A: Ne yaptınız gece?
A: Kelepçeler havada uçuşmuş mu?
+9054...: Hatırlamıyorum ama
+9054...: Omzunda ciddi kızarıklıklar vardı
+9054...: Ona zarar vermiş olabilirim
A: Gerçekten buna mı takıldın
A: Sana aptal derken yanılmıyormuşum
A: Bir şey olmaz
...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
💧
"Anlayamadım?" Emre ellerini dizlerine bastırıp mavilerini karşısındaki adamın üzerine dikti. "Ne izni istiyorsun tam olarak?"
"Emre, oğlum bekle." Haldun bey kibarlığını kaybetmeden cümlesini kurdu. Tekrar ilgisini yabancı adama çevirse de Emre kendisini duymamış gibi davrandı. Bu sefer diğeri de yanıtsız kalmadı.
"Size ne oluyor beyefendi? Altı üstü avukat değil misiniz? Haldun bey... Sizler altlarınızda çalışan insanların böylesine hadsizce her işe karışmasına müsaade eder misiniz?"
"Emre benim çalışanım değil, oğlum sayılır." Elini otur dercesine ileri uzatıp Emre'ye kendi çapında bir emir verdi. "Ayrıca burası çalışanlarına da değer veren bir şirket, elbette herkes kendi fikirlerini söylemekte özgürdür."
Damian hiç kendini bozmadı. Zaten amacı buraya gelip çalışanları konuşmak değildi. Sadece aylar önce gördüğü kızı unutamıyordu. Bu iş görüşmesini ayarlamak için çok çalışmış, günlerini harcamıştı. Bir avukat bozuntusu yüzünden önüne taş koydurmazdı. Bir bacağını erkeksi bir şekilde diğerinin üzerine attı.
"Her neyse, size isteğimi söyledim. Kızınızla bir yemek yemek hem işlerimizi kolaylaştıracak hem de ileriki süreçte yapacağımız ortak girişimlere temel olarak baz alınacaktır."
"Anlıyorum fakat benim kızım özgür, kendi kararlarını kendi verebilecek şekilde yetişmiş bir kadın. Onun özel hayatı ne beni ilgilendirir ne de iş anlaşmalarımın içine meze olur... Öncelikle onunla konuşmanızı isterdim Damian bey. Ayrıca görüştüğü biri var."
"Haldun abi!" Emre yerinden fırladığında artık kendine hakim olacak gücü kalmamıştı. Ne zaman Damian'ın önüne geldi, ne zaman yumruğunu indirdi hiç bilmiyordu. Damian geriye doğru koltuğun sırtına çarparken yakasını tekrar tuttu.
Kulakları uğulduyordu.
Yemeğe çıkmak istemişti Ahu'yla? Yemek mi istemişti? Anlaşmaların yolu mu açılacaktı?
Hayatında yemediği bir şeyi tattırırdı ona!
"Emre dur!"
Damian da oturduğu yerden zor bela ayaklanıp bir yumruğu Emre'nin suratına geçirdi.
"Ahu benim sevgilim abi!"
Haldun'un kolunu çekiştirdiğini hissettiğinde Damian'ın yakasını tutan ellerini gevşetti ve nefes nefese geri çıktı. Sola dönüp kenardan kendisine kızgın gözlerle bakan Haldun'a döndü. Aklı başına yeni gelmiş gibi ne yaptığını fark etti ama çok geçti.
Ahu, kırmızı çizgisiydi. Ne canını yakacak bir şeye tahammülü vardı ne de Ahu'yu ondan koparacak bir şeye...
"Özür dilerim abi." deyip koltuktaki ceketini aldı. O vakitte sırtından hissettiği kuvvetle ileri doğru yalpaladı.
