Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Oo nga.." bumawi sa pag silip si Lorin sa phone ko. "What now?"
Mabilis kong ibinulsa ang phone at bumuntong hininga.
"Di ko alam." Nangiwas ako ng tingin.
Nandito kami ngayon sa lobby. Andun naman sa loob ng room ang mommy ni Huey kaya lumabas na muna kami ni Lorin.
"Tapos na kami eh. Malinaw na sakanya yun eh.." dagdag ko.
"Sa Huey noon, oo.. pero hindi sa Huey ngayon." Nagaalalang tinignan niya ako. "Sa mata ng diyos, ng simbahan at ng mga taong nakapaligid sa inyo.. ikaw parin ang asawa niya. You are still responsible for him."
Napabuntong hininga nalang ako muli, kahit ano pa naman ang maging desisyon ko. Ang katotohanan ay ganun parin, magasawa kami. Kahit bali baliktarin ang mundo, ganun yun.
Naiinis ako dahil sa ganitong pagkakataon, baga ma't galit at nasasaktan ako, I have to set it aside again.
"Ang totoo, gusto talaga naming lahat na magkaayos kayo." Humawak si Lorin sa akin. "It was selfish of us to believe na mas mabuting magkabalikan kayo despite of everything that happened.. dahil may Zayden kayo."
Hinapuhap niya ang kamay ko. "Pero ngayon napapaisip din ako if makakabuti din ba sa'yo ang mga nangyayari. That time di naman namin alam na may ganun palang nangyari." Dagdag niya. "But the universe has it's way of putting you back together. Kahit labag sa puso mo, pilit kayong binabalik sa isa't isa. Di mo ba pansin yun?"
"Yun nga eh. Hindi ko maintindihan kung bakit.." I frustratingly said. "Di pa ba sapat na dahilan ang nagkakasakitan na kami para masabi naming tama na?"
She sighed. "Kung alam ko lang din ang sagot.. nasabi ko na sana sa'yo para di ka na mahirapan."
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
