kabanata-32

4.2K 248 118
                                    


JANE POV:

Pinunas ko ang luha ko bago ako kumalas sakanya. Hindi ko na sya tinanong bagkos hinila ko nalang sya papuntang mini concert may isang banda dun na kumakanta ng mga love song at sad song kaya andaming nakiki jamming sakanila

'Sana sinabi mo
Para ang mga ayaw mo'y aking iibahin
'Di ba, sinabi mo
Basta't tayong dalawa'y sasaya ang mundong mapait
'Di ba, sinabi ko
Gagawin ko'ng lahat upang tayo pa rin sa huli
Biglang nalaman ko
May hinihintay ka lang palang bumalik'

Ramdam na ramdam ko ang sakit sa kantang yun lalo na sa tono ng mga audience na parang nag wala sa huling line

Lumapit ako sa kumpulan habang hila hila ko si jea sakto naman na natapos na ang kanta

"Damang dama natin ang sakit galing sa audience pre" sabi ng isa sa vocalist

"Oo nga pare. May gusto bang umakyat dyan sa stage?" Tanong ng isa ring vocalist
Naramdaman ko ang pag bitaw sakin ni jea kaya nilingon ko sya ngumiti ito saakin bago nag taas ng kamay, napansin agad yun ng vocalist dahil matangkad sya
"O meron na pare. May nag taas na ng kamay halika dito miss" sabi ng vocalist nag sitinginan samin ang ibang nanunuod at sunod kong narinig bulong bulongan ng mga tao
Sa paligid

"Omg.. Ang ganda nya"

"Grabe ang gandang yan na broken pa? Pano naman ako na sakto lang"

bulong ng isang babae sa gilid namin
Tumingin sakin si jea bago sya umakyat ng stage napansin ko na agad dumami ang tao

Hindi na nag sakita si jea sa stage kinuha nya lang ang guitara sa isang vocalist na agad namang iniabot sakanya
Napansin ko ang pag hingi nito ng malalim bago sya pumunta sa mic stand saka nag simulang mag strums ng guitara

Agad na nag sigawan ang mga tao ng marealised nila kung anong kanta ang kakantahin ni jea

'I used to think one day we'd tell the story of us
How we met and the sparks flew instantly
And people would say, "They're the lucky ones."
I used to know my place was the spot next to you
Now I'm searching the room for an empty seat
'Cause lately I don't even know what page you're on

Oh, a simple complication
Miscommunications lead to fall-out
So many things that I wish you knew
So many walls up I can't break through

Now I'm standing alone in a crowded room and we're not speaking
And I'm dying to know is it killing you like it's killing me, yeah?
I don't know what to say, since the twist of fate when it all broke down
And the story of us looks a lot like a tragedy now

Next chapter

Nilabas ng mga tao ang mga cellphone nila at pinailaw ang mga flashlight kaya para silang nasa concert ngayon

'How'd we end up this way?
See me nervously pulling at my clothes and trying to look busy
And you're doing your best to avoid me
I'm starting to think one day I'll tell the story of us
How I was losing my mind when I saw you here
But you held your pride like you should've held me

Oh, I'm scared to see the ending
Why are we pretending this is nothing?
I'd tell you I miss you but I don't know how
I've never heard silence quite this loud

Now I'm standing alone in a crowded room and we're not speaking
And I'm dying to know is it killing you like it's killing me, yeah?
I don't know what to say, since the twist of fate when it all broke down
And the story of us looks a lot like a tragedy now

This is looking like a contest
Of who can act like they care less
But I liked it better when you were on my side

The battle's in your hands now
But I would lay my armour down
If you said you'd rather love than fight

So many things that you wish I knew
But the story of us might be ending soon

Now I'm standing alone in a crowded room and we're not speaking
And I'm dying to know is it killing you like it's killing me, yeah?
But I don't know what to say, since the twist of fate when it all broke down
And the story of us looks a lot like a tragedy now, now, now

