TUTSAK

9.BÖLÜM

Selamm

Ve nihayet yeni bölüm geldi. Yorumlarınızı ve oylarınızı eksik etmeyin lütfen.

Bölümü yazmak için çok uğraştım, umarım beğenirsiniz. :)

Kişisel instagram adresim."esrasaginn"

Kitabın insatgram adresi."tutsakserisioficall"

Keyifli okumalar dilerim...

...

Sabah alarımın ısrarla çalmasıyla gözlerimi usulca araladım. Öyle çok uykum vardı ki gözlerimi zar zor açabiliyordum, kıpırdamaya bile halim yoktu.

Zoraki bir şekilde uzanıp telefonumda zır zır çalan alarımı kapatım. Bu sırada Dört cevapsız arama ve on mesaj geldiğini görünce kaşlarımı çattım.

Aramalar ve mesajların hepsi de Efla'dandı. Anlaşılan parti için epeyce erken uyanmıştı.

Oflayarak telefonumu komidinin üzerine bırakıp yumuşacık yastığıma sarıldım.

Akşamki Parti'ye gitmek için içimden ufacık bile olsa heyecan yoktu, ne kadar gitmek istemesemde Efla'nın ısrarıyla gitmek zorundaydım.

Hem kim bilir belki de parti iyi gelirdi bana.

Günümün güzel geçmesini umayarak başımı yastığa gömdüm. Tekrardan gözlerim kapanıyor du o sırada kapımın tıklamasıyla hafifçe aralandı.

Başımı kaldırıp kimin geldiğine baktım. Karşımda Hayriş'in gülümseyen yüzünü görmemle tekrar yüzümü yastığa gömdüm.

"Günaydın kızım, hadi kalk bakalım kahvaltı hazır," dediğininde onu görmesem de pencereye doğru gidip Perdeleri çektiğini hissedebiliyordum.

Her sabah odama girdiğinde ilk işi bu olurdu.

Başımı kaldırmadım."Günaydın Hayriş. Annem evde mi?'

Hayriş üstümdeki yorganı çekip,"başını kaldır hele sen," dedi inatçı sesiyle.

Sesini sert çıkarmaya çalışsada bunu hiç beceremiyordu.

Başımı kaldırıp şımarıkça gülümsedim.
Hayriş de bana eşlik edip gülümsedi.

"Hah şöyle aferin hadi kalk bakalım," dedi. Ardından yerde olan ceketimi alıp sözlerine devam etti.
" Selma Hanım ve Turan Bey evdeler, annen  seni de uyandırmamı istedi, birlikte kahvaltı yapmak istiyormuş,"

Dediğinde ağzım şaşkınlıktan bir karış açık kalmış yatağımdan doğruldum.

Annem genelde Hayriş'in beni uyandırması için bir zat göndermezdi. Üstelik birlikte kahvaltı etmek için.

"Bunun altında inşallah kötü bir şey çıkmaz Hayriş."

Hayriş ceketimi katlayıp dolabıma koyup," yok kızım zannetmiyorum, şimdi ben aşağıya iniyorum sende giyinip gel," dedi sakince.

Gülümseyip başımı salamakla yetindim. Hayriş odamdan çıktığında bende istemsizce yatağımdan çıkıp banyoya girdim.

Elimi yüzümü yıkadığımda üzerime uygun kıyafetler giyerek odamdan çıktım.

Aşağıya inerken kahvaltının güzel geçmesini dilereyek salona girdim. Bugün yaşamak için biraz yorgundum. Bir sorunu daha kaldıracak güçte de değildim. İçimden dualar ederek kahvaltı masasına doğru ilerledim.

Annem ve Turan hiç konuşmadan sesizce kahvaltı ediyorlar dı. Gözlerimi bıkkınlıkla devirip ahenkli yürüyüşle masaya geçtim.

Turan'ın gözleri beni bulduğunda sessizce,"günaydın," dedi.