The room was dark. Ngayon ko lang naiisip kung asan na si Zayden. Baka biglang pumasok yun at makita kung anong ginagawa namin.
"S-si Zayden.." mahina kong sabi in the middle of our kiss. "B-baka p-pumasok.."
I felt him stop and smirk. But eventually, sinunggaban niya ulit ako at place himself on top of me.
Shet! Hindi pwede to! Galit ako! Galit ako!
Halos sinisigawan ko ang sarili sa utak ko dahil taliwas ang ginagawa ng katawan ko ngayon.
He grabbed my hands and carefully pinned it down on the bed. "I can't remember the last time we did this.." bulong niya sa tenga ko as he slowly planted soft kisses all the way down to my neck. Nilaro laro niya ang parehong dila at labi sa leeg ko that made me release soft moans.
"Huey.." napapaos kong tawag sakanya as he moved down on my chest and slowly lifted my top. He squeezed both of my boobs and played them alternately.
Maya't maya ay ginagapang niya na ang kamay sa pagkababae ko.. "Huey!" paungol kong nasabi at mahigpit na napahawak sa buhok niya as I felt his warm fingers slowly moving inside of me.
Di na siya nakapag pigil ng sarili at mabilis na hinubad ang boxers niya at sinunod ang pangibaba ko. "Baka pumasok na si Zayden.. bilisan na natin.." he whispered before entering me.
We both chased our breaths as we finished. He kissed my forehead at pasalampak siyang humiga sa tabi ko.
Tangina. What happened? Napakalabo ko talaga. Pati ako labong labo na sa sarili ko! Nakakainis!
LORIN'S POV
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
Bigla akong kinabahan dito kay Alara. Buong hapon tuloy ako di maka concentrate sa trabaho!
At dahil overtime din ako ngayon sabay diretso kayna Alara, di ko na magagawang makauwi. Kailangan ko pa magpaalam sa asawa kong si Luke para siya na magasikaso sa anak namin. Alam niya naman ang sitwasyon nila Alara kaya papayag yun agad.
"Bakit? Anong nangyari?" nagaalaang tanong niya nung tumawag ako para magpaalam.
"Hindi ko din alam eh.."
"Mas mabuting ikaw ang kakausap kay Alara. Take as much time as you want.. ako na bahala dito sa bahay. Update me agad, okay?" dirediretso niyang sabi.
"Yes po. Opo!" Natawa ako. "Sige na, back to work na ako.. Kiss Adie for me.. I love you.."
"Okay. Drive safe! Call me pag pauwi ka na mamaya.. I love you!" Huling sabi niya bago maibaba ko ang tawag.
Sa aming magkakaibigan, kami lang ni Alara ang naka pangasawa ng within our circle lang. Buti nalang at good boy tong asawa ko kaya wala akong problema sakanya.
After a long day at work, kumain na muna ako ng dinner malapit lang sa office namin. Alam ko naman aasikasuhin pa ni Alara ang mag ama niya kaya I gave her time bago mag senti moments ang loka.
Past 7 na din ako nakalabas ng office kaya around 9pm na ako nakarating sa bahay nila.
"Oh ano? Tulog na sila?" tanong ko habang naglibot ng tingin.
"Nasa taas.." bumuntong hininga siya. "Naglalaro pa sila ni Zayden.. pero nagpaalam na akong darating ka. Tara?" Tumango pa siya at naglakad palabas sa garden nila.
"Doon tayo.." ngumuso pa siya sa gazebo na nasa may bandang gilid ng garden nila. Medyo malayo eto sa may main house kaya kung ano man ang paguusapan namin ay hindi maririnig mula roon.
Mangha pa ako dahil naka handa na dun lahat. "Wow. Tequila talaga?" Napatawa ako at umupo. "Baka mapasayaw ka mamaya?" Hirit ko pa.
"Gaga." Umiling siya. "Gusto ko lang mag unwind."
"Bakit ba kase? Anong nangyari?" nagtataka kong tanong.
"Sabi ko diba.. ayoko na makipag balikan sakanya.. na after he recovers, iiwan ko na siya." Sabi niya sabay buhos ng tequila sa shot glass.
