Hyunjin İvedik 9 | Hyunlix

Kedi maması markası

-2-

"Bana söylememek? Chaeryeong sen kafayı mı yedin? Senin patronun benim!"

"Ama büyük patr-"

"Beni ilgilendirmiyor! Bana detayları söyle dediğimde bunu söylemen gerekirdi! Beni çıldırtma!"

"Felix Bey lütfen. Ben emir kuluyum. Bana susmam söylendi sustum. Üstüme gelmeyin."

"Sen emir kulu değilsin. Salağın önde gidenisin. Sana bir daha nasıl güveneceğim?!"

"Özür dilerdim efendim."

"Özür dilemeyi kes. Sessiz kalman senin için daha faydalı olacak. Çünkü sen konuştukça benim sinirim daha da artıyor."

Chaeryeong yol boyu sessiz kaldı. Ardından ise şirkete geldiler ve ikisi birlikte arabadan indiler.

Felix odasına geçtiğinde telefondan aşağıyı aradı.

"Sehun ve Chen nerede?"

"Yoldan döndüler Felix Bey. Az önce geldiler."

"Odama çağır."

"Peki efendim."

Felix sinirden tırnakları ile oynuyor ve şirket korumalarını bekliyordu.

"Bizi çağırtmışsınız."

"Sehun ve Chen. Size vereceğim adreste bir çocuk var. Onun yaşadığı evi bulun. Ailesi ile görüşmem lazım. Evleri yıkılan çocuk. Tamam mı?"

"Tamam efendim."

"Çıkabilirsiniz."

Felix adresi ikisinin de telefonuna göndermiş ve toplantıya inmişti.

Toplantı çoktan başlamış herkes Felix'i bekliyordu. Felix gelince herkes ayağı kalkmıştı. Bir kişi hariç. Babası...

"Geç kaldın."dedi babası koltuğuna yaslanmış ellerini birleştirmiş bir şekilde.

"Evet. İşim vardı."

"Ne gibi?"

"Burada konuşmak doğru olur mu?"

"Elbette. Onlar bizim çalışanlarımız. Şirketin bir parçası. Bilmeye hakları var."

"Öyle mi? O zaman ne bu saçmalık? Sadece bina için bir ailesi evden atmak ne? Açıkla!"dedi Felix sonlara doğru yükselen bir ses ile.

"Acımasız olmayı öğrenmen gerekiyor. Bu işin sırrı bu. Kimseye acıma ve o bina için onayı ver."

"Ama onlara bir ev borçluyuz."

"Hayır değiliz."

"Öyleyiz baba! Kendine gel. Onlar yerinde sen olabilirdin."

Çalışanların pür dikkat dinlemesi üzerine Bay Lee bir el hareketi ile onları dışarı çıkardı.

"Ne oldu? Utandın mı?"