Maybe in another life, in a parallel universe they could end up with each other. A universe where they are not deprived from happiness that they deserve, a universe where being happy with the person you love us not prohibited... A universe where the...
"Shh... It's okay Angge. Your not obliged to act real okay if your with them. Great things takes time. So take your time." Ngumiti naman siya sakin. I know this feels wrong but I can't help it.
"Okay, thank you Ward." Saad ni Angge. "Anyway, I gotta go my parents will be here in a few minutes."
"Sige Angge. Take care." Ngumiti ako sa kanya at ganun din siya sakin.
"Ikaw din. Eat your food in the right time and don't skip a meal." Saad niya kaya tumango ako.
I ended the call and put my phone on my bedside table. Napa face palm na lang ako sa sarili ko.
Gosh Angge... I'm falling deeper and deeper everyday.
Please catch me.
"Angge's POV" Matagal tagal din kaming naghintay kina mama at papa sa labas ng airport at sa wakas nakita ko na sila. With Kelly.
Sumama pa talaga tong babaeng toh. Mangbubulabog na naman toh sakin.
"Hiiiiii!! Lablab!" Sigaw niya habang tumatakbo palapit sakin. At nung makalapit na siya bigla syang tumalon kaya parang nakakarga siya sakin ngayon.
"Ano ba naman yan Kelly! Bumaba ka nga." Iritado kong saad.
Mas ate naman tong babaeng toh pero parang mas bata pa sakin mag-isip.
"Ayan ka na naman lablab! Kakadating ko lang parang labag sa kaluluwa mong andito ako." Nakanguso niyang saad kaya inirapan ko lang siya.
"Hi anak." Sambit ni Papa habang nakangiti. Tinignan ko lang siya ng walang reaksyon.
He widened his arms and was about to hug me pero umiwas ako kaya si Celine na lang ang yumakap sa kanya.
"I missed you anak." Saad ni mama pero katulad ni papa, tinignan ko lang siya.
"Buti at naalala niyong may anak pa kayo dito." Diretso kong sagot kaya siniko ako ni Celine. "Bakit? Totoo naman ah. Bat pa ba kayo umuwi? Sanay naman na akong walang kahit sino sa inyo ang kasama ko eh. I'm fine with myself.",
Di sila nagsalita at tinignan lang ako.
I hate to admit the fact that I grow hatred to my parents.
And they can't blame me for it.
"A-ah... Tara na let's go. Asan sasakyan mo Angge?" Tanong ni Kelly kaya hinila ko na lang ang maleta nila patungo sa sasakyan ko. Yeah I have a white sedan and ginagamit ko lang siya kapag may okasyon.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.