Zonder Jou.

Shit.

Ik keek onmiddelijk weg en veroerde me niet. Jeetje! Wat dacht ik wel!! Het allerergste was dat ik naar meer verlangde. Haar lippen waren zijdezacht en.. ergens wist ik dat ik het verprutst had maar ergens kon het me ook niet schelen! Ik wilde haar in mijn armen nemen, de mijne maken.

"Kan je.. weggaan alsjeblieft." Zei haar stem. Ik knikte alleen en voordat ik de deur uitliep draaide ik me om. Ik wilde nog iets zeggen. Sorry zou misschien wel het juiste woord zijn, maar ik zei niets. Er kwam letterlijk niks uit mijn lippen. Het was alsof ik helemaal geen sorry wilde zeggen. Waarvoor? Voor die kus die ik meende? Die voor mij geweldig aanvoelde en hoe voelde het voor haar?

Waarom deed ze niks? Waarom wende ze haar gezicht niet af? Ze kuste me zelfs terug. Ok, ik moest wegwezen hier. Haar kippensoep heeft geholpen waardoor mijn hoofdpijn wat minder werd, na die kus was het als sneeuw voor de zon verdwenen zelfs. Maar pas in de auto besefte ik wat voor gevolgen mijn actie had...

Thuis aangekomen deed ik het veelste krappe shirtje van Zaki uit en gooide het ergens in de hoek. Ik plofte neer op de bank met een blikje red bull en keek voor me uit. Even later, na wat gepieker stond ik op en nam ik een warme douche. Na het douchen ben ik linea recta naar bed gegaan en plofte ik neer op bed. Het was ironisch. Dit. Ik keek om me heen. Dit gigantische huis, met z'n luxe meubels, en van alles en nog maar eigenlijk was het leeg.

De volgende ochtend zat ik vroeg achter mijn bureau. Een kleine uur later zag ik Assia naar binnen lopen. Ze bleef even staan en wierp een blik naar mij toe voordat ze doorliep naar haar eigen kantoor. Dat ze nog gekomen was na mijn blunder gisteren was al heel wat. Ik moest mijn excuses maken. Dat moest gewoon! Ik opende wat mails en focuste me op de inhoud van de emails.

"Stoor ik?". Zei een stem. Ik keek meteen op en zag Assia staan. "Eh nee.. nee kom binnen." Zei ik. Ze liep naar binnen en keek me aan. "Assia, over gisteren.. het spijt me." Zei ik meteen. "Ik wilde je nog..". Ze onderbrak me meteen. "Laat het Karim, het was niks." Zei ze. Ik keek op. Zo voelde het anders niet. "Ik kom even zeggen dat ik klaar ben met de zaak die je me gaf twee weken geleden." Ze legde een mapje neer. "We hebben gewonnen." Zei ze. Ze klonk niet enthousiast zoals ze altijd was als ze een zaak won. "Dank je en.. gefeliciteerd." Zei ik. "Je gaat hard Assia, je.. doet het goed." Zei ik. En dat meende ik.

"Zeg je dat uit medelijden?". Zei ze ineens. Ik keek op. "Medelijden? Waarom?". Zei ik. "Niks.. laat maar." Zei ze. "Ik ben tevreden over je werk, en dat mag ook een keer gezegd worden.

Er klopte iemand anders op de deur en ik keek naar Walid. "Oh sorry. Stoor ik?". Zei hij. Ik zei ja, Assia zei nee. Ik keek haar aan en zij naar mij. "Wat is er Walid?". Zei ik toen maar. "Eh kan ik je onder vier ogen spreken?". Zei hij. Ik keek hem aan. "Wat je zegt zal je collega ook wel horen. We hebben hier geen geheimen voor elkaar." Zei ik. Walid werd een beetje rood en Assia voelde zich kennelijk ongemakkelijk. "Eh.. ik weet niet hoe ik dit moet zeggen, maar.. ik wil mijn ontslag intrekken." Zei hij. Zowel Assia en ik keken hem vreemd aan. "Wat?". Zei ik.

"Eh het is nogal ingewikkeld." Zei Walid. Ik zuchtte. Serieus dit? Assia liep naar de deur om terug te gaan naar haar kantoor. Ineens bedacht ik me hoe hij me vertelde dat hij helemaal dol verliefd was op Assia. Hoe dat nu zit weet ik niet, maar ik dulde geen concurrentie. Ergens had ik toch een gevoel voor deze dame. En wat voor gevoel dat was, dat probeerde ik nog te ontdekken.

