VEDİA ( FİNAL YAPTI)

Suzan Yaşıyor..

Allah'ım Bismillah ..

Sonunda mı deseem, Olmasaydı sonumuz böylemi desem.. ne desem bilemedim..

Keyifli okumalar aşklarım <3

........

Suzan

"Bırakk!!" Sesim evde yankılandığında , kollarımdan çekiştiren Adamlar, hiç acımadan yerde sürüklüyorlardı bedenimi..

"Yaa bırak dedim bırak!!" Sesim boğazımdan kuru bir öksürük ile beraber çıktı

"Yürü Lan!" Saçlarımı kavrayan adam , sabrının aşması ile beni Ana kapıdan dışarıya doğru fırlattı..

Yere serildiğimde, dizlerimdeki sızı ile acı bir inilti yayıldı ağzımdan..

"Gerizekalılaar!" İçimde beliren , Acı ve Öfke ile çığlık attım..

Ormanın içinde , toprak zeminde öylece bakıyordum etrafa..

Kapı önündeki Adamların, kanlar içinde yere serildiğini gördüğüm de, bakışlarım, etrafımı saran adamlara döndü yeniden.

"Ne istiyorsunuz?! Nee!" Lanet olsun, kim bu adamlar, Pablo'nun gelmesini beklerken, bir anda bir çatışmanın arasında kalmıştım..

İleride dizilen araçların kapıları tek tek açıldığın da, bir düzine adam, ortadaki siyah Range Rover'ın Kapısında durdular.

İçeriden Açılan Araç kapısı ile, dizlerimin üzerinde öylece , Toprak zemine basan ayağa çevirdim bakışımı..

Siyah Rugan Ayakkabı, yavaşça üzerinde gezen gözlerimle, beni Sahibinin yüzüne çeviriyordu.

"Erdal.." bedenimde ki yorgunluk ve yılgınlık ile göz yaşlarım ansızın firar etti..

"Demek doğruymuş.." kekeleyerek konuşurken, bana doğru yaklaştı..

"Geldin.." çaresizce uzattım ellerimi ona doğru
"Geldim.." dedi yavaşça çökerken

"Teşekkür ederim.." kollarımı omuzuna dolarken, sıkıca sarıldım..

"Suzan.. " fısıltı ile konuştu

"Götür beni buradan.. o manyaklar gelmeden götür ne olur.. kurtar beni.." hıçkırıklarımın arasına sıkıştırdığım yakarışlarım ile, kollarını bana sararak yavaşça kucağına aldı.

Yüzümü boynuna sokuşturduğumda, yavaşça arabaya doğru ilerliyorduk..

Açık olan arka kapıdan içeriye doğru bıraktı beni, yüzüne çevirdiğim bakışlarım ile, sanki hortlak görmüş gibi bakıyordu yüzüme..

"Gidelim ne olur.." elimi eline doğru uzatıp, sıkıca tuttum..

"Gideceğiz.. bana sadece bir dakika ver.." elini yavaşça çekip, kapıyı üzerime kapattı..

Arabanın içinde , şoförle baş başa kaldığımda, inanamıyordum olan bitene..

Kurtulmuş muydum..
Üstelik tamamen ümidimi kestiğim zamanda, Gelenin Baybars olmasını isterdim ama, peki..

Erdal da olur.. bu cehennemden beni kurtaracak her şey olur..

Camdan dışarıya çevirdiğim bakışlarım ile, Erdal'ın hararetle bir telefon konuşması yaptığını gördüm..

"Ne oluyor.." kapının kulpuna elimi attığımda, Şoför tarafından kilitlenmişti kapılar..

"Ne  oluyor be?! Aç şu kapıyı!" Ellerimi koltukların başına dayayarak ön tarafa doğru yöneldim.