A mandatory love (1st Generation)

chapter 10

Nang makarating kami ay mabigat ang pakiramdam kong pumasok sa mansyon at tahanan ng monteros. Hahawakan ko sana si jake sa kamay pero mabilis siyang naglakad.

Kinagat ko ang labi para pigilan ang dinadama. Tell me! Guy! Kanino ba talaga ako? Hindi ko alam kung ano pang pwede kong gawin, hinahalikan naman niya ako pero ako lang yung nag aassume na mahal niya din ako kahit mahirap pahiwalaan.

Hinahalikan niya ako minsan, pero makailang oras lang ay magbabago ang ugali ang mood niya.

It's so difficult to pay attention on this guy who i'm crazy always!

Pumasok ako kahit alam kog naginginig ang tuhod ko. Hindi ito ang first time na makikita ko ang monteros mother, pero nanginginig ako dahil baka mag tanong sila about sa relationship namin.

Well! Ofcourse, mag tatanong 'yan. Our mother always asking for that happened, how's you relationship? Ok lang ba? Pambansang tanong. Hirap naman mag sabi ng totoo dahil nakakahiya.

Ako lang ata ang baliw sa relasyong meron kami, chill lang naman si jake eh. Pinaparamdam niya ang halik pero walang kasamang pagmamahal.

Umupo kami sa long table i shock when i saw mom and dad sitting beside jake mother and father.

Ngumiti sakin si mama. Alam ko kung anong klaseng ngiti 'yon. Alam kong pinapakalma na naman niya ako. She can feel what i feel not like jake na mahirap damdamin ang nararamdaman ko.

"Musta naman kayo? Masaya ba?" Tanong ng mama ni jake. I simply nooded. Bakit hindi ko sabihing nakakasawang agawin ang atensyon ng matino niyang anak?

"Tired minsan, nakakapagod pala maging mabuting asawa?" Aniko. Tinitigan ko si papa. "I can't lie, i'm really tired." Nagkatinginan sila.

"Why are you tired? Wala naman akong ginawa? Actually kinakain ko naman lahat ng niluluto mo, hindi sayang ang pagod mo. Niyayakap din kita tuwing matutulog para matanggal ang pagod mo." -si jake.

Jake can lie always, sana ay wala siyang sakit sa pagkatao. Gusto kong ihagis lahat ng nasa harapan ko dahil mas lalo akong na iistress. Lahat ng sinabi niya ay binaliktad niya.

Bakit hindi niya sabihin an totoo? Na tuwing uuwi siya tinatanggihan niya lahat ng luto ko beacause he always said he has a dinner with his friend.

Nakakadisaapoint na nasasayang ang mga niluluto ko, even hug he lie! Hindi kahit isang gabi, hindi niya ako niyakap.

"Are you ok?" Mom  with a curious tone. Tumango lang ako. "If not, go  back  to the house, ako na bahala kumausap dito."

"No ma, kaya ko." Ngumiti si mama at maging ang mama ni jake.

"Oo sayang naman yung pinaluto ko sa maid namin, masarap 'yan hija. Kumain kalang, teka may iaabot pala ako sa iyo." Ibinigay niya ang isang band card.

"Para sa'n naman po ito?" Tanong ko.

Inabot niya sakin kase ang isang bank card. Iniisip ko na baka may kapalit 'to. "Iyan ang gagamitin niyo next year sa kasal niyo. Itatabi mo 'yan." Tumayo si jake.

Bakit sa panahon ngayon? Sauna lang masaya? Ang akala ko pa naman ay siya na ang unang lalaki at hulung lalaking mamahalin ko. Kaso may babaeng palaging kasama si jake, so i think that jake determined as his friend is the person he always with a dinner time, minsan late pa umuwi.

Hindi lahat ng oras pwedeng lalaki ang kasama ni jake. Hindi naman siya bakla na oras oras iyon ang kasama. Ang lalaki ay nagkakaroon ng babaeng kaibigan, hindi lang puro lalaki.

Overthink.

Umuwi kami pareho ni jake. Paano ba? "Jake. Please turuan mo yung sarili mong mahalin ako. Everytime na naiisip kong hindi moko mahal nanghihina ako, yung talaga." Aniko.

"There's no reason."

"We have a reason to love each other, we're both son of famous company, so how you can't love me?" Saad ko.

"Yes we're both son of famous company but not meaning of that i can love you, pinahalata ko na sa iyo una palang na hindi kita kayang mahalin, naramdaman mo naman siguro 'yon."

Iniling ko ang ulo ko sa sinagot niya, i can't believe that he never love me from the start, he asked me for what my favorite movie, food or anything. Hinalikan niya ako nag halikan kami so how he can said that!

He's lying too.

"No jake. No......i know you loved me." Pagsasapilit ko.

Hindi! Hindi niya ko pwedeng sabihan ng masasakit na salita. We need to love each other, hindi ko din pwedeng ma dissapoint ang tatay ko. Hindi ko kayang mapahiya.

"I can't love you." Bulong niya.

"Don't say a useless word! I lied to everyone, just to cover your personality jake. Konti nalang ay malalaman na nilang hindi mo 'ko mahal. I did everything to make you feel that I love you, kulang paba?" Halos maiyak nako habang sinasabi 'yan.

"If you're exhausted , don't force it. Do everything can make you free."

"Paano! Sa tuwing kasama kita ay palagi kong naalala ang lahat ng paghihirap ko."

Ilang oras kaming natahimik, nanibago ako bigla sa itinanong niya

"Why are you crying?" He asked me. I feel so weird for him. Niyakap pa niya ako. Oo, bigla niya akong niyakap pag katapos niya kong paiyakin.

Hinawakan niya ang pisngi ko at hinalikan ulit ako. Tinulak ko siya. Pero lumapit siya at hinalikan ulit ako.

Dinala niya ako sa kwarto at hiniga, sinimulan niya akong halikan,

Habang hinahalikan niya ako ay nakalimutan ko ang kanina, na weweirdohan ako sa kilos ni jake. Oo sobra. Biglang nagbago ang ekspresyon niya pinatigil ako sa pag-iyak.

-------

Kinabukasan, nagising nalang akong walang saplot na kahit ano, kayakap ko si jake ngayon. Agad akong humiwalay sa kaniya at pumunta ng cr.

Naligo ako at pumuntang dura box para kumuha ng maliit nasalamin.

Pag bukas ko ay may kakaiba akong nakita, isang gamot. Wala akong gamot na ganito. Kumuha ako ng gunting at gumupit ng isa.

Pwede ko itanong sa kay mama kung anong kalseng gamot ito. Wala akong ganitong gamot at kami lang ni jake ang nandito sa bahay kaya maaring sa kan'ya ito.

Narinig ko ang pag-inat ni jake kaya agad kong itinago at isinara ang dura box. Madilim muli ang tingin niya sa akin.

"Wala kang pasok?" Tanong niya. Umiling ako.

"Tanghali na jake. Hindi na ako makakapasok, hanggang 7 lang 'yon." Aniko.

Masakit parin ang katawan ko hanggang ngayon.

"Hindi nadin ako papasok. Aalis ako," napatingin ako sa ibang direksyon.

"May sakit kaba?" Tanong kong seryoso.

"What a kind of question are you asking for me?"

Hinipo niya ang sarili. "Wala akong lagnat."

Hindi ko ipinakita sa kaniya ang gamot dahil itatanong ko pa sa mama kung ano ito.

"Maligo kana, umalis kana din dahil baka mahalaga." Aniko. Tumayo siya at pumuntang cr.