...and we're not speaking
And I'm dying to know is it killing you like it's killing me, yeah?
I don't know what to say, since the twist of fate 'cause we're going down
And the story of us looks a lot like a tragedy

Pag katapos nyang kantahin ang kanta nag palakpakan ang mga tao
Pero ako hindi ko magawang ngumiti man lang. Hindi ko feel ang kanta iba ang nararamdaman ko

Umalis ako sa kumpulan, inabangan ko nalang sya sa exit. Pag baba nya hindi na ako nag salita at nag lakad nalang sumabay sya saakin sa pag lalakad parehas kaming walang imik
Sa isat isa.

"Jea mauna ka na sa suite" out of nowhere na sabi ko sakanya. Parang gusto kong mapag-isa ngayon
Dahil hindi ko na feel na kasama ko pa sya ngayon at iba ang nararamdaman ko

"Why?" Mahinang tanong nito saakin

"Gusto kong mapag isa jea" mahinang sagot ko sakanya "babalik ako bago mag 10pm" dugtong ko pa

Hindi ito umimik bagkos tumango nalang at nag simula ng mag lakad palayo. Agad na nag unahan ang mga luha ko ng mawala ito sa paningin ko
Napasabunot ako sa sarili at naupo sa madilim na part sumandal ako sa puno at doon tahimik na umiyak

Pinalo palo ko ang dibdib ko dahil feeling ko naninikip ito sa sobrang sakit na nararamdaman ko na hindi ko man lang alam kung ano ang rason bakit ko ito nararamdaman

Ang bigat bigat sa pakiramdam.
Halos isang oras akong umiyak sa likod ng puno bago ko naisipang tumayo nag ikot ikot muna ako kahit masakit ang ulo at mga mata ko dahil sa sobrang pag iyak ko kanina.

Tinignan ko ang orasan ko 9:30 pm na kaya sinumulan ko ng mag lakad pabalik ng hotel pag pasok ko sa elevator nanghihina na sumandal ako sa dingding at tinignan ang sarili ko sa reflection ng salamin

Hindi na madyadong halata ang pamamaga ng mga mata ko.
Nang bumukas ang elevator agad na akong lumabas at nag lakad papuntang suite naming dalawa

Pag pasok ko sobrang aliwalas ng salas at tanging lagaslas lang ng fountain ang nag sisilbing ingay sa loob. Pumunta ako ng ref para kumuha ng tubig at nag salin sa baso
Inubos ko muna ang laman nun bago ako nag lakad papasok ng kwarto pero bago pa man ako makarating sa kwarto napansin ko si jea sa terrace na tahimik na umiinom ng alak nakatayo ito doon at halatang malalim ang iniisip.
Hinayaan ko nalang sya doon at tumuloy sa kwarto pumasok ako sa banyo para makaligo na
10 mins lang ang tinagal ko sa pag ligo saka ako lumabas tinuyo ko ang buhok ko saka ako sumampa ng kama para matulog at makapag pahinga na

Nakakapagod ang araw na to mentally and emotionally. Feeling ko anytime soon mag cocolapse ang katawan ko kung hindi pa ako matutulog.

Pinikit ko na ang mga mata ko

Nagising ako dahil sa mumunting halik sa braso ko paakyat sa leeg ko nararamdaman ko rin ang mabigat na bagay na nakadagan saakin

Minulat ko ang mga mata ko at nakita ko si jea. Nakita ko ang mga nangungusap nitong mga mata na nakatingin saakin.

Muli ako nitong hinalikan sa balikat

"Top me jea. Gusto kitang maramdam sa pangalawang pag kakataon." Tumapat ito saakin bago ako hinalikan sa noo

•••

Endgame po sila dito kaya kapit lang po. And baka gumawa ulit ako pangalawang darlentina story
Pag natapos ko na to.

Salamat..

"SHE'S TOO FAR AWAY"Nơi câu chuyện tồn tại. Hãy khám phá bây giờ