YETİM (VEGASPETE)

BÖLÜM 18

PETE;

Uykusuzluğum ne gece nede sabah uyumama izin vermezken en yorgun halimle yataktan kalktım... O kadar stresliydim ki ne uyuyabiliyor nede doğru düzgün yemek yiyebiliyordum... Kendimi oldukça halsiz hissediyordum ama belli etmiyordum... Veniceyle ilgilenmekten başka bir düşüncem yoktu... Odamdan çıkıp Venicenin odasına geçtim... Uyuyan bebeğime yaklaştım yanağından öptüm ve üstünü örtüp odasından çıktım... Kahve yapmak için mutfağa doğru geçerken fısıltı halinde duyulan Vegasın sesiyle duraksadım... Merakıma yenik düşüp yattığı odanın kapısında dikildim...

-Preaw kararım kesin... Teklifini kabul edemem... Oğlum için başka bir çözüm arayacağım...

-.....

-Uzatmayalım...

Telefonu kapattığında içeri girdim... Kapıdan girdiğimi görünce şaşırdı...

-Pete?

-Ne teklifi?

-Y-yok.. Önemli bir şey yok...

-Önemli bir şey yok mu? Oğlum için başka çözüm arayacağını söyledin... Noluyo Vegas?

-Pete sana söz veriyorum... Veniceyi kurtaracağım... Ama Preawın iliğini alamayız...

-Neden?

-Benden yapamayacağım bir şey istedi...

-Ne?

-Pete gerçekten başka bir çö-....

-Vegas! Ne istedi?

-İliğini verdikten sonra seninle bir daha görüşmememi istedi...

Duyduğum şeyle içimde bir yerde hissettiğim acı canımı çok yaktı... Tam 5 yıl kaçtım... Ondan uzak durmak için çabaladım... Şimdi onun yanında güvende hissederken neden yine başa dönmek zorundayız... Ama Venice ... Oğlum...

-Bak söz veriyorum oğlumuz için bir yol bulacağım Pete... Onu kurtarma-...

-KABUL!

-Ne?

-Kabul ediyorum... Preawın şartını kabul ediyorum..

-Ben etmiyorum!

-Vegas... Şuan oğlumdan önemli hiç bir şey yok benim için... Ona bir şey olursa ben yaşayamam...

-Pete ben yapamam... Seni yani sizi görmeden ben...

-Veniceyi istediğin zaman aldırtırsın... Benimle görüşmeden de onu aldırtabilirsin... İstediğiniz gibi görüşürsünüz... Asla engel olmam...

-Pete ben... Sen..

-Doğru olanda bu zaten Vegas... Sen onunla evlisin... Oğlun için yeterli vakit ayır... Onunla ilgilen...

-Hayır... Ben kabul etmiyorum başka yol bulacağız...

Odadaki koltuğa oturup başımı ellerimin arasına aldım... Benim için kolay olduğunu zannediyordu... İçimin nasıl acıdığında dair bir fikri olmadığına eminim... 

-Pete?

-Hm?

-Doktor kardeşi olursa iliğin kesinlikle uyacağını söylemişti...

-Yani?

-Yani... Şey... Çocuk yapalım...

-NE?

-Ciddiyim çocuk yapalım oğlumuzu kurtaralım...

Söylediği şeyin mantıksız olduğunu bildiğinden o kadar eminim ki...

-Çaresizlikten saçmalıyorsun şuan...