Halledebilirdik | GXG +18

Mutlu Aile Tablosu

"Yeterince sevildin mi?
Küçük güvercinim."

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Bade'nin anlatımından
Yanağıma değen ıslaklıkla kıpırdanıp uyumaya devam ettim. Tekrardan yanağımda ıslaklık hissedince elimi yanağıma attım. Üstüme bir ağırlık çökmüştü. Gözümü hafif aralayınca bu ağırlığın Cesur olduğunu gördüm.

"Hey! Haftasonu beni uyandırmaya nasıl cüret edersin? Bunun tabii ki bir bedeli olacak!"

Cesur'u kucağıma alıp öpücüklerimle boğmaya başladım. En sonunda bırakıp ayağa kalktım. Tuvalete geçip elimi yüzümü yıkadıktan sonra aynaya çapkın bakışımı atıp mutfağa geçtim. Beria hocayı görmemle kocaman gülümsedim. Bu kadın nasıl böyle erken kalkabiliyor? Yanına doğru gittim.

"Günaydın!"

Bana doğru döndü.

"Günaydın."

Sesine bakılırsa o da çok uykusunu almış gibi değildi. Uykulu sesinin tınısı tüylerimin ürpermesine yeterken birde kızıl saçlarının hafif dağınıklığı ve geceliği ile bacaklarım bedenimi tutmuyordu sanki.

Kahvaltı ederken konuşmaya başladım.

"İlaçlamanın bittiğine dair mesaj aldım. Bugün giderim herhalde."

Hemen kafasını kaldırıp boğazını temizledi.

"Ne zaman?"

Peyniri çatalıma batırırken konuşmaya çalıştım.

"Hazırlanır çıkarım birazdan."

Kafasını salladı. Acaba biraz daha kalayım ister miydi? Hiç öyle gözükmüyordu. En azından akşam git falan deseydin.

"Ben her şey için çok teşekkür ederim. Beni çok iyi ağırladınız. Keyifli zamanlar geçirdim."

Yüzüme bakmadan konuştu.

"Komşunum. Olacak o kadar."

Yine başa dönmüyoruzdur umarım.

Kahvaltı ettikten sonra ortalığı kaldırdık. Ben odama hazırlanmaya gitmiştim. "Odam" diyorum birde. O kadar sahiplenmişim. Cesur'da yemeğini bitirmiş beni izliyordu. Her şeyi hazırlayıp odama tekrar baktım. Bir hafta içerisinde fazlasıyla alışmıştım.

"Umarım bir daha görüşebiliriz.."

Sanırım bir oda için fazla dram yarattım. Salona geçtiğimde Beria hoca biriyle konuşuyordu. Beni görünce telefonu kapadı ve yanıma geldi. Elimdekilere baktı.

"Gitmeye hevesli gibisin.”

Aslında değildim. Teklif etseydin kalacaktım zaten.

"Hevesli olduğumdan değil."

Kaşlarını çattı ve başını eğerek kapıya doğru bir kaç adım attı.

"Neyse ne. Görüşürüz. Kararını bana söyle."

Kapıyı açtı ve omzumu sıktı. Cesur'da yanımdaydı. Omzumda olmayan elini elimle sevdim. Bir şey demedi, yüzüme de bakmadı.