Hey Little You Got Me Fucked Up[ Season 1]

❥ 𝖢𝗁𝖺𝗉𝗍𝖾𝗋 21

نفس عمیقی کشید و لبخندی زد.

- درختت قشنگ شده.

چانیول کتش رو درآورد و روی کاناپه انداخت و سمت درخت رفت.

+ تنهایی درستش کردم، تو نبودی و منم قدم نمیرسید و درخت بزرگ‌ترین ستاره‌ش رو کم داره.

بکهیون خم شد و همون‌طور که ستاره رو برمیداشت گفت:

+ این ستاره مثل خودته ددی.

ستاره رو رو به چانیول گرفت و ادامه داد:

+ وقتی نباشی همه چیز ناقص به نظر میرسه.

چانیول همون‌طور که به چشمای غمگین بکهیون زل زده بود، ستاره رو ازش گرفت، ستاره‌ی توی دستش رو تکون داد و گفت:

- اما این ستاره فقط وقتی به چشم میاد که سر جاش باشه، یعنی کنار درخت، این ستاره و این درخت باهم کاملن.

ستاره رو سر جاش گذاشت و بکهیون بلافاصله لبخندی زد و همون‌طور که به درخت خیره بود دوباره ددیش رو بغل کرد و چانیول این بار بی‌پروا دستاش رو دور کمر بیبیش محکم کرد، کوچولوش بعد از گرفتن تصمیم مهمش به محبت نیاز داشت و چانیول این رو ازش دریغ نمیکرد، نه تا وقتی که داشتن اون جسم کوچیک توی آغوشش انقدر شیرین و لذت‌بخش بود...

......

- این کارا برای چیه بکهیون؟

چانیول رو به بکهیونی که جامش رو با شراب قرمز رنگ پُر میکرد گفت و سعی کرد تعجبش از مهارت بکهیون توی شیوه‌ی گرفتن جام رو مخفی کنه.

اون انگشتای خیره‌کننده وقتی با ظرافت جام شراب چانیول رو سمتش گرفته بودن و انعکاس نورهای رنگیِ درخت روی پوست سفید و بی‌نقصش هارمونی فوق‌العاده‌ای ساخته بود که ناخودآگاه نگاه چانیول رو جذب میکرد.

بکهیون جام رو به دست چانیول داد و با لبخند زمزمه کرد:

+ کریسمس مبارک ددی.

چانیول لبخند محوی زد و بعد از نوشیدن یک جرعه از نوشیدنیش جام رو روی میز گذاشت و چند ضربه به پاش زد.

- بیا اینجا.

چانیول به آرومی گفت و بکهیون سریعاً روی پاش جا گرفت.

- گفته بودی میخوای چیزی بهم بدی، نکنه منظورت هدیه‌ی کریسمس بود؟

+ آ...آره.

بکهیون به سختی گفت و چانیول با تعجب پرسید:

- واقعا؟ فکر نمیکردم چیزی آماده کرده باشی.

بکهیون هنوز خجالت‌زده سرش رو پایین انداخته بود که چانیول ادامه داد:

- خب... هدیه‌ی کریسمس ددی کجاست؟

+ همینجاست ددی... روی پاهات.

بکهیون با لبخند اجباری گفت و بعد از چند ثانیه سکوتی که بکهیون حس میکرد صدای ضربانای مضطرب قلبش رو لو میده چانیول زمزمه کرد: