Ακουστά σ' έχουν τα κύματα
Πώς χαιδεύεις, πώς φιλάς
Πώς λες ψιθυριστά το "τι" και το "ε"
Τριγύρω στο λαιμό στον όρμο
Πάντα εμείς το φως κι η σκιά
[...]Tόσο η νύχτα, τόσο η βοή στον άνεμο
Τόσο η στάλα στον αέρα, τόσο η σιγαλιά
Τριγύρω η θάλασσα η δεσποτική
Καμάρα τ' ουρανού με τ' άστρα
Τόσο η ελάχιστή σου αναπνοήΠου πια δεν έχω τίποτε άλλο
Μεσ' στους τέσσερεις τοίχους , το ταβάνι, το πάτωμα
Να φωνάζω από σένα και να με χτυπά η φωνή μου
Να μυρίζω από σένα και ν' αγριεύουν οι άνθρωποι
Επειδή το αδοκίμαστο και το απ' αλλού φερμένο
Δεν τ' αντέχουν οι άνθρωποι κι είναι νωρίς, μ' ακούς
Είναι νωρίς ακόμη μεσ' στον κόσμο αυτόν αγάπη μουΝα μιλώ για σένα και για μένα.
Είναι νωρίς ακόμη μεσ' στον κόσμο αυτόν, μ' ακούς
Δεν έχουν εξημερωθεί τα τέρατα, μ' ακούς
Το χαμένο μου αίμα και το μυτερό, μ' ακούς
Μαχαίρι
Σαν κριάρι που τρέχει μεσ' στους ουρανούς
Και των άστρων τους κλώνους τσακίζει, μ' ακούς
Είμ' εγώ, μ' ακούς
Σ' αγαπώ, μ΄ακούς
Joana Ribeiro ως Μαρίνα Λιόλιου
Tom Wlaschiha ως Χιούγκο ΦόλκνερΠώς αλλιώς, αφού αγαπιούνται οι άνθρωποι.
Playlist
https://open.spotify.com/playlist/5fn1YBdtweXS47vbBM76Iu?si=FFHzeUd_TW2z9uSvS1Ntjg&utm_source=copy-linkΑπόσπασμα από Το Μονόγραμμα (1971) του Οδυσσέα Ελύτη.
Καλησπέρα σας! Νέα ιστορία στα σκαριά, νέοι χαρακτήρες λίγο, διαφορετικοί από όλους τους υπόλοιπους των ιστορικών μου. Όσοι αποφασίσετε να ταξιδέψετε μαζί τους θα το ανακαλύψετε και μόνοι σας.
Ίσως το Μονόγραμμα είναι πολύ μεταγενέστερο της ιστορίας, όμως μερικές περιγραφές του Ελύτη μου θυμίζουν απίστευτα τη Βόρεια Εύβοια και συγκεκριμένα το χωριό μου, τη Λίμνη.
Ανυπομονώ να ξεκινήσει αυτό το νέο ταξίδι και να έχω κι εσάς μαζί μου σε αυτό! Σύντομα θα ανέβει και ο Πρόλογος. Μέχρι τότε...Χίλια Φιλιά.
Βίκυ.
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Αλισάχνη
Historical FictionΓιατί οι άνθρωποι ζουν από τη στιγμή που βρίσκουν μια θέση στη ζωή του άλλου. Ή έναν θάνατο για τη ζωή του άλλου. Βόρεια Εύβοια, 1941 Εκείνη ζούσε στο χωριό της. Μια φαινομενικά απλή κοπέλα μεγαλωμένη δίπλα στη θάλασσα. Αλλά όπως και η θάλασσα είχε...