VEDİA ( FİNAL YAPTI)

Final

Bölüm Şarkısı ; Ayla Dikmen - Anlamazdın..

..............................

2 yıl Sonra

Elimdeki Altın küpelerde gezinen gözlerim ile, derin bir iç çekiş yayıldı yüzümde..
Dışarıdaki Telaşın Aksine, içimde tarifsiz bir burukluk vardı..

Aylar olmuştu.. 738 Gün .. Baybars'tan tek bir haber bile alamadığım onca zaman..
Babamın yanına , Londra'ya yerleştikten, kısa bir süre Sonra, Güçlü Ailelerin oğullarından biriyle tanıştırmıştı beni, Kenan , başta ön yargılarımın kurbanı olmuştu ama..
Sonra, Aslında birbirimize ne kadar benzediğimizi anlamıştım, ikimizde Evlilik denen saçmalıktan, karşılıklı bir beklenti içinde değildik.. Kenan Gay'di, ve benden korktuğum gibi bir şey isteme olasılığı bile yoktu..
Bense Babamın, sonunda yüzünü güldürebilmiştim.. Bu Evlilik, Her açıdan Kazançlı çıkartıyordu onu..

Ama ara sıra, merak ediyordum, Neredeydi şimdi..
Nasıl, iyi mi? Mutlu mu ? yaptığı seçimler onda nasıl sonuçlara neden olmuştu..

Sera ile kestiğim irtibatla, Artık Baybars'tan hiç bir haber alamıyordum..
En yakın arkadaşım, yaptığım bencilce seçimlere karşın bana kırıcı konuştuğunda, bütün irtibat yollarını kestim..

neredeyse 2 senedir ondan da bir haber alamıyordum.. Kafeye ne oldu diye internette araştırma yapsam da, her hangi bir sonuç yoktu..
Baybars hakkında tek bir haber dahi yoktu..

Acaba Hayatına birini almışıydı.. ben yapamadım ama, o yapabilmiş miydi..
Ara sırada olsa aklına geliyor muydum mesela..

Beni Aradı mı ? arasa bulurdu..
Biliyorum bulurdu işte.. Ama hiç bir hamlede bulunmuyordu..

Beni gözden o gece çıkarmış bir adamın hala yasını tutuyordum, ne acı..

Odanın kapısı açıldığında, Üvey Annem içeri girdi..

"Harika gözüküyorsun güzelim.." yüzündeki soğuk gülümseme , benden de en az o kadar soğuk bir gülümseme alırken.. Peşi sıra nedimeler odayı dolduruyordu..

"Hadi, Damat bey sizi bekliyor.." dedi içlerinden biri heyecanla..

"Hazırım ben.. gidebiliriz.. " genzimi sızlatan bir gülümseme olmuştu ..

Baybars'ın Ardından düştüğüm yerden kalkmak hiç kolay olmamıştı..
O adama deli gibi aşıktım, beni hiç sevmediğini düşünmek canımı fazlasıyla yakmıştı..

Bugün hala, bir yerlerde sesini duyar gibi oluyorum, ki bu bile mahvolmama yetiyor..
Ama ben alışığım, bütün felaketlerin üstesinden gelmeye alışığım .. Yine de bu başkaydı işte bambaşka..

Açılan Kapıdan çıkıp Beni bekleyen Misafirlere giderken, Kenan ileride beni bekliyordu..

Ona doğru attığım adımlarla, Baybars'ın sesi zihnimde dolanıyordu..
"Hoşça kal.." o son gece.. kal deseydi ne olurdu.. dur deseydi ne olurdu..

Bugün burada onun gelini olarak, yürüseydim o mihraba..
Kenan'ın önümdeki sureti, zihnimin bana uyguladığı bir oyun gibiydi..

Önümdeki Adam saniye saniye Baybars'a dönüşüyordu..
O mavi gözleri gülerek bana bakarken, yüzündeki sıcak gülümseme ile, beni bekliyordu..

ve ben koşup boynuna sarılıyordum.. bunca kalabalık burada, bizim için toplanmışken ben kendimi onun kollarına bırakıyordum.. 
Ellerimiz birbiri ile buluştuğunda, dans etmeye başlıyorduk..