"Oh? Tapos?" tanong ko habang nanonood sa ginagawa niya.
"Ewan ko ba." Malalim siyang bumuntong hininga at sumandal. "Bakit pakiramdam ko madaling baguhin lagi ni Huey ang nasa isip ko.. Konting lambing, galaw.. nakakaya niyang baguhin sa isang iglap ang mga bagay na napagdesisyonan ko na.." nangiwas siya ng tingin, naiinis.
Seryoso akong napa titig sakanya and pinagaaralan ang ekspresyon na binibigay niya. Dati pa naman ganito na si Alara pagdating kay Huey. Yung akala niya desidido na siya, konting kibot lang ni Huey wala na.. bibigay na. Mapalaki o liit man ng away nila, ganun siya. But for the record, kay Huey lang siya naging ganun.
"Bakit ba kase pinipilit mo ang sarili mo? Halata namang ayaw ng puso mong lumayo." seryoso kong sabi.
Sinamaan niya ako ng tingin. "Yun na nga ang problema eh. Kahit siguro anong gawin niyang kasalanan, kahit anong galit ko sakanya, di magbabago ang pagtingin ng puso ko para sakanya."
"Just stay Alara.. I'm sure you can fix this.. just like before, nakaya niyo namang ayusin diba?"
Bigla niya pinulot ang shot glass at ininom ng diretso, di manlang nagiba ang reaksyon sa mukha. Sinalinan niya pa ulit eto ng limang beses sunod sunod.
"Hoy grabe ka!" Nagulat ako. "Maglalasing ka ba talaga?!"
"Sabi ko diba?" Tinaasan niya ako ng kilay. "Gusto kong uminom."
"Kahit naman maglasing ka araw araw ay di mo matatakasan yang nararamdaman mo. So what's the point?" natatawa kong sabi.
"Alam mo, masyado kang realtalk. Nakakainis ka ah!" Singhal niya.
"Just admit that you love him and it will never change." Mariin kong sabi.
Pabagsak niyang nilapag ang baso sa mesa. "No." Matigas niyang sabi.
"Come on!" i laughed. "Lokohin mo na lahat, wag lang ako. Kilala kita."
Natahimik siya at nagiwas ng tingin sa akin, napipikon.
"Halata naman kase. Paulit ulit paba tayo dito?" I took a shot and drank it.
"I just want him to remember first.." mahina niyang sabi. "Maybe this time, may maiisasagot na siya sa akin. I just need an answer Lorin." Seryoso siyang tumingin sa akin, namumuo na ang luha sa mata. "Oo aamin ko, kung bigyan niya ako ng sagot magagalit ako. Pero hindi naman tatagal yun eh.. kahit anong gawin ko alam ko sa sarili kong di ko kayang mawala si Huey. Kahit ano pa ang idahilan niya.. kahit sabihin niya pang kaya niya ginawa yun dahil mahal niya parin si Sandrine."
Naging sunod sunod ang paglunok ko. Nabalot kami ng katahimikan at nagpapalit palit nalang ng paginom ng tequila.
Mahigit isang oras na kami dito sa labas at di na namalayang nangangalahati na kami sa pangalawang bote.
"Di ka ba magpapasundo kay Luke?" Sa wakas. Sa haba haba ng katahimikan namin, nagawa niya nang basagin eto.
"Siguro magpapasundo ako.. dalawa lang tayong umiinom oh?" Nguso ko sa bote. "Baka mamaya ilang bote pa maubos natin." bahagya akong natawa.
Napatawa din siya at umiling nalang. "Thanks for coming tonight.." sinsero siyang ngumiti. "Wala kase akong ibang mapagsasabihan.. ikaw lang." nagbaba siya ng tingin.
"Ano ka ba!" i sighed. "Ako pa ba? Ano pa't naging magkaibigan tayo noh.. maliit na bagay lang to!" Tumayo ako at napayakap sakanya. "I know madami ba kayong napagdaanan.." napabitiw ako ng yakap at timabi ng upo sakanya. "Maybe this is another chance to fix things.. maybe you just have to try again.." i smiled.
