အစ္ကိုက အာကာ့ကို မ်က္ေမွာင္က်ဳံ႕၍ ၾကည့္လာသည္... ဟိုေန႔က အာကာ့ေက်ာပိုးအိတ္ထဲက ကြန္ဒုံးဗူးေတြ အထပ္လိုက္ႀကီးေတြ႕သြားၿပီးကတည္းက အာကာ့မွာ အစ္ကို႔နားပင္ ေသခ်ာမကပ္ရေတာ့ေပ... အိမ္က လူေတြလုပ္ပုံက မသိရင္ အာကာကပဲ လူဆိုးေကာင္ႀကီးလိုပင္...

"အဟင္း... အဲ့လို မ်က္ခုံးေတြကိုက်ဳံ႕ၿပီး လူကိုလာလာမၾကည့္နဲ႔ေနာ္"

"ၾကည့္ေတာ့ ဘာျဖစ္လဲ"

"သိခ်င္လား အခု"

အာကာက အစ္ကို႔ရဲ့ စားပြဲေပၚမွာ ဝင္ထိုင္လိုက္ၿပီး အစ္ကို႔မ်က္ႏွာေလးကို ဆြဲေမာ့ပစ္လိုက္သည္... ပါးႏွစ္ဖက္ကို လက္ႏွင့္ညႇပ္ၿပီး ညႇစ္လိုက္ေတာ့ ႏွုတ္ခမ္းေလးက စူထြက္လာသည္...

"ႁပြတ္!"

"အြန္း! ဖယ္ေပး"

"ၾကည့္ဦးမလား ေနာက္တစ္ခါ... ေဟာ... ၾကည့္ေနျပန္ၿပီ... ၿငိမ္းေအးအိမ္ကေလးက လူကို မေၾကာက္ဘူးပဲ"

အာကာက ေနာက္တစ္ႀကိမ္ အစ္ကို႔မ်က္ႏွာကို ဆြဲယူရန္ျပင္လိုက္ေတာ့ အစ္ကိုက ျဖတ္ခနဲ အာကာလက္ကို ဖမ္းဆြဲကာ ကိုက္ခ်ပစ္လိုက္သည္...

"အား!!! တကယ္ႀကီး ကိုက္တယ္"

"အဲ့ဒါ လာလုပ္ခ်င္ဦး"

"က်စ္! သားေပါက္ေလး နဲ႔ ဘာေတာ္လဲ မသိဘူး"

"မင္း ေနာ္"

အာကာ က အစ္ကို႔စားပြဲမွ ထကာ ဆိုဖာခုံရွည္ေပၚတြင္သြား၍ လွဲအိပ္ေနလိုက္သည္... သြားရာ အကြင္းလိုက္ ထင္ေနေသာ လက္မေအာက္နားကို ဓာတ္ပုံရိုက္ၿပီး My day မွာ တင္ကာ အစ္ကို႔ acc ကို mentioned လိုက္ေသးသည္... ဓာတ္ပုံေအာက္မွာ ေရးထားသည့္စာက...

[သတိ! မနမ္းရ... အခ်စ္က ကိုက္တတ္သည္]

ခဏၾကာေတာ့ အစ္ကိုက သူ႔အလုပ္ေတြ လက္စသတ္ၿပီး အာကာ့နား ေရာက္လာသည္...

"so sweet ထေလ သြားရေအာင္"

အာကာက မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာ မ်က္လုံးေတြကိုမွိတ္ထားလိုက္သည္... အစ္ကိုက အာကာလွဲေနေသာခုံတြင္ ကပ္ထိုင္လာၿပီး အာကာ့လက္ေတြကို လာဆြဲသည္...

"ေနာက္က်ေနမယ္ေလကြာ"

"............"

"လက္ျပဦး...နာေနေသးလား"

Match Made In Clouds Where stories live. Discover now