ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Ο Ανδρέας είχε καθίσει κάτω στην άκρη του λιμανιού. Τα πόδια του κρέμονταν πάνω από την θάλασσα, ο αέρας φυσούσε έντονος και μπλεκόταν στα μαλλιά του, ανακατεύοντας τα.
Δίπλα του άκουγε τους φίλους του να του μιλούν, έλεγαν αστεία για να του φτιάξουν την διάθεση μα όσο και αν εκτιμούσε τις προσπάθειες τους η προσοχή του ήταν αλλού και δεν κατάλαβαινε λέξη.
Οι σκέψεις του έτρεχαν χρόνια πίσω, τότε που τα βράδια καθόταν στην αγκαλιά του πατέρα του και άκουγε τις ιστορίες που του διηγούνταν. Ήξερε πολλές μα μια μονάχα ήθελε να ακούει ξανά και ξανά και αυτό γιατί ο Πέτρος την έλεγε πιο παραστατικά από όλες.
Η μνήμη του από τότε είχε φθείρει, εκείνη, όμως, την στιγμή την ένιωσε να επιστρέφει ολόκληρη και να παίρνει μορφή λες και ο ίδιος ο πατέρας του είχε καθίσει πλάι του και άρχισε για μια τελευταία φορά να την εξιστορεί...
Οι μάγισσες του έρωτα γεννιούνται από τον αφρό.
Όταν ο πρώτος καλοκαιρινός ήλιος αφήσει το χρυσάφι του να λιώσει πάνω στην θάλασσα, τότε αργά αναδύονται και βγαίνουν στις ακρογιαλιές.
Τα βήματα τους χαραζονται πάνω στην άμμο και λέγεται πως σαν συναντήσουν βλέμμα ανθρώπου, τον μαγεύουν.
Μια γλυκιά πλάνη τον καταβάλει και δίχως σκέψη ακολουθεί τα βήματα της μάγισσας.
Ένα της βλέμμα ακόμη αποζητά, μια της λέξη να ακούσει.
Υπάρχει κάτι, όμως που δεν γνωρίζει και είναι καλο να το θυμάσαι. Σαν η μάγισσα του έρωτα κοιτάξει, άλλον δεν μπορεί να ξανά δει.
Μάτια μονάχα για εκεινον έχει.
Εκείνον που πια λαχταρεί.
Μα δεν είναι ούτε ο πρώτος, ούτε ο δεύτερος, πολλοί και αυτο ξεχνούν.
Μπορεί να είναι ο πέμπτος ή όγδοος, ο εκατοστός ακόμη.
Μόνο αν το βλέμμα στην καρδιά βάλει φωτιά, πιάνουν τα μάγια.
"Η καρδιά μου σε αποζητά" θα λεν' τα μάτια του.
"Η δικια μου φλέγεται" θα λένε τα δικά της.
Μα σαν το καλοκαίρι σβήσει, η μάγισσα στον αφρό θε να γυρίσει.
«Πότε θα σε ξαναδώ;»
Η μάγισσα χαμογελά και απαλά τα χείλη του φιλά, τα μάγια για έναν χειμώνα να σφραγίσει.
«Μόλις τα πόδια μου ξανά την αμμουδιά πατήσουν, στο υπόσχομαι θα σε φωνάξω. Τα βλέμματα μας ορίζω να βρεθούν ξανά και σαν γίνει και για δεύτερη φορά,
εγώ στο ορκίζομαι, εδω θα μείνω»
ΤΕΛΟΣ
Το μικρό αυτό ταξίδι τελείωσε και ευχαριστώ που το ακολούθησες.
Είναι πρώτη φορά που έγραψα κάτι κατά βάση ρομαντικό και ίσως δεν ήταν κάτι τρομερό, μα τους χαρακτήρες αυτούς τους αγάπησα πολύ και ελπίζω και εσύ να έκανες το ίδιο.
Είμαι, όμως, περίεργη να μάθω κάτι
Τι κατάλαβες;
Είναι μάγισσα ή όχι, η Κρυσταλλία;
Μέχρι την επόμενη ιστορία,
¬ Depy
أنت تقرأ
Μάγισσα στο ηλιοβασίλεμα
العاطفيةΘάλασσα, έρωτας και αλμύρα. Όταν μοιραία βλέμματα συναντιούνται, ο κόσμος σταματά και οι καρδιές ανοίγουν. Φλόγα, πάθος και έξαψη. Κορμιά που λαχταρούν το άγγιγμα του αγαπημένου τους. Χείλη που καίνε. Μάτια που μαγνητίζουν. Αφιερωμένο στους καλοκα...
