လ်ွာထိုးၪီးထုတ္အမဲ ခပ္ငိုက္ငိုက္ေဆာင္းထားေသာ မိန္းကေလးတစ္ၪီးသည္ ေပတရာလမ္းမမွ ခြါထြက္လာကာ တိုက္ေဟာင္းႀကီးမ်ား၏ အေနာက္ဖက္ လမ္းၾကားထဲႏွင့္ တစ္ဆက္တည္းဆက္ထားေသာ တစ္ဖက္ပိတ္လမ္း၏ အစြန္ဆံုး သို႔ ေလ်ွာက္သြားလိုက္၏။
ထိုတစ္ဖက္ပိတ္လမ္း၏ အစြန္တြင္ ထုထည္ႀကီးမားေသာ အုတ္နံရံႀကီးကာစီးထား၏။ထိုအုတ္နံရံ၏ အေရ႔ွတြင္ ခပ္ေပေပဂ်စ္ပစီ ႏွစ္ေကာင္ ထိုင္ေနေလ၏။ သူမကို ျမင္ေတာ့ ေခါင္းဆက္ျပေလ၏။
"ရန္ကုန္မိုးက သဲတယ္ေနာ္ "
ေန့လယ္ေနြပူပူတြင္ ထိုသို႔ေသာ အသံုးႏႈန္းက တကယ္ေတာ့ ဟာသဆန္လွ၏။ သို႔ေသာ္ မိန္းကေလးက
"Coffee ေသာက္ရင္ အခ်မ္းေျပတာေပါ့ "
စကားဝွက္တစ္ခုသာျဖစ္ေလ၏။ ထိုဂ်စ္ပစီႏွစ္ေယာက္က ေခါင္းညိတ္ျပလ်က္ လမ္းက်ဥ္းေလး၏ အထက္မွ ေလ်ွာတံခါးကို ဆြဲဖြင့္လိုက္ေလ၏။ေလ်ွာတံခါးပြင့္သြားေသာ အခါ ေျမေအာက္ထပ္၏ လ်ိႈ႔ဝွက္ေလွကား ေပၚလာေလ၏။
သူမက ေျမေအာက္ေလွကားမွ တထစ္ျခင္းဆင္းသြားေလ၏။ ေျမေအာက္ေလွကားဆိုသည့္႔အတိုင္း လံုးဝေမွာင္မဲေန၏။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ေအာ္သံဟစ္သံ သဲ့သဲ့ကို ၾကားရ၏။ သူမ ေလွကားထစ္ေပါင္းမ်ားေက်ာ္ျဖတ္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ဝါက်င့္က်င့္အလင္းေရာင္ သဲ့သဲ့ကို ျမင္ရၿပီ။
ေျမေအာက္ခန္းဟုဆိုေသာ ထိုေနရာတြင္ ဘားတစ္ခုပံုစံမ်ိဳး ။ ထိုေနရာတြင္ လိုခ်င္ရာမွန္သမ်ွ အရက္ဘီယာလား ေဆးကရက္လား ဘိန္းလား မိန္းမလား လိုခ်င္တာမွန္သမ်ွ ရႏိုင္ေသာ ၿမိဳ႔ျပ၏ အေမွာင္နိဗၺာန္ဘံု။
"ေဇာင္း ..ေဇာင္း .. ေဇာင္း ေဟး ေဟး "
အထဲတြင္ စုေဝးကာ ဝိုင္းသဖြယ္ မတ္တပ္ရပ္ေနေသာ လူအုပ္က သူမကို ျမင္ေတာ့ ဝိုင္းေအာ္ၾက၏။ သူမ ဒီကို လာျခင္းသည္ အေၾကာင္းတစ္ခုသာျဖစ္၏။ "ခ်ိန္းပြဲ " ။ ေၾကးစားပံုစံျဖင့္ ႏိုင္၍ ရေသာ ေငြမ်ားကို ယူရန္ ထိုခ်ိန္းပြဲကို သူမ လာျခင္းပင္။အားေပးသံေတြက တညံညံ လူအုပ္ၾကားထဲတြင္ သူမကို ေစာင့္ႀကိဳေနေသာ အမ်ိဳးသမီးက သူမကို မခ်ိတရိၾကည့္ကာ စိန္ေခၚေနေလ၏။
BẠN ĐANG ĐỌC
ချစ်သော ... ဆရာမ
Lãng mạnဆရာမနှင့် ခပ်ဆိုးဆိုးတပည့်လေး အချစ်ဇာတ်လမ်းလေး။ ဝေဖန်ပေးကြပါအုံး။
