A: Ne yaptınız gece?
A: Kelepçeler havada uçuşmuş mu?
+9054...: Hatırlamıyorum ama
+9054...: Omzunda ciddi kızarıklıklar vardı
+9054...: Ona zarar vermiş olabilirim
A: Gerçekten buna mı takıldın
A: Sana aptal derken yanılmıyormuşum
A: Bir şey olmaz
...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
💧
"Madem hamilesin... Madem bu kadar bünyen kaldırmıyor, işe gelmeni istemiyorum Ahu. Evde dinlenmen lazım. O, iki elemanı da ayağımın altına almamak için zor duruyorum ama sen burada gittikten sonra... Evi aradım, bir araba yollayacaklar. İyi değilsen doktoru tekrar çağırayım. Hastaneye de gidebiliriz."
Sızlayan başımı parmak uçlarımla hafif hafif ovaladım. Beynimin içinde şimşekler çakıyor gibi olsa da bedenimin yorgunluğu daha fazlaydı. Emre'nin kavga eden ifadesi gözümün önünden ayrılmıyordu.
"Eve gitmek istemiyorum." dedim bozuk sesimle. "Burada olmayı seviyorum baba."
Babam odanın içinde adımlamayı bırakıp oturduğum deri koltuğun önüne geldi. Başımı ona doğru kaldırdığımda eli saçlarımı usul usul okşadı. Dikkatle yanıma otururken kendimi onun kollarının arasına bıraktım.
"Ahu artık kafana göre takılamazsın kızım. Karnında bir can taşıyorsun ve onun sağlığı hepimiz için çok önemli. Bir süre evde dinlenmen sana iyi gelecek."
"İstemiyorum." Gözlerim dolduğunda buna anlam veremedim. "Hem sen şirketi bana devretmeyecek miydin? Neden böyle yapıyorsun şimdi?"
"Senin iyiliğini isti-"
"Ama ben evde oturmak istemiyorum." dedim inatlaşarak. Kollarından çıkıp kararlı bir şekilde yüzüne baktım babamın. "Biz gerçekten iyiyiz. Altı üstü birkaç dakika bayıldım."
"Emin misin?"
"Evet baba ya... Eminim."
Dikkatle ayağa kalktığımda dik durmayı başarabildim.
"İşlemleri başlatmıştım." demesiyle duraksadım.
"Ne işlemi?"
"Bu hafta sonu bir davet düzenliyorduk. Şirketi sana devrettiğimi açıklayacaktım."
"Has..." Elimi dudaklarımın üzerine kapatıp ağzımdan çıkacak olan küfre engel oldum.
Şirketi bu hafta bana mı devredecekti?
Evet bekliyordum ama kesinlikle bu kadar erken beklemiyordum. Yani hemen mi büyük patron olacaktım?
Hemen mi ya?
"Olur... Olur, hazırım." dedim büyük bir hevesle.
Benden daha iyisini bulamazdı. Zaten avukatı da kocam yapacaktım. Bir bok yersem Emre arkamı temizlerdi. Sonuçta yavrusu karnımdaydı. Temizlemek zorundaydı.
"Ahu, biraz erteleyebiliriz. En azından doğuma kadar..."
"Hayır. Doğuma daha çok var. Ben hallederim." Halletmez miydim? Ederdim. Hamile ve patron olabilirdim.
Öfkeli patron.
Seksi hamile...
"Peki o zaman. Yine de sen bugün eve gidip dinlen..."
