Oczy ze Snów ✔

Rozdział XVII

Andrew, jak to zrobiłeś, że jedziesz z nami na wycieczkę skoro nawet nie jesteś uczniem naszej szkoły?

Załatwiłem sobie, że będę waszym opiekunem, bo niby potrzebuję mieć coś takiego w papierach na studia.

No to masz kontakty.

Alex wszystko załatwił.

Dawno go nie widziałam, stęskniłam się.

Jak wrócimy to go odwiedzimy.

- Mam nadzieję, idziemy - złapaliśmy swoje walizki i przeszliśmy przez odprawę.

- Nieźle siostrzyczko - szepnął mi na ucho Thom, gdy siedzieliśmy już w samolocie. Miałam miejsce przy oknie, a obok mnie siedział mój braciszek, dalej miejsce zajmowała Sara.

- O co ci chodzi?

- Uciekasz, a później wracasz w wielkim stylu, a twój ukochany całuje ciebie na powitanie.

- Co mi z tego, że mnie pocałował.

- Ty sobie żartujesz?

- Mógłby jakieś kroki wykonać. Rozumiem, że jesteśmy sobie pisani i raczej z nikim innym nie będę, ale miło by było, gdyby postarał się.

- Jeszcze to zrobi - objął mnie ramieniem.

- Oczywiście, wszyscy są tacy sami - westchnęłam.

- On nie jest.

- Niby dlaczego?

- Bo jest twoim przystojnym alfą, na którego z chęcią byś się rzuciła.

- Co proszę?! - Patrick siedział tylko dwa rzędy przed nami i mógł to usłyszeć. Nie potrzebnie się uniosłam.

- Joanne nie udawaj, że na niego nie lecisz.

- Nie odzywam się do ciebie.

- Nareszcie ziemia! - Rick wyskoczył z samolotu.

- Nie ekscytuj się tam - pokazałam mu język.

- Moi drodzy, proszę o uwagę - wszyscy spojrzeli ku nauczycielowi. - Zaraz udamy się do hotelu, gdzie są trzyosobowe pokoje, a nauczyciele oraz opiekunowie mają jednoosobowe. Po tym urządzimy małe spotkanie i zapoznacie się z planem na najbliższe dni, następnie pozwolimy się wam przyszykować na imprezę.

- Imprezę?! - ktoś krzyknął z tłumu.

- Zgodnie z belframi stwierdziliśmy, że ten pomysł może wam się podobać, ale od razu mówię, bez alkoholu. Jeżeli kogokolwiek złapię z procentami to zostaje wysłany na pierwszy lepszy samolot, który leci do Anglii. Rozumiecie mnie?

- Oczywiście!

- A co do panienki Hild - podszedł do mnie.

- Słucham panie profesorze.

- Masz teraz czas, aby spotkać się ze znajomymi. Twój kuzyn zabierze walizkę, a ty masz być pod naszym hotelem za trzy godziny.

- Naprawdę?

- Leć dziewczyno - uśmiechnął się ciepło i wrócił do grupy.

Chyba słyszeliście całą rozmowę.

Tylko nie spóźnij się, a jakby coś się stało to wyj.

Dobrze braciszku.

Założyłam plecak na ramię. Znalazłam taksówkę, patrząc na godzinę pewnie mają ostatnią lekcję teraz, więc podałam kierowcy adres starej placówki.