Bir Küçük Market Meselesi (Texting)

~49~

Bölüm sınırı: 200 oy 300 yorum

Selam nasılsınız???

Ben çok iyiyim. Umarım siz de iyisinizdir. Yeni bir dizi izledim. Çok hoşuma gitti. Dark. Aşırı kafa karıştırıcı ama çok güzel. İzlemenizi tavsiye ederim.

Daha fazla uzatmadan bölüme geçelim. Keyifli okumalar dilerim.

Ve canlarım diğer kitaplarıma da bakmayı unutmayın.

;)))))))

_______________________________

Mehir'den

Sabah uyandığımda oldukça enerjik başlamıştı günüm. Annem ve Ener teyzeme gitmişti ve ben o yüzden rahatça evde takıldım.

Bugün akşam hep birlikte arkadaş yemeği yiyecektik. Eğlenceli bir gün geçirmeyi diliyordum çünkü Mert iki gün sonra gidecekti. Tabii ben de onunla birlikte. Merih bu durumdan hoşlanmasa da Mert benim kardeşimdi ve onu yalnız bırakamazdım.

Belki hep birlikte giderdik. Tabii Mert nasıl isterse öyle olacaktı. Sonuçta bu onun meselesiydi. Zorla diğerlerini kabul ettirmek istemiyordum. Özellikle Aslan'ın o yolculukta yaptıkları aklıma gelince...

Zil çaldığında dizi izlemekle meşguldüm. Koşup kapıyı açtığımda Banu nefes nefese önümde dikiliyordu.

"Banu iyi misin?"

Derin bir nefes alıp beni içeri itti ve gidip kanepeye uzandı. Ben de arkasından gidip diğer koltuğa oturdum.

"Şu asansörü artık yaptırsınlar! Yoksa ben buraya daha gelmiyorum."

"Ya nasıl bozuldu onu da anlamadık ki. Yönetici diyor ki birisi tuşlarla oynamış. O yüzden de tuşlar bozuk. Kimin oynadığını da bulamadık ki!"

Banu ayaklandı. "Kesin Aslandır."

Göz devirdim. "Yok artık Banu. O kadar da değil. Çocuğu her şeyde suçlamayı bırak."

"Unuttuysan biz sevgili olma aşamasındayız. Kısaca sevgilimle arama girme. İstediğimi düşünürüm."

Gülerek uzandım. "Ay doğru. Sevgilim diyor musunuz birbirinize?"

"Hayır. Henüz değil. Ama diyeceğim yakında. Aslan mutlu olmayı hakediyor. Onu üzmek istemiyorum. Biraz şapşik ve salak olabilir ama ruhu temiz ve sanırım bu özelliği bulunmaz hint kumaşı. Onu sevebilirim."

"Seversin tabii."

"Unutma canım sonuçta sen de Merihe hemencecik aşık olmadın. Biraz zaman gerekiyor."

"Yani orası öyle ama sen yine de benim gibi çok bekletme. Bak şu an ne kadar da pişmanım."

Banu bir süre düşündü sonra omuz silkti. "Her şey vakti gelince olur. Bir şeyler için uğraşmak istemiyorum. Yoruldum ben."

Onu onayladım. Elimden başka bir şey gelmiyordu. Aslan biraz çekecek gibiydi.

"Çocuğu çok yorma."

"Yormam merak etme. Kıyamıyorum zaten. Çok yakışıklı ve tatlı insafsız."

Gülümsedim. Sanırım ağzım yırtılacaktı. " Ya şu laflara bak. Sen aşık mı oldun?"

Ayağa kalkıp yanına gittim. Ve yanaklarını sıktım. Elimi itince kaşlarımı çatıp yerime döndüm.

"Eeee akşam gidiyoruz değil mi yemeğe?"