Section M's Brightest Star!

Chapter 2~

Chapter 2: "Section B!"

Don't waste your energy trying to change opinions ... Do your thing, and don't care if they like it.

*****************************

"Oi Persephone!!!"...

Napahinto ako sa paglalakad at napalingon sa likudan ko ng makarinig ako ng boses ng bata...

The youngest guy in Section M running toward me. Pinagtitinginan pa siya ng ibang mga students dahil agaw atensyon naman talaga siya...

Nang maabutan niya ako ay sabay na kaming lumakad. Nag hahabol pa siya ng hininga dahil sa hingal. Yung pawis niya din tumutulo at parang wala naman sakanya yon. Okay, bata pa talaga siya...

"Ilang taon ka na nga ulit yoshi? Tama ba?", Nag dadalawang isip ko pang tanong...

Napahinto siya kaya ganon din ako, "Ako si Yoshi, 15 years old. Tsaka half japanese ko...", sabi niya tsaka nag lakad na ulit...

Inabot ko sakanya ang panyo ko to wipe his own sweat. Pati tumbler ko para maka inom siya. Mabawi man lang yung hingal niya kahit papaano. When he already done. Siya na yung nagbitbit ng tumbler ko para daw hindi na ako mabigatan. Para namang ang bugat non. Wala nga 1 liter yon e...

For a 15 years old, matangkad siya. Kung hindi lang parang bata ang mukha ni yoshi, iisipin ko talaga na mag kasing edad lang kami...

Hindi ko itatanggi. Gwapo siyang bata. May brown na buhok at singkit na mata, typical japanese figure. Maputi kaya namumula siya sa bahagyang init lang ng araw...

"Perseph---", hindi pa niya natatapos ang sasabihin ay...

"Zahara nalang, mas sanay kasi ako doon e...", Nahihiya kong sabi...

"Zahara hindi ka ba naiilang sa mga tingin nila?", Naka ngusong tanong niya...

Napa isip naman ako at umiling, "Hindi, dahil wala naman akong pakielam sakanila...", Diretso kong sabi...

Bahagya naman siyang natawa, "Sabagay nga naman...", Sabi pa nito...

Nagpa tuloy kami sa pag uusap. Ang dami niyang baon na kwento. Katulad nang, paano siya ginising ng mommy niya, yung ulam nila kaninang breakfast, yung pangti trip niya sa yaya nila. Nalaman ko din na only child pala siya and his dad already passed away...

One thing na similar kami is, wala na din akong daddy because according to mom, he already passed away due to car accident...

Dahil sa kadaldal niya ay hindi ko namalayan na nakarating na kami sa classroom namin...

Hindi na ako nahirapan na umakyat dahil naka rubber shoes nalang ako, which is good but also uncomfortable, sanay kasi ako sa may heels...

Yoshi and i both enter the room. Lahat sila andito na. Some of them greeted me a 'Goodmorning' while the other just ignored me....

Nang maka upo ako ay naupo na din si yoshi sa tabi ko, sa kaliwang bahagi habang yung ethan naman sa may kanan...

Hindi pa man din nag iinit ang pang upo ko ay may nang abala na agad...