Sesler - Karanlık Mavi ♣

Zihin.. Bölüm 65

'
Korku; insanın bedenini ele geçiren zehirli ve görünmez bir maddeydi. Elle tutulmaz, gözle görülmez ama büyük hasarlar verebilen tek etken.

Bedeninize hücre hücre yayılır, kısa zaman içinde sizi alt ederdi. Bilmezdi insan en büyük düşmanının korku olduğunu. En büyük hataların baş rolünde oynadığını. Öyle ki, düşüncelerinize bir anda nüksettiğin de yerle bir olurdu kelimeler. Damar yollarından kalbinize sızar, göğüs kafesinizi paramparça edene kadar devam ederdi.

Korkuyla yapılan tek bir yanlış hayatınızın elinizden kayıp gitmesine sebep olurdu. Bu kadar kötü müydü bu duygu? Yoğun bir şekildeyse en kötüsü. Parmak uçlarınızı titretecek kadar kötü.

Gördüklerim karşısın da korku kısa sürede esir almıştı bedenimi. Bu berbat halimde bir de Gökay'a sarılmış, gecenin karanlığına bir karanlık duygu daha katmıştım. Korkuydu bu, insanın düşüncelerini engelleyen. Berbat his!

Sonunda kendime geldiğim de, güçlükle Gökay'ı parmak uçlarımla ittim. Sıcak bedeni soğuk parmaklarımı kısa süreli sızlatmıştı. Dizlerimi pürüzlü zeminden kaldırdım ve gözlerim alevleri yüzüme kadar vuran arabanın yanın da ki Demir'e takıldı. Çaresizce arabaya bakıyor, tanımlayamadığım bir şeyler söylüyordu. Ateşin yakıcı sarılığın da yüzünü az çok görebiliyordum ama ihtiyacım olan mavileri görmem güçtü. Arabanın içinde ki kızı ben sanıyordu. Çaresizliği sicim sicim akıyordu üzerinden.

Ayaklarıma beni Demir'e yetiştirmeleri için komut verdim. Ama o kadar çok titriyordum ki, bedenim benden bağımsız hareket ediyordu. Aramızda ki bir kaç metre mesafede adını seslensem duyardı ama ne konuşabiliyor nede koşabiliyordum. Bir an için kendimi bir rüyanın içinde sıkışıp kalmış hissettim. Çünkü rüyalarda bağırmak ve koşmak oldukça zor olurdu. Korku bedenimi titrete titrete hızla yayılıyordu. O arabada ben olabilirdim. O arabada biz olabilirdik. Yanaklarım ıslanmaya başladığın da farkettim ağladığımı.

"Demir." Diyebildim güçlükle. Sesim fısıltı halinde çıkmıştı ama Demir'e ulaşmayı başarmıştı. Kafasını hızla bana çevirdi ve gözlerin de gördüğüm o yıkılmayla kalbimin acıdığını hissettim. Koşar adım yanıma geldi ve bana sıkıca sarıldı. Güven onun kollarıydı. Kokusunda gizlenen o muazzam huzurdu. Benim için güven Demir'in ta kendisiydi!
"Özür dilerim." Dedim hıçkırıklarımın arasından zorlukla. Kolları daha da sıkılaştı ve bedeninde beni hapsetti. "Seni dinlemeliydim." Kafamdan defalarca öptü. Sonra göz yaşlarımdan.

"Sen sandım. Arabanın içindesin sandım. Seni kaybettim sandım." Dedi ilk kez böyle yoğun yaşıyordu kaybetme duygusunu. Titredim. "İlk defa beni dinlemediğin için mutluyum." Sesinde ki o rahatlamayı tüm bedenim hissetti. Ona bunu yaşattığım için kendimden nefret ettim. Baş parmaklarıyla gözlerimi silmeye çalıştığın da Gökay'ı farketti ve kaşları çatıldı. Çenesinin seğirdiğine şahit oldum. Gökay'ın burada olması, şüpheleri üzerine çekmekten başka bir işe yaramıyordu. Ama zihni temizdi. O an arabanın camları yüksek ısıdan parçalandı ve gecenin karanlığına kulak uğuldatan güçlü bir ses yayıldı. Hem arkadan, hem önden korunmaya alındım. Önden sarılan Demir'di ya arkadan?

"Demir arabada biri var!" Diye çırpındım kollarının arasında. Yüzünü hızla kaldırdı ve arkada ki kişiyi sert bir şekilde İtti.

"Dokunma!" Diye tısladı sonra. Gökay bir şey söylemeden geri çekildi. "Buradan ayrılma." Dedi sonra bana dönüp. Bakışlarıyla onay beklediğinde kafamı hızlı hızlı salladım. Olduğum yerden bir santim bile oynayamayacağımı iyi biliyordum. Keza oynadığım vakit neler olduğunu beş dakika kadar öncesi görmüştüm. Ellerimle kolumu sarıp Demir'in gelmesini bekledim. Titrememi engelleyemiyordum. Sonra elinde yangın söndürücüyle bardan çıktı. Arabanın tamamına boca etti. O kız içindeydi. Ölmüş olabilir miydi? Bu düşünceyle mahvoldum. Demir arabanın tamamını güçlükle söndürdüğün de, arabanın içine baktı. Sonra bana. Bakışlarını tanımlayamadım ama içimin sıkıştığını hissettim. Neler oluyordu? Biraz sonra siren sesleri meydanı doldurmaya, meraklı insanlar arabanın etrafını kuşatmaya başladı. Bir polis aracı yanımızda durup olaya müdahale etmek için indi.