YETİM (VEGASPETE)

BÖLÜM 12

PETE;

Kucağımda Venice ile 5 yıl önce istemeyerekte olsa terk ettiğim bu şehre döndüğümde içimdeki o garip hisse rağmen kendimden emin durmaya çalışıyordum.Oğlum için güçlü durmalı ve Vegasla olabildiğince çabuk konuşmalıydım...Tee bavulları alıp yanımıza geldiğinde ;

-Bir ev ayarladım Pete...Oraya gidelim eşyaları bırakalım biraz dinlenin Venice oldukça yorgun görünüyor...

-Yol onu çok yordu evet biran evvel gidelim ...

Tee'nin ayarladığı eve geldiğimizde Venice'ye yemek yedirdim ve hemen ilaçlarını verip uyuttum...Benim canımın içi gün geçtikçe daha fazla yorgun düşüyor halsizleşiyor ve bu halini görmeye dayanamıyorum artık...Normalde durduğu yerde durmayan enerjik oyun sever güleç olan oğlum bu hastalık yüzünden çabuk yorulduğu için kısıtlı hareket edebiliyor...Bir baba olarak elimden bir şey gelmemesi beni kahretse de hiç bir zaman vazgeçmedim...Uyuyan bebeğimin yanaklarına bir öpücük bırakıp odadan çıktım..Tee'nin oturduğu koltuğun yanındaki tekli koltuğa oturdum ve ellerimin arasına aldığım başımı sıktım...

-Şimdi ne yapacaksın Pete?

-Hemen Vegasla konuşmam gerek..

-Nasıl yapacaksın?

-Bilmiyorum Tee ama kaybedecek vaktim yok...Sen Venice ile kalır mısın?

-Tabiki kalırım...

-Uyuyor zaten gece boyu uyanmaz eğer acil bir durum olursa beni ara telefonum yanımda hemen gelirim.

-Merak etme sen.

Venice'yi Tee'ye emanet ettikten sonra evden çıkmak için hazırlandım.Tee Veniceyle çok iyi anlaşıyordu.Hatta bazen birlik olup bana karşı geldikleri bile oluyordu.Venice onu gerçekten seviyordu.Oda Venice ile ilgilenmekten memnun görünüyordu.İhtiyacımız olan her durumda yanımızda olmasıda bunu belli ediyordu zaten.

Kapıdan çıkıp taksi bulmak için yolun kenarında beklerken kafamda bir sürü şey kurmaya başladım...Nasıl yapacaktım?...Vegas beni görünce ne tepki verecekti?Ya beni dinlemek istemezse , ya anlatmama dahi fırsat vermeden beni kovarsa...

"Sakin ol Pete...Kendinden emin dur...Sakin ol her şey yolunda gidecek...Venice için sakin ol..."

Taksiye binip Vegasın adresini verdiğimde emin olmasam da adresi değişmemiştir herhalde diye umdum...Evin önüne geldiğimde taksi ücretini ödeyip indim...Yıllarca onunla yaşadığım evim dediğim yere yabancı biri olarak bakıyordum şimdi...Cesaretimi toplamaya çalışsam da kapıyı çalacak gücü kendimde bulamıyordum...Yapamayacağımı düşünüp geri geri adım atarken dolan gözlerime hakim olmaya çalıştım.Biraz daha geri adım attıktan sonra duyduğum korna sesiyle irkildim ve arkamı döndüm...Arkamı döndüğümde arabanın gözlerimi alan far ışığına karşı elimi kaldırıp engellemeye çalışırken arabadan inen adam telaşla kapıyı kapattı bana doğru gelirken ;

-İyi misiniz ben bir an fark edemedim...

Duyduğum sesle vücudum kaskatı kesilirken yavaşca elimi indirdiğimde göz göze geldiğim adama baktım...

-Vegas...

-Ssen...Sensin...Pete?

Göz yaşlarım gözlerimden akarken ona doğru adım atmaya başladım.O sırada beyaz elbisesiyle arabadan inen kadının Vegasa sesiyle duraksadım ;

-Vegas sorun ne?

Kadına baktığımda tanımam uzun sürmedi Preaw'dı...Vegasında üstüneki smokini fark etmemle olanı anlamam çok zor olmadı...