**********
' ආ..කී...ල්......!
උදෑසන රෝහල දෙවනත් කර කෑ ගැසු ඒ දඩබ්බර තරැණයා නොවෙද මේ ?
ඒ ඔහුයි......'
ජානුල්‍යයට හිතාගන්න බෑ,
ඒ නම තම මතකයේ රැදුන විදිහ නම්......
මාවත ආලෝක කරන විදීලාමිපුවේ එළියෙන්,
පහර ලැබ සිහිසුන්ව සිටි රුව අදිනගැන්මට ජානුල්‍යය අපහසු නොවිය..
තමා මේ කරගත්තේ ගැටළුවකට බලෙන් අත පෙවිමක් නොවේ ද ???
නමුත් ,
දැන් ඒ ගැන සිතිමට ප්‍රමාද වැඩි.....
තවදුරටත් මෙතන රැදිම දෙදෙනාටම ගැටළුවක් වන බව නොවනුමානයි .....
ඒ දේහදාරී ශරීරය තම ගතට වත්තම් කර ගත් ජානුල්‍ය ඔහු රැගෙන හැකි විගසින් එතනින් පිට විය.
________________🖋️
🍁#තෙවාන්
ඇගට දැනෙන යම් අපහසුතාවයත්.....
හිසට දැනෙන බර ගතියත් එක්ක තෙවාන් දැස් ඇරියේ
තමට වුන දේ ගැන සිහිගන්වමින්.....
තමා සුවපහසු සයනයක සිටියත් අවට දර්ශනය ආගන්තුකයි,
තෙවාන්ගේ දැස් කලබලයෙන් එහා මෙහා ගියේ තමා ඉන්න තැන නිෂ්චිත කර ගැනිමට වෙද්දී තවමත් නිදා නොසිට සයනයෙන් කෙලින් වුයේ මේ කුටියෙන් පිටතට යාමටයි .....
" හා..හා..නැගිටින්න එපා !
ඔහොම ඉන්න , ඔයාගේ කකුලට බර දෙන්න හොද නෑ....."
"ඩො...ක්..ට..ර්...! "
තෙවාන්ගේ දෑස් ගැස්සුනේ ඒ රුව දැකලා......
එහෙම වෙන්න පුළුවන් ද ????......උදැසන තමාට හමු වු වෛද්‍යවරයා දැන් ආයිම තමා ඉදිරියේ ...
විස්වාසයි , තමා සිටින්නේ නම් රෝහලේ නොවන බව.
" හ්ම්.......මතකයි එහෙනම් මාව "
" ම..ට මො..කද වුනේ..?
මේ කොහෙද ........"
" මං අහන්න ඕනි ප්‍රශ්නයක් නෙවේද ,
ඔයා මගෙන් අහුවේ ?
ඉන්නේ නම් මගේ ගෙදර ........ "
" ම්ම්.......වෙච්ච දේ මටත් හිතාගන්න බෑ......"
තෙවාන් එසේ පැවසුවේ රාත්‍රියේ සිදු වු දේවල් මතක් වුනත් ,
ඒ සිටි පිරිස කවුද යන වඟ අනුමාන කල නොහැකි නිසාවෙනි.
YOU ARE READING
🍂 𝐃𝐞𝐬𝐭𝐢𝐧𝐲 ( Complete )
Romance🍁 මෙලොව සිදුවන හැම හමුවිමක්ම අහම්බයක් නොවේ...... ඒ සෑම හමුවීමකටම හේතුවක් ඇත, සමහර විට එය ඔබේ ඉරණම ද විය හැක ....... 🥀
P𝚊𝚛𝚝 0️⃣3️⃣
Start from the beginning
