Fight or Kiss [Minsung]

*at home*

⚠️ ⚠️SMUT ALARMI ⚠️ ⚠️

Minho'nun anlatımından

Kapının önüne geldiğimizde jisung anahtarlarını çıkardı ve kapıyı açıp içeri girdi. Daha önce otel ve kendi evim dışında hiçbir yerde kalmadığım için üzerimde bir heyecan vardı. Heyecanımı üzerimden atmaya çalışarak içeri girdim.

İçerisi hiç beklediğim gibi değildi. Ben tüm öğrenci evlerinde olduğu gibi dağınık bir ortam beklerken içerisi oldukça düzenliydi ve göze çarpan antika eşyalar vardı. Doğrusu tek başına yaşayan bir öğrenci için oldukça garip bir evdi.

"Antika eşyaları seviyorsun galiba"

"Ben değil anneannem severdi. Gördüğün antika eşyalar da ondan kalma zaten"

"Ne zaman vefat etti"

"2 yıl önce"

"O zamandan beri tek mi yaşıyorsun"

"Evet,alıştım çoktan"

"Peki...aileni ne zaman kaybettin"

"4-5 yıl oldu"

Sesinde hiçbir duygu olmaması gözümden kaçmadı. Ailesiyle arası cidden bozuktu demek ki. Okulda ailesi hakkında söyledikleri de bunu doğruluyordu zaten.

İlk anda onun için üzüldüm ama kendime benzettiğim için bu duyguyu bir kenara bırakıp ne kadar güçlü olduğunu düşünmeye başladım. Benim hakkımda böyle düşünülmesini isterdim çünkü.

Bugüne kadar kimseye zayıflıklarımı ve korkularımı göstermemiştim. Hatta kimseyle samimi olmamıştım bile. Çünkü insanların ne kadar çıkarcı ve sahte olduğunu görmüştüm küçük yaşımda. O günden beri istisnasız herkesten uzak durmuştum, bugüne kadar.

Neden onun yanında kendimi kontrol edemediğim hakkında hiçbir fikrim yok. Başklarına karşı aslan kesilirken onun yanında kedi oluyorum ve bunu fark etmem bana pahalıya patladı. İnsanlara bağlanmak en korktuğum ve uzak durduğum şeyken kendi içimde çelişkiye düşmemi sağlamıştı bir gün içinde.

"Ramen hazırlıyorum ne kadar yersin"

"Bana sakın her gün ramen yediğini söyleme"

"Yalan mı söylemeliyim bu durumda"

"Ramen yiyerek yaşayamazsın bu çok sağlıksız"

"Başka bir çözüm önerisi sunabilir misiniz bay lee minho"

"Örneğin yemek yapmayı öğrenebilirsin"

"Söylemesi kolay tabi, gel sen yap çok biliyorsan"

"Biliyorum tabi"

"Mutfağa buyur o zaman, görelim bakalım"

gösterdiği yere doğru ilerlediğimde geniş bir mutfak beni karşıladı. Çok beklemeden elimi yıkadım ve askıda bulduğum önlüğü üzerime geçirdim. Yemek yapmakta iyi olduğumu bilmemesi işi daha da eğlenceli hale getiriyordu.