Aşk Üçgeni

Hatırlamalısın

Sonunda hikayenin düzenlenmesi bitti.Aynı zamanda sınav haftamda geçti bu yüzden artık düzenli olarak yeni bölüm gelecek!

Gale ile ayrıldıklarında gözü bana takıldı ve beni süzmeye başladı.Sonunda zorlukla yutkunarak konuştu;

"Seni tanıyorum." söyledikleri kalbimin tekrar aşırı derecede hızlı atmasını sağlamıştı.Beni hatırlıyordu!Beni unutmamıştı.

"Seni tanıyorum.Sen kabuslarımda beni boğmaya çalışan adamsın.Sana yalvarıyorum, durmanı söylüyorum ama sen gözlerin kıpkırmızı bir halde beni boğmaya devam ediyorsun.Sonra çığlık atarak uyanıyorum.Lanet olsun neden rüyalarımda sen varsın ve beni boğuyorsun?!" tarif ettiği sahne tamda beni 13. mıntıkaya geri getirdiklerinde Katniss'i boğmaya çalıştığım andı.

Liz'in beni tamamen unutturmayacağından emindim.Ona bunu açıklamalıydım ama nasıl yapacağım hakkında hiçbir fikrim yoktu.

"Katniss gördüğün o rüya gerçek değil.Seni asla boğmaya kalkışmam.Evet biliyorum şuan şaşkınsın ve kafan karışık ama bana güveniyorsun.Yani beni hatırladığın zaman bana güveniyordun." şimdilik en iyi açıklama buydu.Ayrıca o gün odada sadece ikimiz vardık.Tamam sonradan görevliler ve Haymitch içeri dalmıştı ama artık görevliler 13. mıntıkada değillerdi bile ve bence Haymitch beni anlayacaktı.

Gale keyifli görünüyordu.Eminim beni hatırlamaması işine gelmişti.Katniss artık tamamen onun sanıyordu ama ona hatırlatacaktım.

"Bence bu kadar yeter.Katniss şuan yorgundur artık geri dönsek iyi olacak.Ben Katniss'le ilgilenirim.Ah bu arada Peeta baygın kızı taşımayı unutma." suratına yumruk atmama yetecek kadar itici bir şekilde sırıttıktan sonra kollarını Katniss'e dolayıp odadan çıktılar.

Arkalarından öylece bakakaldım.Johanna ve Finnick'te şaşkınca bana bakıyorlardı.Sanırım onlarda Gale'in ne yaptığını anlamamışlardı ya da Johanna yalan söylediğimi biliyordu ve bana bu yüzden tuhaf tuhaf bakıyordu.

Hiç bir şey demeden kızı kucaklayıp Gale ile Katniss'in arkasından odadan çıktım.

Geldiğimiz gibi tünelleri kullanarak, baygın kızı iterek -oldukça zordu-ilerledik ve binanın dışında yüzeye çıkmayı başardık.Gece soğuk ve bir o kadar ıssızdı.Geldiğimiz yolu izleyip sonunda 13. mıntıkaya varabildik.

Zemindeki kapağı açıp herkesin asansöre girmesini sağladım.Bende girdikten sonra kapağın yüzeyindeki el tarayıcısına elimi koyup kilitlenmesini sağladım.Aşağı yöndeki ok tuşuna bastığımda aşağı doğru hareket etmeye başladık.Bu sırada Katniss ile Gale'i süzüyordum.Tanrım kızı nerdeyse boğacak kadar sıkıyordu.Sonunda aşağı indik ve tek sıra halinde dar kabinde çıktık.

Uzun ve karanlık koridorlarda ilerlemeye başladık.Hastaneye geldiğimizde Haymitch bizi bekliyordu.Katniss'i görünce gülümseyerek ona sarıldı.Haymitch ne olduğunu anlayamadan Katniss onu sertçe ittirdi.

"Sende kimsin?Neden bana sarılıyorsun?Seni tanıyorum!Sen bizim mıntıkanın alkolik akıl hocasısın!" Haymitch dediklerine şaşırmış bir şekilde Katniss'in yüzüne bakıyordu.

Hastaneden çıkıp onu toplantı odasına götürdüm.

"Bak Haymitch Katniss iyi ama bizi hatırlamıyor.Yani oyunları, akıl hocasını ne Effie'yi nede Cinna'yı."
Haymitch şaşırmış bir şekilde suratıma bakmaya devam etti.Daha sonra hüzünlü bir şekilde konuşmaya başladı;
"Yani bu demektir ki hala Prim'in yaşadığını sanıyor?" Olumlu anlamda başımı salladım.

"Peeta ona anlatmalıyız.Arı zehrinin ne kadar kafa karıştırıcı olduğunu biliyorsun.O kız sen onu boğmaya çalıştığında senden vazgeçmedi."

"Boğma olayına gelmişken Katniss'in onu boğmaya çalıştığımdan haberi yok.Lütfen aramızda kalsın." anlayışlı bir biçimde başını salladı ve odadan çıktı.

