyang may anak kami.

Sinipa ako ng kung sino sa likod ko at napadapa ako. Muling napahawak ako sa tiyan ko dahil sa sakit. Kumudkod ang pisngi ko sa    simentong sahig at  hindi finishing.

Nag-angat muli ako ng tingin, ngumiti ako sa kan'ya bago ngumiwi dahil sa sakit ng tiyan. Naramdaman ko ang hapdi sa pisngi ko.

Sa tingin ko ay dumudugo ang pisngi ko dahil sa pagkakakudkod nito.

Hiniga nila ako bago pinipilit tanggalin ang saplot sa katawan ko. Pilit akong kumakalas sa ginagawa nila. "Chen!!!!!" Sigaw ni jake. "Tigilan niyo siya! H'wag niyong gawin 'yan!" Sunod sunod na tugon ni jake.

Nagalaw nako ng mga taong ito, at sa mismong harap pa ng ama ng anak ko.

Napatigil sila nang may dumating. "Anong ginagawa niyo!" Sigaw ng kung sino.

Ngayon ko lang  napagtanto na ang kaninang puro tanong sakin nung una ay kasama sa panggagahasa sakin.

Ito siguro ang tinutukoy nilang ninuno nila. Ang lalaking nakatayo ngayon sa harap ko.

Itinayo nila ako at pinantay sa boss nila. Pikit na ang isa kong mata dahil sa paggawa nila ng kung anong mali sakin.

"Please, do everything you want to me. Do everything you make you happy, but please don't hurt chen......i don't wanna see her look like that. Tigilan niyo siya!" Sigaw ni jake.

At sa sinabi niya ay parang may kung anong gumuho sa parte ng puso ko. Piling ko ay sa sobrang hindi makapaniwala ay mas lalong nabawasan ang parte ng puso ko hindi ako makapaniwalang ayaw niya kong makitang nasasaktan.

THIRD PERSON. ---

Tumawa ang ninuno ng grupong dumukot sa kanila.

"Ohhh little son of monteros family, your so jerk boy! At anong tingin mo sakin ha? Tanga? Na magpapauto sayo? Hindi ba't ikaw ang dahilan kung bakit nag-iisa ang asawa mo? At nadadamay siya sayo?" Mapang asar na tono ng lalaki.

Siya si edward ang taong gustong mag higanti sa lahat ng ginawa ng pamilyang monteros. Ang matanda namang palaging nakatingin kay chen at palaging sinusubaybayan siya, ay an lalaking tinggal sa trabaho ng pamilyang monteros.

Dahil sa hindi nagawa ng maayos ng matanda ang kanyang tungkulin o trabaho sa kompnya ng monteros. Ay ipinatanggal siya sa trabaho. Nagkamali ng ilang beses ang matanda sa kan'yang gampaning mag abot ng sulat sa isang kompanya na gustong angkinin ng monteros family.

An monteros family ay tinuturing ng sangkalahatan na isang worse company dahil sa madaming kagalit ito. Ang tatay ni jake ang isang worse person at may worse company.

Dahil don madaming nagagalit sa kompanya nila.

Sa lalaking si edward naman ay siya ay niloko ng ama ni jake gamit ang isang ginto na pinag-agawan nila noon.

Nangako si ruen, ang ama ni jake. Nakapag nakuha ng alagad ni edward ang gintong nakatago sa bundok ay paghahatian nila ito. Ngunit ng makuha na ni ruen ang ginto ay mas pinii niyang itago o itakas ang nakuha.

At dahil don ay naging mag kagalit ang dal'wang tao.