INJURY ( completed )

part -26//

part -26//
~~~~~~~

ကုတင်ထက် လုပ်လုပ်ရွရွ ဖြစ်လာတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကြောင့် ဒယ်ဒီနဲ့စကားပြောနေရာမှ လှည့်ကြည့်တဲ့အခါ သူမြတ်နိုးရတဲ့ မျက်လုံးဝိုင်းဝိုင်းလေးတွေက သူ့ကိုအားနာသည့်ဟန်လေးဖြင့် ကြည့်နေသည်။

မောင်

..........

နိုးလာပီပဲ

........

ထိုင်မလို့လား

.........

ခေါင်းငြိမ့်ကာ ပြောလာတဲ့ အပေတေလေးကြောင့် နှင်းဆီဖြူလေးလည်း ထိုင်ရအဆင်ပြေဖို့ ကျောနောက်ကို ခေါင်းအုံးလေးခုပေးရင်း ထိုင်စေလိုက်သည်။

ကုတင်ပေါ်ထိုင်ကာ ယဲ့ယဲ့လေး ပြုံးပြတဲ့ မောင်က အားမရှိသေးဟန်။

မောင် တစ်ခုခု လုပ်ချင်တာ ရှိလား
ငါလုပ်ပေးမယ်။

ဟင့်အင်း

မောင်

ဒီပေါ်လာထိုင်

ဒယ်ဒီရှိတယ်လေ မောင်

သူ့ဘေးမှာ လာထိုင်ဖို့ ကုတင်ကို ပုပ်ပြနေတဲ့ မောင်ကြောင့် ဘေးမှာ ဒယ်ဒီရှိနေကြောင်း ပြောတော့ ဖျော့တော့နေတဲ့ မောင့်မျက်နှာလေးက ပန်းရောင်သန်းသွားရသည်။

* ဒီကောင်လေး ရှက်တတ်တာလည်း လွန်ပ *

မောင်ရင်နိုးလာပီပဲ
မောင်ရင့်မိဘတွေကို အန်ကယ် ဘာမှမလုပ်ထားဘူး။
မောင်ရင်လည်း ဘာမှဖြစ်မှာ မဟုတ်ဘူး။
အန်ကယ် အားလုံး စီစဥ်ထားပီးပီ။

.........

ဒယ်ဒီ ဘာလို့ဒီအချိန် လာပြောတာလဲ နောက်မှ ပြောလည်းရသားနဲ့

အဆင်ပြေပါတယ်။

ဘာကို အဆင်ပြေတာလဲ မောင်ရဲ့။

ဘာပဲပြောပြော........
ကျတော်က လူသတ်သမား ဖြစ်သွားပီ မဟုတ်လား~

နဂိုအသံထက်နိမ့်ကာ တိုးတိုးလေးထွက်လာတဲ့ အပေတေလေးဆီကလေသံဟာ နှင်းဆီဖြူလေးအတွက်တော့ ဆို့နှစ်ကြေကွဲဖွယ်ရာပါပဲ။

မဟုတ်ဘူးလေ  မောင်ရယ်
မောင်လူသတ်သမား မဖြစ်ခဲ့ပါဘူး

ကဲ ဒါဆို အန်ကယ်ကို ခွင့်ပြုပါအုံး