With(out) nummer 4 ~ Matthijs de Ligt

HOOFDSTUK ~ 25

We liggen al even zwijgend tegen elkaar aan. Noah is er altijd voor mij, zelfs nu hij ziek is. Ik weet dat hij altijd probeert om hetzelfde voor mij te zijn, als Jasper er voor mij was. Maar hij weet ook dat dat onmogelijk is.

Niet dat Noah niet goed voor mij, helemaal niet. Maar het verschil in karakter is of was te groot. Noah heeft een ander karakter dan dat ik heb en Jasper had. Wel merk ik de laatste tijd dat Noah en ik dichtbij elkaar zijn gegroeid.

Steeds beter gaan we elkaar begrijpen, ondanks de grote verschillen tussen ons. Tuurlijk ik gaf altijd al veel om Noah, maar nu nog meer. Allebei willen zijn zoals Jasper was. Jasper kon het met iedereen goed vinden, paste zich aan aan personen, was er voor iedereen, stond positief in het leven en ga zo maar door.

Alles wat iedereen altijd wil zijn, dát was hij. Hij was een voorbeeld persoon en veel mensen waren dan ook altijd jaloers op hem.

Steeds meer mensen zeggen dat ik op hem ga lijken. Misschien hebben ze gelijk, maar ik wil niet met hem vergeleken worden. Hij was iemand die niemand anders kan zijn. En ja, ik ben gelieft door veel fans en mensen door mijn openheid, positiviteit en dankbaarheid, maar zoals als Jasper zal ik nooit zijn.

Noah gaat wel steeds meer op hem lijken, zijn karakter is aan het veranderen. Ik hoor Noah zijn rustige ademhaling waardoor ik weet dat hij slaapt. Voorzichtig sta ik op en verlaat ik zijn kamer met het dienblad.

XXX

Die avond lig ik lang wakker in mijn bed, ondanks mijn wedstrijd van morgen. Ik maak me zorgen over de media. Wat zullen mensen van Carel en mij denken als ze erachter komen dat ik nog een broer had.

Zouden ze boos worden? Zouden er veel roddels komen? Zouden, ja wat zou iedereen eigenlijk doen?

XXX

Het is zondagochtend en dat betekent Ajax - Fortuna. Mijn wedstrijd gister ging echt goed! We hebben met 2-1 gewonnen en ook mijn interview ging beter dan verwacht, ondanks dat ik het heel eng vond.

Mikky had gevraagd of ik vandaag mee ging naar de Arena voor de wedstrijd. Ik was eerst van plan om te gaan, tot ik nu ziek in bed lig. Waarschijnlijk ben ik vrijdag toch niet goed genoeg opgewarmd.

Gister had ik alleen nog maar een beetje last van verkoudheid maar vandaag lig ik in bed met koorts. Naast me ligt Noah, hij is inmiddels aardig opgeknapt maar het nog steeds niet helemaal beter.

'Wil je de wedstrijd kijken?', vraagt Noah. 'Neh, hoeft niet', zeg ik aangezien het niet lang zal duren voordat ik weer in slaap zal vallen. Ook mis ik Matthijs vandaag enorm, hij zou anders nu naast mij in bed gelegen hebben, dat weet ik zeker.

Ik draai op mijn zij terwijl Noah toch de televisie aanzet. Tuurlijk, ik wil wel kijken, maar nee, ook weer niet.

Ik laat mijn gedachten los en probeer te gaan slapen, misschien voel ik me dan wat beter. Ineens hoor ik Matthijs zijn stem, ik wil mijn ogen openen en kijken maar ik doe het niet. Ik weet dat de wedstrijd nu gaat beginnen en in mijn hoofd wens ik iedereen succes.

XXX

'Lauren! Lauren!', Noah schudt me hardhandig wakker. Met een ruk draai ik me om en kijk hem verward aan. 'Iedereen weet het, de media, iedereen. Ze gaan erachter komen of dat zijn ze al', zegt Noah en ik snap niet waar dit over gaat.

POV MATTHIJS

Het fluitsignaal klinkt en de bal begint te rollen, of te wel, de wedstrijd begint. Mijn eerste, en misschien wel laatst, wedstrijd als aanvoerder.

Het is rust en we staan 1-0 voor, opzich wel aardig maar niet vergeleken met onze kansen. 'Kom op! Dit moet beter! Ga zo door, alleen maak de kansen die we krijgen ook af', spreek ik op iedereen in.

We lopen het veld weer op en verzamelen onze energie door alle fans weer. Deze helft gaat het gelukkig beter en staat het 4-2 als het eindsignaal klinkt. Moe maar tevreden loopt het team richting de tribune en juichen we met alle fans.

Al snel komt er iemand mij halen voor mijn eerste interview als aanvoerder. Ik loop mee naar het scherm en de camera's. Ergens is dit toch wel een ander gevoel dan een 'normaal interview.

'Hey Matthijs, gefeliciteerd met de overwinning. Helemaal lekker ging het niet toch, de eerste helft?', word er als eerste gevraagd. 'Dankjewel! Nee zeker niet, de eerste helft ging niet zoals je hoort te spelen met zo'n team als Ajax', zeg ik en ik wijs naar de jongens die een stuk achter mij nog aan het napraten zijn.

Ik heb een hekel aan interviews maar ergens begin ik dit toch wel leuk te vinden. Deze vragen zijn simpel en niet heel formeel. 'Even iets anders, jij en Lauren zijn uit elkaar?', vraagt hij dan. Oké, interviews zijn toch niet leuk.

'Ja, dat klopt', antwoord ik alleen. 'De oorzaak?', vraagt hij daarna nieuwsgierig. 'Ik ga er inhoudelijk niet op in, het is iets tussen ons en dat zal ook zo blijven. Ik zat niet lekker in elkaar en zij heeft het lastig met de verwerking van Jasper zijn ongeluk', nog voordat ik erover na kan denken zijn de woorden mijn mond al uit.