SMS 2 / Dsmp Susan and Dream

𝕰𝖕𝖎𝖑𝖔𝖌

Po jakiś dobrych godzinach podszedł do nas lekarz opierujący Olliego.

- Niestety nie udało się uratować państwa córki.

My w trójkę się rozpłakalismy.

Nie mogło tak po prostu odejść. Kurwa nie.

Jej rodzice postanowili że po pożegnaniu z Olliem odwiozą mnie do hotelu. Bym chciała posiedzieć z nimi, powspominać Olliego, ale rozumiałam że jeszcze muszą powiedzieć to innym w ich domu.

Gdy mnie odwiezli i byłam już w pokoju hotelowym rodzice spytali się co mi się stało że płaczę.

- O~Jasmine nie żyje.

I rozplakałam się jeszcze mocniej.

Rodzice strasznie się zdziwili.

- Jak to się stało? - Zapytała mnie mama.

- Przechodzilismy przez pasy i jakiś pirat drogowy wjechał w nią i później trafiła w szpitalu na stół operacyjny gdzie zmarła.

Popłakałam się jeszcze gorzej.

Ja usiadłam koło nich a ci mnie przytulili.

Na prawdę kurwa nie wierzę że ono zmarło. Chciałabym żeby to kurwa okazało się jebanym kurwa snem.

- Córuś, jutro nam się tutaj kończy termin w hotelu i mamy samolot, ale jeśli chcesz być na jej pogrzebie to możemy zmienić trochę plany. - Powiedział tata.

- Chcę być na pogrzebie.

- Dobrze.

No i przytulili mnie.

~TIME SKIP~

Dziś był już dzień pogrzebu Olliego. Minęło od tamtego dnia już dwa dni, a ja kurwa nadal nie mogę się pogodzić z jeno śmierci.

Rodzice musieli mi kupić czarne ubrania bo nie wzięłam.

Gdy było już po ceremonii pożegnania zaczęłam jeszcze bardziej płakać tak samo jak rodzina Olliego.

Na prawdę nie mogę uwierzyż że zmarło, przecież miało co dopiero siedemnaście lat.

Gdy wszyscy prawie się rozeszli oprócz mnie, moich rodziców i Olliego rodziców i brata jeno.

- Hej. - Przywitała się ze mną jeno mama.

- Cześć.

No i porozmawialismy trochę sobie powspominając sobie Olliego.

My wszyscy nie możemy uwierzyć że Ollie odszedł.

Nieraz bliscy odchodzą i nie możemy się z tym pogodzić.
Cały świat mamy za zły że odebrał nam naszą kochaną osobę.

KONIEC

~~~

Ja gdy ten rozdział to tak się mi chciało płakać, zresztą teraz te zpo przeczytaniu