Katniss'i hastaneye bıraktıktan sonra herkes kendi odasına çekilmişti.Yorucu bir gün geçirmiştik.

Sabah yine kabuslarla uyandım.Ama bu sefer ki daha farklıydı.Bu sefer Katniss beni boğmaya çalışıyordu.Boynum acımıştı ve muhtemelen kendimi sıktığım için kızarmıştı.

Hazırlandım ve kolumun içini duvardaki boşluğa koyup programımın koluma yazılmasını bekledim.Yıllar geçmişti ama disiplinli 13. Mıntıka yaşam tarzını değiştirmemişti.Neyseki artık yemek konusunda o kadar cimri değillerdi.

Koluma baktığımda ilk işimin toplantı odasına gitmek olduğunu gördüm.

Uzun koridorda yürürken botlarımdan çıkan sesler bütün koridoru dolduruyordu.Kapıyı tıkladım ve içeri girdim.

Odada Haymitch, Effie, Johanna ve Finnick vardı.Ahh!Birde Paylor.Her zaman oturduğum sandalyenin dolu olduğunu gördüğümde Effie'nin yanındaki boş sandalyeye oturdum.

Tüm gözler benim üzerimdeydi.Paylor rahatsızca boğazını temizledi.

"Peeta Katniss'in ne kadar zehirlendiğini şimdilik bilmiyoruz.Ama oyunları ve sonrasını hatırlamadığı göz önüne alınırsa oldukça ciddi durum.Sana söz veriyorum onun tekrar hatırlamasını sağlayacağız.Yalnızca bu süre içerisinde ona anılarınızdan bahset.Belki bu hafızasını tetikleyebilir."

Paylor'un sözleri üzerine dişlerimi sıktım.Kimsenin bana söz vermesine ihtiyacım yoktu.Elbette hatırlayacaktı!Değil mi?Ama yinede hafıza tetikleme yolu cidden işe yarayabilirdi.Sanırım bunu kahvaltıda deneyebilirdim.

Gözüm duvardaki saate takıldığında nerdeyse vakit gelmişti.Toplantı odasından çıkıp yemekhaneye doğru ilerledim.İçerisi her zamanki gibi düzenliydi.Sıraya girdim ve bana düşen payı alıp Katniss'i aramaya başladım.

Masada tek başına oturuyordu.Gale de masaya doğru yürümeye başlamıştı.Sırıttım ve hızlı hızlı yürümeye başladım.Oda beni görünce adımlarını hızlandırdı ancak ben önce varmıştım.Katniss'in yanına oturduğumda sinirle geri döndü ve başka bir masaya oturdu.Bugün olmaz dostum bugün Katniss benim!

Katniss bana dik dik bakmaya başladığında aslında bunu o kadarda kolay olmadığını anladım.

"Paylor, eğer sana bazı anılarımızı anlatırsam bunun hafızanı tetikleyebileceğini söyledi.Bugün tamamen bunu üzerinde çalışacağız."

"Gale sana güvenmemem gerektiğini söyledi."

"Peki sen bana güveniyor musun?"

"Bilmiyorum Peeta!Seni tanıdığımı söylüyorsun ama seni hayatımda ilk defa görmüş gibiyim.Berbat haldeyim.Muhtemelen burada daha öncede yaşadım ama hiç birini hatırlamıyorum." Bıkkınlıkla nefes verdi.

"Bunun için burdayım Katniss.Sen bir defasında bana yardım etmiştin.Bende sana yardım edeceğim." Gülümsemem onuda gülümsetmeye yetmişti.Sessizce yemekhaneden çıkıp boş bir odaya girdik.

Yere oturdum ve tam karşıma oturmasını işaret ettim.

"Sen ve ben 74. Açlık oyunları galipleriyiz.Oyunlarda yaralandığımda bana bakmıştın.Çünkü annende böyle yapardı ve onu izlediğinden bana yardım edebilmiştin.İlacım için ölesiye dövüşmüştün.Gerçi gitmeni hiç istememiştim ama." Kafası karışmış bir şekilde bana bakıyordu.

"Bunu neden yapmıştım ki?"

"Çünkü beni seviyordun.Bir zamanlar yani." Dediklerimi anlamak için bir kaç saniye sessiz kaldı.Tam ağzını açmıştı ki odalarımıza dönmemiz gerektiğini söyleyen sinyal tüm mıntıkayı doldurdu.Odadan çıkıp koridordaki kalabalığa katıldık.

Herkes odasına döndüğünde Paylor'un sesi duyuldu;
"Kısa bir arıza gerçekleşti.Lütfen herkes ikinci bir sinyale kadar odalarında kalsın."

Saatler geçmişti ancak hala Paylor'dan yeni bir mesaj yada siren sesi duyulmamıştı.

Kapının tıklatılmasıyla yataktan doğruldum ve kapıyı açtım.Katniss karşımda duruyordu.Saçları dağılmış ve ağlamıştı.Bana sıkıca sarıldı ve gecenin karanlığında fısıldadı;

"Peeta ekmeği hatırlıyorum."