Kahraman Olmak İçin Bir Sebep

2. Bölüm: Büyük Balıklar

Okuldaki ilk gün... Daha şimdiden kahraman seçilmeyerek bir sıfır gerideyken güçlerinin olmayışını itiraf etmesiyle iki sıfır geriye düşmüştü. Şayet bu eğitim yılının sonunda güçleri hala ortaya çıkmamışsa okuldan atılacaktı. Ya da idarenin daha kibar tabiriyle 'Kendi için daha uygun eğitim alacağı bir okula transfer edilecekti.'

Hiç kimse 1 yıldan uzun kalan bir ıskarta görmemişti çünkü ıskartalar sene sonunda sivil insan liselerine transfer olurlardı. Savaş Sanatı dersi olmayan, Patlama Kimyası, Uzun Menzilli Silahlar, Yakın Dövüş, Savunma Sanatı, İleri Nano Teknoloji, Kahraman Tarihi derslerinin bulunmadığı, trigonometri işlenip Montaigne 'in okunduğu sıradan okullar...

Başka hangi lise Roxy'nin okuluyla yarışabilirdi ki?

Düşüncesi bile Roxy'nin boğazını düğümlüyordu. Sıradanların arasına gönderilmek Roxy'nin yüreğinde ölüm fermanı sayılırdı çünkü onun ait olduğu dünya burasıydı. Süper gücü olmasa dahi tamamen Sıradan değildi. Fakat gücü yokken süper kahraman da olamazdı. Arafta kalmış olmanın rahatsızlığını tüm bedenine yayılan anksiyete somutlaştırıyordu. Son bir yıldır neredeyse her gün beklentiyle uyanmak yormaya başlıyordu ve bugün itibarı ile geri sayım başlamıştı.

* * * * * * * * * * *

" İsmim Profesör Wood, 1. sınıfın danışmanı benim. Herhangi bir sorunda..."

Bay Wood kesinlikle bir kahramana benzemiyordu. Yuvarlak gözlükleri ve ince dudaklarının üzerinde kocaman pos bir bıyığı vardı. Kareli, kahverengi bir takım giyiyordu ve açıkçası onu buraya hoca olarak getiren şeyin ne olduğunu merak ediyordu, Roxy. Çünkü sıradan tombul bir matematik öğretmeninden farkı yoktu.

"Ders programlarınızı sıranızın üzerine bıraktım. İlk dersiniz Kahramanlığa Giriş 101. Şimdiden hazır olmak en iyisi, değil mi?" Çok çay içmekten sararmış dişlerini göstererek sırıttı. "Şimdi Kahramanların Tarihi ve Giriş dersiyle başlayalım. Öhöm... Bundan tam yüz elli yıl kadar önce..."

Roxy bunları biliyordu. Son yüz elli yıldır insan nüfusunun yarım milyonda 1'inde görülen bazı olağanüstü yetenekler peyda olmuştu. Bilim insanları kökenini henüz tamamen çözemese de genetik değişimler sonucu dünyanın her tarafında bir grup insan, üstün yeteneklere sahipti.

70 yıl kadar önceyse bu "özel" insanlar da bir araya gelip kendilerinden güçsüz olanları, korunmaya muhtaç olanları korumaya karar vermişlerdi. Konsey de böyle kurulmuştu. Çünkü üstün insanların varlığı iyilik kadar kötülük de getirebiliyordu.

Dersi dikkatle dinlese de öğle arasının gelmesi için dakikaları saydığını da inkar edemezdi. Tek isteği arkadaşlarıyla oturup neler döndüğünü tartışmaktı ancak zaman asla akmıyordu. Bay Wood'un dersi şükürler olsun ki sona erdiğinde birkaç saat önceki seçmelerde spor hocası olduğunu öğrendikleri Koç Lewis geldi ve onlara yakın dövüş derslerini vereceğini söyleyip her salı ve cuma günleri okulun dağıttığı spor kıyafetleriyle gelmelerini söyledi. Ardından masanın üzerine oturup okulun tarihinden ve Profesör Wood'un orta çağdan kalma moda anlayışından söz etti kahkahalar eşliğinde.

Roxy'nin belki de kendine güvendiği tek nokta, son birkaç yıldır annesiyle yıldır temel savunma sanatı eğitimleri alıyor olmasıydı. Muhteşem olduğu söylenemezdi ama kendini savunmayı pekala biliyordu. Son iki yıldır eline silah almaya da başlamıştı. Kısa bir sopa, tahtadan bir hançer. Yakın dövüş konusunda kendini nasıl savunması gerektiğini veya bir bıçağı nasıl kullanabileceğini öğrenmişti. Sıradan bir annenin çocuğuna öğreteceği şeyler sayılmazdı. Ama ne Roxy ne de annesi sıradandı. Genç kızın da kendine güvendiği tek nokta Lewis'in süper güç kullanmadan yapacağı başlangıç savunma dersleri gibi görünüyordu.