Halledebilirdik | GXG +18

Baba Sorunları

Babamın yüzüne baktığımda gözleri dolmuştu.

"Madem annemi bu kadar çok seviyorsun niye onu hatırlatmamdan hoşnut değilsin baba?"

Sorduğum soruyla burnunu çekip başını öne eğdi.

"Bilmediğin şeyler var kızım."

"O zaman anlat."

Başını yavaş yavaş kaldırıp, yüzüme baktı.

"Anlatacağım ama şimdi değil."

Şimdilik daha fazla üstelemek istemiyordum.
"Tamam" dercesine kafamı salladım. Söyleyecek çok şeyim vardı ama anlayacak kimsem yoktu. Çok fazla bağırıp, çağırmak istedim. Söylediklerinin hiç biri beni tatmin etmiyordu ama çok yorgundum. Bağırıp, hesap sormak için çok yorgundum. Sanırım artık öz bir kardeşim vardı. Ben bunları düşünürken babam saçımı okşayıp gitti.

Dakikalar geçmişti ama ben koltukta aynı pozisyonda kalmıştım. Kapı tıklatma sesi gelmişti. Hadi ama! Gitmediniz mi siz!?

"Ne var?"

Kapı sessizce açılınca kapının yönüne doğru baktım. Ada kapıyı kapatıp, yanıma oturdu. Gerçekten şuan uğraşabileceğimi sanmıyorum. Ada'yı çok tanımıyordum. Onun olduğu ortamdan hep rahatsızlık duyardım. Belki de iyi biriydi ama babamın ilgisini, sevgisini, güvenini kısacası babamı elimden alınca çokta objektif bakamıyordum.

"Bade ben üzgünüm. Büyük ihtimal şuan beni babanı senden çalan biri olarak görüyorsun. Amacım hiç bir zaman bu olmadı bunu bil istedim."

Amacının bu olup olmaması şuan çokta önemli değildi. "

“Amacın bu veya değil şuan senin yanında."

Cümlemi bitirdiğimde derin bir nefes aldı.

"Evet ama ben defalarca buna gerek olmadığını söyledim. Beni dinlemedi ve benimde artık ailenin bir parçası olduğumu söyleyip durdu."

Bu kızın amacı neydi gerçekten? Gülümseyip yüzüne baktım.

"Bak, sevin işte. Ailenin bir parçasısın. Ben hangi ailenin parçasıyım Ada?"

Ağzını bir kaç kez açıp kapadı.

"Bende öyle düşünmüştüm. Şimdi git ve ailenle keyifli zamanlar geçir."

Dediğimin üzerine hiç bir şey demeden kapıdan çıkıp gitti. Dış kapının kapanma sesini duyduğumda derin bir nefes alıp, gözümü kapadım.

Kahvaltılık şeyler almıştım ama kahvaltı yapacak iştah kalmamıştı. Üstümü giyindim ve kahvaltı yapmadan dışarı çıktım.

"Adem abi! Nasılsın?"

Adem abi beni görünce kaşlarını kaldırdı ve oturduğu yerden kalkıp, yanıma geldi.

"Bugün dersimiz yok Bade. Eğer konuşmak için geldiysen hemen bir çay koyayım."

"Onu da yapacağız ama ben buraya kum torbasıyla maça geldim."