EPILOGUE

616 9 5
                                    

ALARA'S POV

Napadilat ako nung may naramdamang may naka titig sa akin habang natutulog.

Agad nanlaki ang mata ko sa gulat when I saw who it was.

"Good afternoon.. sleepy head.." malambing niyang sabi.

Mariin akong napapikit ulit. Fuck. Is this a dream? Am I dreaming?

Hinay hinay kong binuksan ulit ang mata ko.

"Heuy!" Hinampas ko siya ng malakas.

"Aray!" Sigaw niya habang natatawa. "It hurts ah!" he continued laughing.

Mabilis akong napaupo at sinamaan siya ng tingin. "I was calling you!" Singhal ko agad. "Ba't ka andito?!"

"Hey.." umupo siya ng maayos. "Calm down.. it won't be good for the baby.." malambing niyang sabi. Nakangiti habang hinihimas himas ang tiyan ko.

"A-ano ba kase ang ginagawa mo dito?" Sinubukan kong wag ma utal.

"I missed you..." he reached for my tummy ang planted soft kisses on it.

"Ano sa tingin mo ang US? Nasa kanto lang ng bahay natin?" Di parin nawala ang pagtataray sa tono.

But deep down I know I was happy.

Tumawa siya at ginawaran naman ng halik ang labi ko. I gasped.

Pumungay ang mata niya nung bumitaw sa labi ko. "I miss you so much.. di ko na kaya." He pouted.

"Pero—." He blocked my lips with his index finger.

"Shhh.. tama na. I'm already here oh. Aren't you happy?" He smiled.

Sumimangot ako.

"I saw your texts.. and really? Almost a hundred calls?" Pangaasar niya. "Admit it, you miss me too.." malambing niyang sabi.

"Whatever." Tinulak ko siya at tumayo sa kama.

I marched my self outside the room and I felt him run after me.

"Zayden!" sigaw ko. "Your father is here!"

I stopped when I saw him sitting on our couch.

"I know mom.." inosenteng sabi niya. "He called me while he was on his way here."

"And you didn't tell me?" Pati siya nakatikim ng pag tataray ko.

"You were asleep, did you want to be disturbed?"

Bumuntong hininga ako. Kainis, parang tatay niya!

"He told me not to tell you!" agad na depensa niya.

"Tama na yan.." malambing na hinuli ako ni Huey sa yakap niya mula sa likuran ko.

"Why are you here?" i turned to face him, hindi parin umaalis sa yakap niya.

"I missed you nga!" He pouted.

"Oh please.. lagi mo naman ako miss. Ba't ngayon lang?" mariin ko siyang tinignan.

"Fine!" he crinkled his nose while he made faces on me. "I have something to tell you that I feel like hindi dapat sa video call lang sabihin."

"What?" I raised my brows.

Iginaya niya ako para umupo sa sofa. Zayden was busy on his phone now with his headphones kaya hindi na namin siya pinansin.

He told me everything that happened. Some of it, I already have hints. But the rest got me in shock.

"What? Anak ni Lucas?" I was still surprised.

Kahit inulit ulit niya nang sinabi sa akin kanina hindi parin ako makapaniwala. What a small world it is! Mapag laro siguro ang buhay na pati sila ay natali na din sa gulo ng isa't isa.

HUEY & ALARA Where stories live. Discover now