"Dat is leuk, maar je ontslag is al in gang gezet." Zei ik. Assia bleef ineens staan en draaide zich om. Walid liep rood als een kreeft aan. Maar eerlijk, het kon me niet zoveel schelen. Behalve dat hij een concurrent der liefde was, was hij ook zo dom geweest om over te gaan naar een andere advocaten kantoor. Kennelijk was dat of een broodje aap verhaal, of.. wilde ze hem niet meer. "Maar.. Karim. Ik heb deze baan nodig". Zei Walid. Ik keek op en stond op. "Had je deze baan een aantal weken geleden niet nodig? Jij stapte immers op. Ik heb je niet ontslagen. Weet je, je zou nog moeten werken in verband je termijn maar ik laat je ontslag vanaf morgen ingaan." Zei ik. Ik was grof en bitter, dat realiseerde ik me. Maar ik beschermde mijn prooi, en dat was Assia. Hem hier laten was een no go.

"Je doet belachelijk." Zei Assia ineens. Ik keek haar aan. Ik dacht juist dat ze aan mijn kant stond. "We komen mensen tekort. Als Walid vertrekt dan hebben we weer een advocaat minder." Zei ze. Ik hief me schouders op. "Dat is al opgelost." Zei ik. Ze keken me beide vreemd aan. "Priscilla heeft haar papieren behaald. Gisteren. Ik wilde het nieuws pas later vertellen. Ze zal het zelf ook vertellen. Maar Assia, maak je geen zorgen dus. Priscilla vervult de taken van Walid." Zei ik.

"Wat..??? Ze heeft geen verstand van zaken als deze." Zei Assia. "En had jij die wel?". Zei ik ineens. "Jij kwam toch ook zonder enige ervaring en kennis en kijk eens nu, je scoort zaak na zaak." Zei ik. Assia schudde haar hoofd en keek naar Walid. "Genoeg hierover. Ik heb een zaak buiten de deur. Werkse." Zei ik.

Ik liep het kantoor uit en stapte direct in de auto. Met een zuchte starte ik de auto en reed vervolgens weg. Alleen niet naar een zaak, maar ik moest echt even mijn hoofd leeg maken. Was het eerlijk tegenover Walid? Nee. Maar hij wilde sowieso weg. Ik vroeg me enkel af of ik hem ook zo had behandeld als ik dit verdomde gevoel voor Assia niet had. Waarschijnlijk had ik hem een tweede kans gegeven aangezien we inderdaad hoog zitten op kantoor..

Na een kleine uurtje rijden en eigenlijk voor me uit staren reed ik terug naar kantoor. Ik werd aangetikt door Priscilla. "Je hebt het al verteld?". Zei ze. "Ja." Zei ik kortaf. "Hoe.. reageerde ze allemaal?". Zei ze. "Alleen Assia en Walid weten het, de rest nog niet. Maar.. ze zijn not amused." Zei ik. Priscilla keek op. "Hm.. ik zal ze het tegendeel bewijzen." Zei ze. "Doe dat en Priscilla, stel me niet teleur. Want walid is een verdomd goede advocaat." Zei ik. Priscilla knikte en liep meteen door.

Op kantoor aangekomen begon ik meteen alles door te nemen en belde ik mijn assistente om door te geven dat collega's mij niet moesten storen. Ik had werk in te halen. Walid redt zich wel.

Klokslag zes uur stond ik pas op en realiseerde ik me dat ik letterlijk vijf uur achter elkaar non stop gewerkt had. Ik hunkerde naar een kopje koffie dus stond ik op om er eentje te halen. Ik wierp een blik naar het kantoor van Assia en ze was zelf druk bezig met telefoontjes. Walid was nergens te bedenken zoals ik al dacht. Ergens voelde ik me schuldig maar ook opgelucht. Ik pakte mijn kopje koffie en liep terug naar kantoor toen ik ineens gebeld werd. Ik zei de assistente nog dat mensen mij niet moesten storen dus ik raakte al gefrustreerd toen ik opnam..

"Met Karim.." Zei ik. "Hey Karim, selaam. Met Amira..".