Αλισάχνη

Κεφάλαιο 5: Ποιος είδε τέτοιο πόλεμο

"Μαρίνα!" Το άκουσμα του ονόματος της από μια γυναικεία ψηλή φωνή την έκανε να διακόψει τη πορεία της και στράφηκε για να αντικρίσει τη πηγή της. Σύντομα η ματιά της συναντήθηκε με αυτή της Νεφέλης που ερχόταν κοντά της τρέχοντας από ένα σοκάκι στα αριστερά της. Η Μαρίνα χαμογέλασε και άνοιξε το βήμα για να συναντήσει στα μισά της διαδρομής την καλύτερη της φίλη.

"Ερχόμουν σπίτι σου να σε βρω! Αλλά με πρόλαβες!" Αναφώνησε λαχανιασμένη, κρατώντας τα χέρια της φίλης της. Τα μάτια της Νεφέλης έλαμπαν από έξαψη, φαινόταν πως κάτι ήθελε να μοιραστεί με την Μαρίνα και από τον γοργό ρυθμό ομιλίας της.

"Ευτυχώς που σε πέτυχα, γιατί στο σπίτι θα συναντούσες τον Χερ Χίτλερ." Στο άκουσμα του μικρού τους αστείου η Νεφέλη χαμογέλασε. Είχαν συμφωνήσει να αποκαλούν έτσι, όλους τους Γερμανούς. "Κατέβαινα τώρα να συναντήσω τον Θάνο." Είπε και άνοιξε το βήμα για να συνεχίσουν τον δρόμο τους. Ένα πονηρό μειδίαμα σχηματίστηκε στα χείλη της Νεφέλης, καθώς γνωρίζε το παρελθόν των νέων και συνομωτικά σκούντησε τη φίλη της.

"Βλέπω εσείς οι δύο το πηγαίνετε σοβαρά!" Την πείραξε, μα η Μαρίνα γέλασε, σηκώνοντας το βλέμμα στον ουρανό.

"Όχι κι εσύ! Σε αυτό το χωριό δεν μπορούν ένας άντρας και μια γυναίκα να είναι φίλοι;" Ρώτησε, μα δεν θέλησε να επεκταθεί περισσότερο στο συγκεκριμένο θέμα γιατί δεν είχε να αναφέρει κάτι παραπάνω. "Ήθελες να έρθεις σπίτι απλά για επίσκεψη ή γιατί έχεις κάτι να μου πεις;" Ρώτησε η Μαρίνα κοιτώντας μια τη φίλη της και μια τον ανώμαλο δρόμο μπροστά της.

"Βασικά και τα δύο." Μίλησε η ξανθιά κοπέλα ακολουθώντας τη σοβαρή διάθεση της φίλης της. "Αλλά κυρίως γιατί έχω δύο πράγματα να σου πω. Παραδόξως και τα δύο θετικά." Η Μαρίνα περίμενε να ακούσει, μα η Νεφέλη στράφηκε προς το μέρος της και την κοίταξε παραπονιάρικα. "Αλλά αν συνέβαινε κάτι σοβαρό με τον Θάνο θα μου το έλεγες έτσι; Δεν θα λάμβανα απλά το προσκλητήριο γάμου μια ωραία πρωία." Η Μαρίνα δεν μπόρεσε να συγκρατήσει το γέλιο της και κούνησε το κεφάλι της αρνητικά.

"Θεέ μου, ναι φυσικά! Πες μου τώρα και μη με σκας!" Έκανε η μελαχρινή κοπέλα ευχάριστα, προσπερνώντας μια κοπέλα στην ηλικία τους που μόλις κατάλαβε ποιες είναι βιάστηκε να τις αποφύγει. Οι δύο τους δεν έδωσαν σημασία στο συμβάν, είχαν συνηθίσει να μην τους μιλούν τα κορίτσια της ηλικίας τους, στην Νεφέλη ειδικά όταν ήταν με την Μαρίνα. Δεν την ένοιαζε καθόλου, εξάλλου δεν τις εμπιστευόταν κι ούτε την ενδιέφερε η ζωή που εκείνες ήθελαν να ακολουθήσουν. Επιζητούσε μια ζωή ρομαντική και περιπετειώδης κι έναν έρωτα σαν αυτόν της μητέρας και του πατέρα της κι ίσως αυτό να το είχε βρει, μα δεν ήθελε να είναι και σίγουρη από τόσο νωρίς. Ήθελε να χαρεί τα νιάτα της και να γευτεί όλες τις χαρές του έρωτα. Ήξερε πως και η Μαρίνα κυνηγούσε το ασυμβίβαστο και στο μυαλό της την είχε ταυτίσει με τις ρομαντικές ηρωίδες που διάβαζε στα βιβλία.