Big Mistake (Dutch)

Proloog

'Lizzy!' Schreeuwde mijn moeder onderaan de trap. 'Je moet opstaan, je eerste schooldag heb je vandaag!' Ik was natuurlijk al lang wakker en harstikke opgewonden, maar dat liet ik natuurlijk niet merken dus riep ik terug met een enorm overdreven zucht: "Ja mam." Ik checkte nog snel m'n boekentas en mijn rooster voor ik naar beneden ging. Je moest toch niet alles vergeten op je eerste schooldag, dat zou wel erg stom en sullig over komen. Gelukkig dat ik had gekeken want ik was me etui vergeten! Omdat ik zo erg naar die boeken had gekeken, maar een etui was misschien nog wel het belangrijkste. Daar ga je later wel achter komen.

Ik was begin de zomervakantie verhuist wat ik totaal niet leuk had gevonden. Ik moest onverwachts van al mijn vrienden afscheid nemen (wat er geeneens zoveel waren) en moest het oude vertrouwde hutje verlaten. Ik had een hele goeie vriendin Katelyn en daar was ik al vannaf kinds af aan vriendinnen mee. Natuurlijk hadden we ook wel eens ruzies en we hebben zelfs een keer een half jaar niet tegen elkaar gesproken, maar alles waaide weer over. We hadden toen we nog heel jong waren een hut gebouwd ergens in een bos waar we vaak speelde. Dat was ons 'clubhuis'. Sindsdien is dat altijd zo gebleven. Vroeger was het van takken gebouwd en heel vies, maar toen we 10 werden hebben we hem helemaal opgeknapt. De vader van Kate was een bouwvakker en had dus vaak hout over andere restjes materialen over die wij mochten gebruiken en zo kwam het dat ons hutje werd opgepimpt tot een heel mooi rose huisje midden in het bos. We hadden een vloerkleed neergelegd en bankjes in gezet. We hadden zelfs een vooraadje eten. Toen we klein waren zeiden we altijd dat we daar samen gingen wonen met onze knuffels, maar die wens zou nooit uitkomen, want me moeder moest dus op een dag ineens verhuizen. Dat had natuurlijk wel een reden. Ze had een werkplek gevonden aan de andere kant van het land. Ze was dierenarts en had al heel wat dierenlevens gered. Helaas moest ze dus ook soms in noodgeval weg en dan mocht ik bij Kate logeren en als Kate niet thuis was moest ik alleen thuis blijven, maar ik zeurde nooit, want ik wist dat er een dierenleven mee gered kon worden en daar deed ik het wel voor. Ze had aan de andere kant van het land een huis gevonden met een gebouw er niet ver vandaan die ze kon verbouwen tot een dierenziekenhuisje, want waar we eerst woonden was ver weg van de stad bij een bos. Eigenlijk een beetje verlaten en ze moest heel lang reizen om bij een dier te komen dus leek een dierenziekenhuis naast huis veel praktischer en zo zijn we hier beland.

Ik werd wakker geschud uit me gepeins door me moeder. "Lizzy! Nu moet je komen anders kom je echt te laat." Ik graaide naar mijn tas en rende de trap af. "Zo hèhè ben je daar eindelijk schone slaapster." Ik knikte en ging aan tafel zitten. M'n moeder praatte nog over hoe mooi de school was en hoe leuke docenten er zaten, maar ik kon mijn concentratie niet erg bij haar stem houden. Plotseling schoot er nog wat te binnen. Ik moest Katelyn nog bellen net voordat ik naar school ging! Ik sprong op waarna me moeder verstoord opkeek. Ik griste me mobiel uit me tas en.. shit 6 gemiste oproepen. Snel belde ik terug.

"Hé Kate, ik ga zo naar school en ik vind het echt heel spannend. Oh zit je al in de les? Nou ik bel je later na school wel terug hoe het was! Groetiez aan de rest. Ik mis je. Byee! Ik hoorde nog op de achtergrond de stem van meneer Term door het lokaal roepen dat mobieltjes strikt verboden waren in de les.

Ik gniffelde, maar kreeg er ook meteen een verdrietig gevoel bij. Ik zou er nu zo graag willen zitten en meemaken hoe meneer Term naar Kate kijkt als hij haar mobieltje ziet. Waarschijnlijk zwelt zijn hoofd op en knapt er een ader in zijn nek. Ik moest eigenlijk ook maar eens gaan. Ik zwaaide me goedkope leren handtas in me mand voorop me stuur en zwaaide me moeder uit. Het was een eind stukje fietsen naar school, omdat we dicht bij het strand woonde. Heel dicht eigenlijk gewoon op het zand. Het is natuurlijk een droom voor elk meisje (en jongen) om hier te wonen vooral nu het zomer was en ik in me witte jurkje die wapperde door een warm zomerbriesje naar school fietste, maar ik was geen strand en ruimte meisje, ik was een zeg maar bos meisje. Ik hield van wat meer teruggetrokkenheid tussen de bomen en dit was het tegenovergestelde. Het was wijd en open. Wat wel een voordeel was was dat ik een paard had. Het was een prachtig witte slanke arabier kruising welsh pony en hij was harstikke lief. Ik heb heel vaak met hem door het bos gereden en toen we hier voor het eerst op het strand kwamen hadden we ons zo vrij gevoeld. Ik ben meteen daarna zonder zadel gegaan en liet lekker zijn manen door de wind wapperen toen we keihard over het strand denderde. Zucht, wat een mooie herrinnering. Ik zat nu liever ook op Snowvlake (zo heet de pony) dan op een stoel op school. School. Toen ik zo zat te nadenken had ik geen idee dat ik al eigenlijk bijna op school was. Ik stond voor de opening en ineens kwamen de zenuwen weer opborrelen. Het was niet een normale school zoals ik vorig jaar in de eerste klas had gezeten, maar het was een school die in 2 helfden was gesplitst. De ene helfst was voor jongen en de andere helft voor meisjes. Ik vond het wel een voordeel, want:
1. Ik ben totaal niet in jongens geïnteresseerd.
2. Je had veel kleinere klassen en meer keuzes uit vriendengroepjes.
3. Zo kon je ook gewoon door school lopen met korte broekjes en shirtjes in de snikhete zomer zonder dat je er al te veel voor schaamde.