Bir mahalle düşünün öyle bir mahalle ki o eski sıcacık mahalleler gibi. aile sıcaklığını bırakmamış mahalle. Dedii koducu teyzeler, oğluna ve kızına kısmet arıyan teyzeler, çapkın erkekler, deli kanlı adamlar, küçük çocuklar, neşeli ev hanımları, ma...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Bazen karşında ki gerçeklik dışı gelir. Mesela şuan. Perdenin arkasından beni bekleyen milyonlarca insan her biri benim için çıldırıyorken benim aslında o sahneye çıkmadan kaçıp gitme isteğim ağır basıyordu. Alaz için yapmalıydım onun için içimde ki acıyı görmemezlikten gelmeliydim.
"Müge hanım hazırız." Arkamdan gelen sesle başımı belli belirsiz sallayıp yüzüme sahte bir tebessüm kondurup mikrofonu kontrol ettim.
"O halde gösteri başlasın."
"Üç, iki, bir. Sahne sizin." Elimde ki ışıltılı mikrofonu titreyen ellerimle karayıp kırmızı perdenin arkasından çıkıp sahneye ayak bastım.
"HOŞGELİN İSTANBUL!" Bağırarak el sallarken karşımda ki kalabalığa bir anlık şaşırmadan edemedim. Burada yüzlerce değil binlerce değil resmen milyonlarca insan vardı. Çığlık sesleri, ıslık sesleri ve tezaruhat sesleri yükselirken onlara eşlik edip bu sefer gerçekten gülümseyerek bağırdım. "ÇOK GÜZELSİNİZ! HAZIR MIYIZ? YIKIYOR MUYUZ BURALARI?" Çoşkuyla alkış ve bağırışlar yükselirken en önden beni izleyen sevdiklerime baktım. Hepsi gözlerinde ki heyecanla gülümseyerek bakıyordu bana. Yankıya bakışlarım kesiştiğinde gülümseyip tekrar önüme döndüm. Önümde ki tabelaları okumaya çalışırken gözlerimi kısıp mırıldandım.
"Aşığız sana Müge." Ufak kahkaha atıp diğerlerinide okumaya çalıştım fakat çok fazla uzak ve karanlık olduğu için görmem zorlaşıyordu.
"Hepiniz hoşgeldiniz sefalar getirdiniz. Bugünün anlam ve önemi hepimiz için aynı. İyi ki geldiniz o zaman daha fazla vakit kaybetmeden başlayalım." Arkama dönüp gitariste işaret vermemle bilindik notalar doldurdu kulaklarımı.
"Hayatım kaymış, hangi yönde olduğu bilinmez Gel bir gör beni, belki sensindir bunun sebebi Dur bir yok deme, düşünmeden hareket etme Mesailer harcamış, bir sevgilin vardı..." Benimle birlikte herkes aynı anda söylemeye başladığında sahnede ilerleyip diğer uca geçtim.
"Şimdi karşında, o sevgili huzurunda Kabul edersen eğer, sen de istersen kollarında Eskisi gibi, sevişelim beraber Dünyamıza yeniden güneş doğsun artık..." Hızlıca tekrar sahne ortasına geçip tek elimi havaya kaldırarak bağırdım.
"HEP BİRLİKTE!"
"İnsanlar aşka küsmüş, sen onlar gibi olma Kimseler sevmiyor, sakın onlara uyma Eller anlamaz seni o bebeksi yanınla Sana ben gerek zaten."
Şarkının geri kalan kısımını hep birlikte söylerken oldukça eğleniyordum. Bakışlarım tekrar ailemi bulduğunda annem her zaman ki gibi dolu gözleriyle seyrederken diğer herkesin gözünün içinde aynı ifade vardı. Gurur. Hepsi tek kelimeyle benimle gurur duyuyordu. Şarkının bitmesiyle bir çok şarkı ard arda çalmaya devam etmiş bende söylemeye eşlik etmiştim. Hem dans edip hem şarkı söylemek bir süre sonra yorsa da bunu pek fazla taktığım yoktu.
