Gecenin Ta Kendisi

Karanlık

Esranın ölümünden beri kafayı yemek üzereydim. Dolunayla hiç konuşmuyorduk. Zaten son konuşmamızdan beri karşılaşmamıştıkta. Denizin yanımdan ayrılmasına izin vermiyodum. Ayrıca aşırı asosyal olmuştum. Kimseyle göz göze bile gelmiyordum. Artık kimsenin ölmesine tahammülüm kalmamıştı. Dedim ya "Git gide daha dibe iniyoduk"

Denizle kantinde oturuyorduk

"Ben bi lavaboya gidip geliyorum."

"Tamam bekle çantamı da alayım."

"Gece sadece lavaboya gidiyorum güzelim. Kantin kapısından çıkıp 1 metre yürüyünce varıyoruz ayrıca sürekli yanımdasın çok yoruluyosun."

"Deniz seni yanlız bırakamam."

"Tamam o zaman şöyle yapalım 5 dakika sonra gelmezsem yanıma gel tamam mı?" Daha fazla itiraz etmek istemiyordum. Biraz bekleyecektim. Deniz gittikten sonra yanıma bi anda Toprak oturdu.

"Selam." Sesi günlerdir gözüne uyku girmiyormuş gibiydi. Bu hâline üzülmüştüm ama nedenini sorarak onu sıkmak istemiyordum.

"Selam. Yorgun görünüyorsun." Kafasını kaşıdı. Derin bi nefes verdi. Konunun açılmasından rahatsız olmuş gibiydi. Sanki nedenini sormaktan çekiniyodu.

"Biraz. Boşver şimdi beni Sen nasılsın? Bide Deniz son gördüğümde gerçekten çok korkuyodu. O nasıl oldu?"

"Olabildiğince iyi olmaya çalışıyo ama hiçbirimizin yaşadıkları kolay şeyler değil."

"Kesinlikle." Ardından Toprağın arkadaş grubundan bir çocuk Toprağı çağırdı.

"İzninle gidiyorum." Cevap vericek halim yoktu. Denizin gitdişinden 3 dakika geçmişti. Ona verdiğim sözü tutup 5 dakika dolunca gidecektim. Toprağa sadece kafamı salladım.

(Yazarın anlatımıyla)

Deniz aynanın karşısında saçını düzeltip lavabodan çıktı. Geceyi bekletmek istemiyordu çünkü arkadaşının onun için ne kadar endişelendiğini biliyordu.

Kantine yönelirken yanlız olmadığını gördü. Korkudan çığlık atacakken karşısındaki kişi hemen ağzını kapattı. Deniz anlamıştı. Karşısındaki maskeli kişi o katildi.

Katil Denizi Gecenin sınıfına götürdü. Genç kızın tek dileği Gecenin erkenden onu bulmasıydı.

"Merhaba Denizcik." Yüzüne taktığı maskeden sesi filtreli çıkıyordu. Bu yüzden karşısındaki kızın onu sesinden araştırabileceğine ihtimal bile vermiyordu. Ki haklıydı da Deniz konuşan kişinin maskeyi kostüm odasından aldığına emindi. Boş zamanlarında o odaya gider kostümlerle fotoğraf çekip eğlenirdi.

"Adettendir şöyle bakalım son sözlerin neler? Cesedinin yanına son sözlerini yazarım Gecede ordan arkadaşının çaresizliğini anlar." Diyip iğrenç bir gülüş attı. Deniz korkuyordu ama az da olsa yaşama ihtimali olduğunu bildiğinden soğuk kanlı olup katili oyalamalıydı. Böylece Gecenin onu bulması için zamanı olacaktı.

"Neden yapıyorsun insanlara bunu?" Katil gülümsedi.

"Çünkü Gecenin acı çekmesi beni mutlu ediyor. Ayrıca Gece ile sadece ben konuşabilirim."

"O zaman neden Dolunayı öldürmedin? Senin Dolunay olmadığın belli karanlık  bile olsa gözlerinin mavi olmadığını görebiliyorum." Karşısındaki pislik ofladı. Denizin sorularından bunalmış gibiydi.

"Çok soru soruyorsun ama cevap vereyim. Gecenin onu katil zannetmesini ve katili aramaya çalışmamasını istedim. Yoksa beni bulurdu. Ancak şimdi kafasında bir katil var ve işin peşine düşmüyor."

(Gece)

Deniz yanımdan ayrılalı 7 dakika olmuştu. Biraz daha bekliyeyim diye gitmemiştim ancak artık dayanamıyorum. Koşar adımlarla lavaboya gittim. Denizin lavaboda olmadığını görünce bi an duraksadım. Herşey zaten belliydi ama bi ihtimal onun ölmediğini düşünüyodum. Deniz zeki kızdı bi şekilde kurtulurdu

Nerede olabileceklerini düşünürken aklıma 3 ölünün bulunduğu yer olan sınıfım geldi. Koşarak gittim.

(Yazarın anlatımıyla)

"Soru hakkın bitti. Elvada Denizciğim." Deniz geri geri giderken Gecenin tam şuan gelmesini diliyordu.

Gece koşarak sınıfına ilerliyordu. Arkadaşı onun herşeyiydi. Sınıfın kapısına geldiğinde kapıyı zorladı ama kitliydi.

Katil birinin kapıyı zorladığını anlayınca o tarafa döndü. Kapının üstündeki küçük camdan gelen kişinin Gece olduğunu gördü. Gecenin tek başına geldiğini görünce rahatladı. Bir kız ona sorun çıkaramazdı ama hemen Denizin işini bitirmeliydi

Deniz kapının zorlandığını görümce rahatladı. O tarafa bakma gereği duymadı çünkü gelenin Gece olduğunu zaten biliyordu.

Katil git gide Denize yaklaşıyordu. Deniz birşey yapmalıydı, onu oyalayacak birşey bulmalıydı. Bi anda katile yaklaştı ve bacak arasına güçsüz bir tekme attı. Tekmenin çok güçsüz olduğunu anladığında var gücü ile bir tekme daha attı.

Bu tekme ile yere düşen katil delirmiş gibi bakıyordu. Deniz katilin cebindeki anahtarı alıp kapıya koştu. Arkasından katilin ona yaklaştığını görünce kapıyı açmaya vakit olmadığını anladı. Hızlıca kapının ardından anahtarı attı. Herşey birkaç saniyede gelişiyordu. Katil kızı kenara çekip elindeki bıçağı karnına sapladı. Tam o sırada Gece katilin suratına tekmeyi yapıştırdı.

Katil yere yapıştığında şaşkın gözlerle Geceye bakıyordu ancak ayaklanması uzun sürmedi. Katilin atladığı birşey vardı. Gece yıllardır boks ve karete eğitimi alıyordu. Gece ile dövüşmenin ona vakit kaybettireceğini anlayan katil olabilecek en sert darbesini kıza yönetti. Gece bu hamleden kolayca kaçtı. Ardından katilin burnuna yıllardır aldığı eğitimin gücüyle bir yumruk indirdi. Katil burnunda su damlaları hissedip sinirle kıza döndü. Sert bir darbeyle kızın karnına vurdu. Gece katilin ayağını ezdi ardından da kafa attı. Karnı çok acımıştı ama katil ondan daha fazla darbe aldığı için umursamadı. Katil saate baktı 3 dakika sonra zil çalacaktı her an birinin buraya geleceğini anlayıp hızlıca Geceden kaçtı. Gece adamın peşinden gidecekken Denizin halini gördü ve kızın yanına gitti.

"Gece salak mısın git peşinden!"

"Seni burda bırakmam." Gecenin sert sesi onun kararını asla değiştiremeyeceğini belli ediyordu. Cevap veremedi zaten verecek hali de yoktu. O sırada zil çaldı. Hoca içeri girdi. Sonrasında Gecenin hatırladığı tek şey insanların onunla konuşmaya çalışması, panikli bağırışlar ve bilinci kapanırken Dolunayın onu tutması. Gece karanlıkta kayboluyordu. Peki karanlık neydi? Neden diğerlerini korkutuyordu? Gece karanlığı severdi. Ondan korkmazdı. Çünkü aydınlık sizi bırakırdı ancak karanlık sizden hiç vazgeçmezdi.