Μάγισσα στο ηλιοβασίλεμα

10. Και νιώθω τον κόσμο γύρω μου να ξεθωριάζει

Είχε περάσει καιρός από την τελευταία φορά που ο Ανδρέας είδε τον μεγαλόσωμο νεαρό με το φιλικό χαμόγελο.

«Έπρεπε να μου το πεις νωρίτερα ρε συ Πάνο, θα έκλεινα έξι εισιτήρια!» χτύπησε το χέρι του στον ξύλινο πάγκο του Beach bar και ένα ένοχο βλέμμα εγκαστάθηκε στο πρόσωπο του.

«Δεν υπήρχε λόγος, άλλωστε τα παιδιά με γνώρισαν σήμερα» απάντησε ευγενικά με έντονο τόνο για να ακουστεί πάνω από την μουσική.

Χαμογελούσε και το πρόσωπό της ακτινοβολούσε κάτω από τα λευκά φώτα στις τέσσερις άκρες των ξύλινων στυλών που στήριζαν τον ουρανό με τα λευκά λουλούδια.

Το λεπτό χρυσό αλυσιδάκι της με την λευκή χαντρούλα άστραφτε με κάθε μικρή κίνηση.

«Καλά κρυφό το κρατούσατε; Είστε πολύ ταιριαστοί μαζί» τους κοίταξε λες και ήταν αξιοθέατα και μόνο τότε συνειδητοποίησε πως ασυναίσθητα είχαν σταθεί κοντά ο ένας στον άλλον.

«Εμείς ε...» ξεκίνησε η σγουρομάλλα και τον κοίταξε για βοήθεια.

Ούτε φίλους πάντως μας λες.

«Δεν πιάνουμε εκείνες τις τεκίλες που λέγαμε;» άλλαξε το θέμα μα πρόσεξε τα βλέμματα που αντάλλαξαν η Μυρτώ με την Νεφέλη.

Ο Μάριος παρόλα αυτά έφτασε το μπουκάλι με το ποτό και τραβηξε τρία ποτήρια για σφηνάκι και έπειτα κι άλλα τρία στην σειρά.

Τα γέμισε μέχρι πάνω και ο καθένας τους έπιασε από ένα. Η κοπέλα που δούλευε δίπλα του άφησε έξι φέτες λεμόνι σε ένα πιατάκι.

Κορμιά λικνίζονταν στο ρυθμό της ξένης μελωδίας. Γνωστοί και άγνωστοι έπιναν ήδη από νωρίς και οι έξι τους μόλις θα ξεκινούσαν.

«'γειά μας!!» αναφώνησαν και τσούγκρισαν τα ποτήρια. Ο ήχος του γυαλιού απλώθηκε διάχυτος.

Η Μυρτώ έσκυψε και είπε κάτι στο αυτί της Κρυσταλλίας κάνοντας της να χαμογελάσει. Ήπιε το ποτό της με το βλέμμα της επάνω του

Ένιωσε το λαιμό του να καίει, καθώς κατέβασε με μια κίνηση το δικό του.

Τα ποτά έδιναν και έπαιρναν όλο το βράδυ και η Κρυσταλλία είχε αρχίσει να χαίρεται πολύ πάρα πάνω με τα πάντα.
Με μια απαλή κίνηση την τράβηξε κοντά του. Χαϊδέψε τα μαλλιά της μακριά από το πρόσωπό της και έσκυψε στο αυτί της.

«Νομίζω έχεις πιει πολύ» το άρωμα της τον ζάλισε και για μια στιγμή αναρωτήθηκε μήπως έπρεπε να ακούσει και ο ίδιος τα λόγια του σκεπτόμενος πόσα ποτήρια είχαν αλλάξει ως τώρα.