Araba, geçen seferki arazinin orda durmuştu ve yavaşça inip eve doğru yürümeye başlamıştık.
Yol boyunca ağzını bıçak açmayan Aras biraz stresli ve birazda dalgın görünüyordu.
Bir iki adım arkasından yürüyordum ve iç çekişlerini duyabiliyordum.
En sonunda hızlanıp, yanına yaklaşmış ve adımlarımızı eşitlemiştim.
_Neyin var? _
Gözlerini yoldan ayırmadan sahte bir tebessüm etmiş ve geçiştirip, sessizce yürümeye devam etmişti.
_Aras! Sen çok konuşan birisisin normalde_
Bu sefer acınası bir gülüş sergilemiş ve yolun ortasında durmuştu.
_Leyali ikna etmeye çalışıyorum sadece _
Olduğum yerde bir an duraksayıp, mesafeyi tekrar kapatmış ve konuşmaya devam etmiştim..
_Nasıl yani? Neye? Neden? Ne konuda? Arass! _
Sorularımın hızını duyunca gülerek kafa sallamış ve hızlanarak yürümeye devam etmişti.
_Kime diyorum.? .. Hey! Aras bekler misin? _
Tekrar durup sesli bir şekilde nefes vererek bana dönmüştü.
_Leyali seviyorum değer veriyorum ve... Ve ortalık çok karışacak Neva.. Onu korumak istiyorum._
Söylediği şey beynimde şok etkisi oluşturmuştu.
Takıldığım nokta ise ortalık karışacak kısmıydı!
_Nasıl yani? _
Aras ellerini omzuma koymuş ve suçlu bir çocuk gibi açıklama yapmaya çalışmıştı.
_Bak biliyorum sana söylemedim yani sakladım o'da sakladı ama tam net karar vermeden söy...._
_Anlamıyorum. Ortalık neden karışsın ki daha bir eylem bile yapamadık.. _
Aras bir an algılayamamış, durmuş ve sonra kafasını yere eğip kendi kendine güldükten sonra ellerini çekmişti..
_Gidince konuşuruz hadi gel. _
Kolumu çekiştirip beni düşünce aleminden çekmiş ve gerçek hayata getirmişti.
O muhteşem evin, - kampüsün, şatonun, binanın-( her neyse ne) önüne gelmiştik ve kapı açıldıktan sonra içeri girmiştik.
Bahçe kapısını geçip asıl kapıya geldikten sonra burnuma dolan o orman ve deniz kokusu yine huzuru beraberinde getirmişti.
Aras hızlı bir şekilde içeri girip, ilk girdiğimiz herkesin o oturduğu odaya doğru ilerlemeye başlamıştı.
Acaba abisi nasıl biri.
Kesinlikle kel kafalı, göbekli, göbeğinden dolayı kapanmayan gömleğe sahip, kıro birisidir. Yaşı ise kesinlikle 60. Minimum..
Koğuş ağası...
Kapının önünde bir an duraksayıp içeri girmeye tereddüt etmiştim.
Aras beni tekrar çekiştirip içeri sokmuş ve kapının kenarında bırakmıştı.
Oda'da camın önünde dikilen siyah deri ceketli, siyah pantolonlu, fiziken gayet bakımlı ve uzun boylu bir adam, arkası dönüp bekliyordu.
Muhtemelen bu o geçen sesini duyduğum batı mı batıl mı neyse oydu.
Aras masanın üzerinden bir bardak su almış ve soluklanıyordu.
_Aras şu muhteşem beyzade abin nerede hadi gelsin konuşalım gideceğim ben daha. _
Aras boğazına kaçan suyu zar zor yutup gülmemeye çalışarak konuşmaya çalışmıştı.
_Neva abim burada? Arin! _
Kafamı hızlı bir şekilde Arasın gösterdiği yere çevirmiş ve şu tutamadığım dilimin patavatsızlığını sergilemeye başlamıştım.
YOU ARE READING
IN LAK' ECH
Science FictionGeçmez "dedi balık ; Pişmanlık insanı ömrü boyunca yakıp kavuran bir histir ve insan pişman olacağı şeyleri yapmamak konusunda akıllanmayan bir unutkandır. Bu his Neva, öyle bir duygu ki seni, en sevdiklerinden uzaklaştıracak güce sahip. Çok pişma...
